Την αντίθεσή τους με τις εξορύξεις φυσικού αερίου και πετρελαίου, εκφράζουν με ανακοίνωσή τους οι “Πράισνοι Αλληλεγγύη Χανίων”.
Αναλυτικά αναφέρουν:
«Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Χανίων λέμε όχι στις εξορύξεις φυσικού αερίου και πετρελαίου στις κλειστές γειτονικές μας θάλασσες διότι κάτω από τις σημερινές πολιτικοοικονομικές συγκυρίες και λόγο του απαγορευτικού βάθους των θαλασσών και των σεισμογενών περιοχών, όπου έχουν εντοπιστεί τα εν λόγω κοιτάσματα, θα είναι ασύμφορες και ακόμα πιο ριψοκίνδυνες για το θαλάσσιο οικοσύστημα, την αλιεία και τον τουρισμό. Λέμε όχι, διότι:
-
Δεν είναι επιχείρημα που στέκει αυτό που ισχυρίζεται ότι θα αντιμετωπίσουμε την σημερινή κρίση με επενδύσεις που θα αρχίσουν να αποδίδουν, ίσως, κάποια κέρδη μετά από δέκα-δεκαπέντε χρόνια. Κέρδη που ίσως σαν αριθμητικά μεγέθη να είναι μικρότερα από αυτά που θα χαθούν από τον τουρισμό σε περίπτωση ατυχήματος και μόλυνσης των θαλασσών, χωρίς να υπολογίσουμε τις δαπάνες που πρέπει να γίνουν σήμερα σε μια οικονομία και τεχνολογία που πρέπει να τελειώσει το αργότερο μέχρι το 2050.
-
Τα βάθη των γειτονικών μας θαλασσών είναι απαγορευτικά για υποθαλάσσιες εξορύξεις στην περιοχή. Για παράδειγμα, στη θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της Γαύδου, όπου ανιχνευτήκαν επίσης στοιχεία αργού πετρελαίου, εμφανίζεται στους γεωλογικούς χάρτες «η σπαθιά του Πτολεμαίου» μια απέραντη υγρή κοιλάδα βάθους 3.000 μέτρων. Ποια σύγχρονη τεχνολογία εγγυάται για την αποτροπή ατυχημάτων εκεί;
-
Τον απαραίτητο τεχνικό εξοπλισμό και την τεχνογνωσία για τέτοιες εξορύξεις δεν τις διαθέτουμε στην Ελλάδα. Άρα θα ανατρέξουμε σε πολυεθνικές εταιρίες οι οποίες θα διαθέσουν τα μέσα και θα εισπράξουν, όπως είναι αναμενόμενο, την μερίδα του λέοντος από τα μελλοντικά κέρδη Οι πολυεθνικές εταιρίες οι οποίες επενδύουν στον τομέα αυτό στο όνομα του κέρδους και μέσα στα περιθώρια των διεθνών νόμων καταφέρνουν να μην επανορθώνουν ούτε στο ελάχιστο τις τεράστιες ζημιές που προκαλούνται από τέτοια ατυχήματα (βλέπε κόλπο του Μεξικού, ναυάγιο στην Σαντορίνη κλπ).
-
Η πιθανή ρύπανση του θαλάσσιου οικοσυστήματος τόσο από την λειτουργία των εξορύξεων όσο και από ενδεχόμενο ατυχήματος θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στην αλιεία, στον τουρισμό και στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων των γειτονικών περιοχών. Το οικονομικό κόστος μιας επιχείρησης απορρύπανσης, αντιμετώπισης των προβλημάτων υγείας, αποκατάστασης οικοσυστημάτων, απώλειας τουριστικού προϊόντος, απώλεια εισοδήματος από αλιεία θα μπορούσε να ξεπεράσει το κέρδος από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων για δεκάδες χρόνια.
Το θέμα της ενέργειας θα πρέπει να λυθεί μέσα σε ένα πλαίσιο που βασικός γνώμονας για το σχεδιασμό του είναι:
α) ο ορθολογικός υπολογισμός των ενεργειακών αναγκών της Κρήτης με στόχο να καλυφθούν αυτές από τις διαθέσιμες στο νησί ανανεώσιμες πηγές, χωρίς υπερβολές σε θέματα παραγωγής ενέργειας αλλά και χωρίς εισαγωγή ενέργειας από ορυκτά καύσιμα, που θα εισάγεται μάλιστα από άλλες περιοχές
β) η σταδιακή απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα και η στροφή προς την εξοικονόμηση ενέργειας και την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, με βάση τις οικολογικές αντοχές του νησιού και στη βάση χωροταξικού σχεδιασμού, κοινωνικού διαλόγου και συμμετοχής των πολιτών στην παραγωγή της ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές
γ) η διατήρηση της βιοποικιλότητας, η προστασία των οικοσυστημάτων και των τοπίων, η βιώσιμη ευημερία των ντόπιων κατοίκων στις περιοχές αυτές
δ) δημιουργία δημοτικών ή κοινωνικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων με συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στην παραγωγή ενέργειας.
ε) ενθάρρυνση της εξοικονόμησης ενέργειας και της οικιακής παραγωγής με φωτοβολταϊκά συστήματα.
Η μοναδική βιώσιμη λύση στην οικονομία είναι η αρμονική συνεργασία οικονομίας, κοινωνικής συνοχής και διατήρησης του περιβάλλοντος, ώστε οι σημερινές γενιές να μην «λεηλατoύν» ανώφελα και απερίσκεπτα το μέλλον των επόμενων γενεών. Στα χρόνια που έρχονται, ευημερία δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τον «βρώμικο» καπιταλισμό. Βέβαια στην δημαγωγία της κρίσης δεν φαίνεται να έχουν θέση τέτοιοι προβληματισμοί, για την πολιτική της κάθε ημέρας αυτά είναι ψηλά γράμματα. Και όμως όλοι αρχίζουν σιγά –σιγά να καταλαβαίνουν το αυτονόητο ότι οικονομία χωρίς οικολογία δεν νοείται πια. Εμείς πιστεύουμε ότι θα πρέπει να δοθούν μάχες για την σωστή αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας του τόπου μας και γενικότερα για ένα πραγματικά βιώσιμο μοντέλο εθνικής οικονομίας».
