Οι στρατηγικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ επί Αλέξη Τσίπρα κατά τη διάρκεια της ανοδικής του πορείας, µέχρι να αναλάβουν κυβερνητική εξουσία, εµφορούντο από ευρωαριστερές ιδέες. Από το 2015 κι ύστερα το κόµµα άλλαξε και µετατοπίστηκε σε σοσιαλφιλελεύθερες πολιτικές. Αυτό φάνηκε απ’ τους αποσχισθέντες της Νέας Αριστεράς, οι οποίοι αισθάνονται περηφάνια, γιατί το κόµµα τους προσέφερε τεκµηριωµένα τεχνοκρατικές πολιτικές και αντιλήψεις περί πολιτικών λύσεων.
Η αριστερά απηχούσε κοινωνικά κινήµατα, δεν αποκτούσε όµως την εκλογική δύναµη να ερωτοτροπήσει για να παίξει σε κυβερνητικό επίπεδο πρωταγωνιστικό ρόλο. Εξαίρεση ήταν η συµφωνία του Κων. Μητσοτάκη µε τον Χαρίλαο Φλωράκη για κυβέρνηση συνεργασίας µε πρωθυπουργό τον Τζανή Τζανετάκη το 1989, που ονοµάστηκε και «βρώµικο 89» και την οικουµενική του Ξενοφ. Ζολώτα, για να στείλουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό ∆ικαστήριο.
Προϋπήρξε το παντοδύναµο ΠΑΣΟΚ όπου διέπρεπε ο δικοµµατισµός, αλλά ήρθε το σκάνδαλο Κοσκωτά µε τα «πάµπερς» για να λειτουργήσει αυτό το πανίσχυρο σύστηµα µε το άλλο σκέλος της Ν.∆. Εναλλακτικά µέχρι τον Ιανουάριο 2015 µε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλαξαν οι συσχετισµοί, ο ΣΥΡΙΖΑ έφθασε στην κορυφή, µεταλλάχτηκε και πήρε τη θέση του ΠΑΣΟΚ στο δικοµµατισµό, προσωρινά, όπως φάνηκε, ενώ η Ν.∆. παρέµεινε αναλλοίωτη.
Πολιτικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι εµφανίστηκε ο δικοµµατισµός παραλλαγµένος και αντί για συναινετικός µεταξύ των δύο πρώτων κοµµάτων, κατέληξε σε σύγκρουση κατά το προηγούµενο ΠΑΣΟΚ δεδοµένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θύµιζε το κόµµα του Ανδρέα που είχε για σηµαία του αριστερές τοποθετήσεις.
Τα γεγονότα, όµως, µετά την αποχώρηση Τσίπρα, έδειξαν διαφορετική πορεία, ότι η εγκατάσταση στο Μαξίµου της αριστεράς ήταν µια παρένθεση, µια προσωρινή «ενοικίαση» και αυτό γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ βολόδερνε, τελικά νικήθηκε, το ΠΑΣΟΚ βαριαναστενάζει, η Νέα Αριστερά δεν δηµιουργεί προϋποθέσεις για συµµετοχή σε κυβερνητικές πρωτοβουλίες, µε αποτέλεσµα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να βαδίζει σε δρόµο χωρίς εµπόδια, δίχως αντίπαλο.
Η φαγωµάρα στον ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνει το ΠΑΣΟΚ να ξαναπάρει την εξουσία. Μπορεί να γίνει αυτό χωρίς καµία άλλη βοήθεια; Οι Ευρωεκλογές απέδειξαν ότι οι εξελίξεις δεν συµβάλλουν στην επίτευξη µιας τέτοιας επιδίωξης. Ίδωµεν!
