Το σοφό σύνταγμα, που υποφέρει απ’ τις εκάστοτε κυβερνητικές πρακτικές, προβλέπει μετά παρέλευση 5ετίας από την προηγούμενη αναθεώρηση, να μπορούν 50 βουλευτές να προτείνουν ποια από τα αναθεωρούμενα άρθρα θέλουν να τροποποιήσουν και πώς για τα οποία αποφασίζει η Βουλή με πλειοψηφία 180 βουλευτών ή και με 151 σε δύο συνεδριάσεις που απέχουν η μία από την άλλη έναν μήνα. Η επόμενη Βουλή, που χαρακτηρίζεται αναθεωρητική, οριστικοποιεί τις αλλαγές, δύναται δε όσες διατάξεις πέρασαν με 151 στη διπλή ψηφοφορία να περάσουν ύστερα με 180 ψήφους. Σημειωτέον ότι η έναρξη της ισχύος των άρθρων, που αλλάζουν, αρχίζει απ’ την επόμενη Βουλή.
Μετά την αναθεώρηση του 2008, που χαρακτηρίστηκε ελλιπής, κανείς δεν κινήθηκε για αλλαγές στο σύνταγμα, παρά τις διακηρύξεις των κομμάτων προεκλογικώς ότι τις έχουν στην ατζέντα τους. Οταν φτάνει ώρα, “σφυρίζουν κλέφτικα” και αποφεύγουν τα υπεσχημένα. Τώρα φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ολοκληρωμένη άποψη όσον αφορά τη συνταγματική πολιτική και φέρνει στο προσκήνιο τις θεσμικές αλλαγές την ώρα της κρίσης, δείχνοντας να αγνοεί ότι το σύνταγμα αναθεωρείται σύμφωνα με τους όρους που το ίδιο προβλέπει. Εκδηλώνει δηλαδή την αντίληψή του στη διαμόρφωση των θεσμών, που αφορούν και τα δημοψηφίσματα, ώστε να μπορεί ένας νόμος να τίθεται εις την βάσανον του δημοψηφίσματος. Αν είναι δυνατόν, η θεία Δημήτρω της γειτονιάς να μπορεί με ένα “ναι” ή με ένα “όχι” να ενισχύει ή να ακυρώνει το πολιτικό σύστημα.
Ανοίγει, λοιπόν, η κυβέρνηση μια επικοινωνιακή πόρτα και προκαλεί τ’ άλλα κόμματα να φτιάξουν ένα πλάνο περί την αναθεώρηση. Χρησιμοποιεί τα περί θεσμικών αλλαγών για να μετατοπίσει την προσοχή αντιπολίτευσης και κοινωνίας από τα κυβερνητικά πεπραγμένα με το “Σύνταγμα πολιτών”!! «Αυτή η πρωτοβουλία, είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος, είναι κάτι, που δεν αποκλείεται… η πρόταση δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί… κατατίθενται απόψεις, προτάσεις και σκέψεις…».
Αφησε να εννοηθεί ότι το Μαξίμου είναι σε θέση να αιφνιδιάζει και να παρασύρει την αντιπολίτευση και τον κόσμο απ’ τα καυτά ζητήματα, που θάρθουν μετά τον Αύγουστο.
Απ’ αυτά και άλλα αντιλαμβάνεται κανείς σε τι σκοπεύει ο θόρυβος περί αναθεωρήσεως. Αρχή θα κάνει με την αλλαγή του εκλογικού νόμου, που δεν σκοντάφτει σε κάποια συνταγματική διάταξη, μήπως και δυσκολέψει τον Μητσοτάκη, με ή δίχως μπόνους εκλογικών εδρών στο πρώτο κόμμα, ακόμη και σε σχηματισμό κομμάτων, που εκδηλώνουν συνεργασία προεκλογικώς, το σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών κ.ά. Υστερα θα προχωρήσει στην ιδέα αναθεώρησης του συντάγματος.
Εκεί να δείτε τι έχει να γίνει με το άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών. Να καταργηθεί κάθε διάκριση και μετά την ανακριτική διαδικασία, να έχει λόγο ή τακτική δικαιοσύνη. Θα μου πείτε ο κάθε “αγανακτισμένος” θα μπορεί να “φοβερίζει” τον υπουργό σε δίκη, αλλά έχουν γνώσιν οι φύλακες να βρουν τρόπους άσκησης των καθηκόντων τους ακινδύνως.
Υπάρχουν σίγουρα, συνταγματολόγοι εκτός Βουλής, αλλά και εντός αυτής ο υπουργός των “πτωχών” κ. Κατρούγκαλος, που χειρίζεται αυτά τα θέματα με άνεση και “δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του”. Να προσδιορίσουν τη σχέση Κράτους – Εκκλησίας, να μην εξαρτώνται οι εκλογές απ’ την ανάδειξη ή μη Προέδρου της Δημοκρατίας, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, τη λειτουργία συνταγματικού δικαστηρίου, τη διενέργεια εκλογών ανά τετραετία και ό,τι άλλο σκεφθούν. Αρκεί να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του πολιτεύματος.
