Αντίο 2018

Ενας χρόνος πάει, φεύγει. Τι παίρνει μαζί του;
Εκείνον τον “άχαστο” στην πολιτική που όλο χάνει. Και τον άλλο που κάνει δουλίτσες σαν μεσάζοντας μεγάλων παιχτών.
Ολα τα παίρνει μαζί του και φεύγει, ο παλιός ο χρόνος.
Οσο κι αν κοιτάξω πίσω μου, μόνο κάτι “εξυπνάκηδες” βλέπω…
Και στο βάθος του παλιού του χρόνου, βλέπω τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους του μόχθου, να έρχονται με δύναμη από τα πίσω προς τα μπρος.
Αναζήτησα φυσιολογικές στιγμές.
Βρήκα κανα – δυο, μέσα στην ερημιά του χρόνου που κύλησε.
Από το… πάρκινγκ της Δοϊράνης για την Συμφωνία των Πρεσπών, μέχρι την ακριτική Γαύδο είδαμε και ακούσαμε πολλά.
Ολα αυτά τα λόγια που έχασαν το μέτρο τους μέσα στην αχλύ του χρόνου, επιστρέφουν πιότερο με μια δόση θυμηδίας.
Να μην ξεχάσουμε να συγχαρούμε τον “άχαστο” που όλο χάνει…
Καλή χρονιά.