Αντίο, Μιχαήλ Σ. Γκορμπατσόφ …

Για μένα, η ιστορία του Μ. Γκορμπατσόφ και της Περεστρόικα και του Γκλάσνοστ σχετίζεται με τις αλλαγές στον κοινωνικοπολιτικό χάρτη της Ευρώπης και στη νοοτροπία των Ευρωπαίων που άρχισαν τέλη της δεκαετίας του ’80 και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να επηρεάζουν την καθημερινή ζωή όλων μας.
Το πόσο επηρέασαν οι αλλαγές, όμως, αυτές την πατρίδα του ή καθεμία από τις χώρες και τις κοινωνίες της Ευρώπης δεν εξαρτήθηκε αποκλειστικά από το πολιτικό ανάστημα και τις αποφάσεις του Γκορμπατσόφ, αλλά και κυρίως από το πόσο έτοιμοι ήταν να δεχτούν και ώριμοι να εφαρμόσουν τις αλλαγές οι συμπατριώτες του, αλλά και οι υπόλοιποι λαοί και πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου.
Ως πολιτικός ηγέτης ο εκλιπών είχε και σωστές και λανθασμένες αποφάσεις, αλλά είμαι σίγουρος ότι εάν εκαλείτο να ξαναπάρει τις ίδιες αποφάσεις ή να ξανακάνει τις ίδιες πράξεις, δεν θα σκεφτόταν μήτε θα έπραττε κάτι διαφορετικό.
Αρνητική στιγμή στην διακυβέρνησή του η στάση της κυβέρνησής του στο Τσερνόμπιλ και θετική η λήξη του Ψυχρού πολέμου.
Αυτό, τέλος, που ανέτρεψε, κατά τη γνώμη μου, τον Γκορμπατσόφ και διέλυσε την ΕΣΣΔ δεν ήταν η εντός συνόρων πολιτική του, που ήταν εν πολλοίς διαφορετική από τους σημαντικούς προκατόχους του (Στάλιν, Λένιν, Μπρέζνιεφ πχ) προτάσσοντας τη διαφάνεια και το γκλάσνοστ, και η ιδεολογία του, αλλά εκείνοι που έκρυψαν την αρχομανία τους πίσω από την επιθυμία να διατηρηθούν τάχα οι (αραχνιασμένοι και ουδεμία σχέση με τον πραγματικό κομμουνισμό και σοσιαλισμό) θεσμοί και αυτοί που επικαλέστηκαν την ανάγκη για περισσότερες αλλαγές για να υποκρύψουν την αλαζονία τους η οποία τελικά ανεφάνη όταν πήραν την εξουσία…