ΟΛΑ στο τραπέζι του προεκλογικού αγώνα, ανάμεσα στις δύο βασικές διεκδικήτριες παρατάξεις της εξουσίας: τη συντήρηση του Αντ. Σαμαρά (Ν.Δ.) και την ευαγγελιζόμενη το νέο, το ριζοσπαστικό, παράταξη του Αλ. Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ).
ΕΤΣΙ, οι μονομάχοι βάζοντας και ολίγην από την “ιδεολογία” τους, διαπληκτίζονται λεκτικά για τις θρησκευτικές εικόνες (Ιωάννινα), κρατούν και αφήνουν περιστέρια (Πειραιάς) με ποικίλες σημειολογίες μέχρι και twitter (!), αλληλοκατηγορούνται για την τρομοκρατία και σε ποιον “ανήκει” ο Ξηρός, για τον Μπαλτάκο, τις μεταπηδήσεις βουλευτών από κόμμα σε κόμμα, το Grexit, το ευρώ, ακόμη και για το Charlie Hebdo!
ΟΣΟ για την καθημερινότητα του πολίτη, ε, με αυτήν θα ασχοληθούν εφόσον τους εκλέξει ο λαός!
ΑΝΕΚΑΘΕΝ σ’ αυτή τη χώρα, τα κόμματα εξουσίας επένδυαν προεκλογικά στον φόβο. Με εκφοβιστικά διλήμματα του τύπου “καταστροφή ή ελπίδα”.
Η ΔΕΞΙΑ, τα κατάφερνε τις περισσότερες φορές να τρομοκρατεί τους “νοικοκυραίους”, ώστε, διά του συναισθήματος και όχι της λογικής, να διαιωνίζει την παρουσία της στα πράγματα της χώρας.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, για πρώτη φορά, ευρισκόμενη προ των πυλών της εξουσίας προτάσσει τη “σύγκρουση”, όχι μόνο με το ελληνικό κατεστημένο, αλλά και με την Ε.Ε. Η μεσσιανική αντίληψη στην πολιτική ήταν και παραμένει στοιχείο της Αριστεράς…
ΟΛΕΣ οι εκλογές που γίνονται στη χώρα είναι κρίσιμες! Οι τωρινές, λέγεται πως είναι οι κρισιμότερες, μετά τη Μεταπολίτευση.
Η ΚΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ τους δεν έγκειται στο αν θα μείνουμε στο ευρώ και στην Ε.Ε., αλλά αν θα επικρατήσει το νέο ή θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε με το παλιό. Επιπλέον, αν θα επικρατήσει το “ο τρώσας και ιάσεται” ή θα αφεθούμε στη δίνη, τη σύγχυση που κάθε νέο προκαλεί, ώσπου να “κατακάτσει” ο κουρνιαχτός (ή η καταστροφή) που κάθε αλλαγή επιφέρει.
