…Επιβεβλημένος! Όσο μπορούμε, από το γκρίζο έως και μαύρο της επικαιρότητας, που διαφεντεύει σε πρώτο πλάνο! Οι μέρες καλούν την εξωστρέφεια λόγω αποκριάτικων εθίμων… Ίσα που προλαβαίνουμε δυο τρεις μέρες κι η Καθαρά Δευτέρα θα μας “πειθαρχήσει” στην Προσευχή και τη Νηστεία. Εγώ επιστρέφω στον “παραγκωνισμένο” Βαλεντίνο με τον εορτασμό ή “εορτασμό” του. Ας συγκινηθούμε, ας χαμογελάσουμε με την τρυφερότητα, ας εκπλαγούμε(;) με τον αισθησιασμό. Τρία ανέκδοτα ποιήματα της γράφουσας, που επιμένει… ερωτικώς! Έμειναν στην άκρη, λόγω επειγόντων θεμάτων, από τις 14 του Φλεβάρη. Ο Έρως όμως, είναι εδώ, ολοχρονίς παρών και ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ, κατά τον Αλεξανδρινό!
Εκ γενετής…
Τυφλός: Τυφλός, εκ γενετής. Έτσι μπορεί η Επιστήμη, με “λόγιο ρεαλισμό”, ν’ αποδίδει τη δραματικότητα. Γεννήθηκε λοιπόν, δίχως την όρασή του! Ωστόσο, μεγάλωσε, ψηλός ρωμαλέος, όμορφος…
Τον προτίμησε κι η αγάπη! Πηγαία, ζεστή, μυρωδάτη! Μεγάλη χαρά για την καρδιά του, η ψηλάφιση του κορμιού της… Τα περιγράμματα του προσώπου, των ώμων, των χεριών. Κι όταν έκλεισε τις ζεστές του χούφτες τα τρυφερά της στήθη, την “είδε”!!
Όχι το χρώμα στο βλέμμα της, γιατί είχε τα μάτια της κλειστά, όμως πάνω στα μεταξένια της βλέφαρα τα κλειστά, είδε την έκσταση να ορχιέται μισόγυμνη…
Ή μήπως τελείως γυμνή;
Ο ναυαγός
Ναυαγός στα γόνατα σου, νιώθω την έντονη λαχτάρα σου να με συνεφέρεις…
Με την “οριακή αίσθηση” ότι τα πόδια μου βρέχονταν κιόλας στο “Αχερούσιο νερό”, ένιωθα την αγωνία σου ν’ ανταμωθείς με το πρώτο άνοιγμα των ματιών μου, με την πρώτη πνοή της ανάνηψης μου…
Κι όταν αυτή η Μεγάλη Στιγμή έφτασε, περηφάνια στεφάνωσε τη Συνείδηση κι αγαλλίαση πλημμύρισε την καρδιά σου!
Θεωρώντας λοιπόν ότι «αποστολή εξετελέσθη» κίνησες να φύγεις…
Μα, πού πας; Τωώρα φεύγεις; Δεν πρόσεξες τον μικρό Θεό του Έρωτα;; Δεν βλέπεις το «φτερωτό μπάσταρδο» που μας σημαδεύει εκ περιτροπής;
Αναλφάβητος οργανικά…
Έσκυψες στη χώρα του κορμιού μου να διαβάσεις όλες της τις γραφές και με όλα σου τα αισθητήρια…
Ερωτευμένος πολύ, και εκ τούτου αδέξιος και με το “ιερό ρίγος” της αμηχανίας, άρχισες να συλλαβίζεις αργά, σάμπως αναλφάβητος οργανικά… Κι όμως, έβρισκες τις ερωτογόνες ζώνες, τα “υποδόρια σήματα” που σου φανέρωνε η “φλύαρη διαπνοή”…
Σ’ αυτό λοιπόν το απαράμιλλο προσκύνημά σου, “σπούδασα” κι εγώ το ίδιο μου το Σώμα!!
Σ’ ευχαριστώ.
Καλή Αποκριά, Καλή Σαρακοστή.
