ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, καθώς και τα όσα ελέχθησαν σ’ αυτές, ένα πράγμα αποδεικνύει: η λεγόμενη Κεντροαριστερά στην Ελλάδα έχει υποστεί βαριά ιδεολογική και “στρατηγική” ήττα σε όλα τα επίπεδα.
Σ’ ΑΥΤΟ δεν φταίει μόνον το ότι δεν υπάρχουν πια πρότυπα “κεντρο-αριστεροσύνης” στην Ευρώπη (Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία κ.λπ.), ώστε να τα μιμηθούν οι ημέτεροι, ή να πάρουν ιδέες από αυτά· δεν υπάρχουν ούτε και “γοητευτικοί” ηγέτες που να παρασύρουν τα πλήθη. Ετσι, είναι ολοφάνερο ότι μια άλλοτε επικρατούσα ιδεολογία -η Κεντροαριστερά- περνά κρίση ταυτότητας: αδυνατεί να εκφράσει την κοινωνία, τα λαϊκά στρώματα και γενικά τις αγωνίες του κόσμου.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, η ΝΔ με τις γρήγορες “διορθωτικές” κινήσεις που εφαρμόζει (ειδικά σε ό,τι “πονάει” τον απλό πολίτη, το φορολογικό), κατάφερε μέσα σε τρεις μήνες να κυριαρχήσει απόλυτα στην πολιτική σκηνή. Βοηθητική παράμετρος της επιτυχίας της, πλην του συγκροτημένου και εφαρμοζόμενου πρόγραμματός της, είναι όπως φαίνεται η βαθιά και αξεπέραστη -μέχρι σήμερα- κρίση του ΣΥΡΙΖΑ (ψάχνει για “νέα” ταυτότητα με “παμφάγες” διακηρύξεις), καθώς και του ΚΙΝΑΛ (τι και ποιους εκπροσωπεί σήμερα αυτό;)
ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ περισσεύουν τα μεγάλα λόγια, με ανέφικτες προσδοκίες (του τύπου εγγραφής 150.000 νέων μελών!), ενώ και το ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται αδύναμο να αντιμετωπίσει την πίεση που δέχεται από δεξιά (ΝΔ) και από αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ). Ετσι, ο Αλ. Τσίπρας, από τη μια αδυνατεί να ασκήσει ικανή αντιπολίτευση και αρκείται σε επιθέσεις κατά της κυβέρνησης με καταγγελτικό λόγο, από την άλλη, αυτός και το κόμμα του δεν έχουν κάνει καμιά αυτοκριτική για τα τραγικά λάθη της διακυβέρνησής τους, αρκούμενοι σε “μικρές δόσεις αυτοκριτικής”! Τα περί “νέας εκκίνησης”, “οργανωτικής ανασυγκροτησης”, “δραστηρίων αλλαγών στο κόμμα” κ.λπ. αποτελούν φρασεολογία παρηγορητικής διακήρυξης προς τους πρώην οπαδούς τους.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι αν, τελικά, θα γίνει Ο ΣΥΡΙΖΑ “πράσινος” (με “πασοκοποίηση” ή και λόγω της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη), ή αν θα επιμείνει η παλιά “αριστερά”. Οσο για το ΚΙΝΑΛ, θα μείνει απλός “παρατηρητής” των γεγονότων γύρω του, ή θα κάνει το μεγάλο άλμα της προσαρμογής του στα κελεύσματα της εποχής;
Ο χρόνος θα δείξει…
Ο ΚΟΣΜΟΣ αλλάζει ραγδαία, “οι καιροί ου μενετοί”. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε σταθερές κυβερνήσεις με συγκροτημένες απόψεις, ομόθυμες αποφάσεις και αποτελεσματικές δράσεις. Όμως, ο τόπος έχει εξίσου ανάγκη μιας ισχυρής αντιπολίτευσης που να αποτελεί τροχοπέδη σε κυβερνητικές αλαζονικές συμπεριφορές που δεν λείπουν.
