Κανείς δεν θέλει δίπλα στο σπίτι του ΧΥΤΥ, χωματερές, ούτε καν… σταθμούς μεταφόρτωσης απορριμμάτων! Εντονες είναι οι αντιδράσεις σε κάθε χωριό, κωμόπολη, αγροτική, πεδινή περιοχή για πιθανή εγκατάσταση σταθμών της ΔΕΗ, υποσταθμών, δεξαμενών καυσίμων. Παλαιότερα θυμόμαστε διαμαρτυρίες σε χωριό των Χανίων ενάντια ακόμα και στη λειτουργία πλυντηρίου ρούχων!
Δυστυχώς με το να μην υπάρχει για δεκαετίες πολεοδομικός σχεδιασμός, να μην έχουν οριστεί χρήσεις γης και να έχει δρομολογηθεί μια “ανάπτυξη” χωρίς προγραμματισμό και σχέδιο, προβλήματα όπως τα παραπάνω αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και για τη Δυτική Κρήτη. Αντιδράσεις για τα πάντα από τους πολίτες, που δεν θέλουν καμία οχλούσα δραστηριότητα στην πόρτα τους (δεν έχουν βέβαια κανένα πρόβλημα αν πάει στον γείτονα!).
Τι συμβαίνει όμως όταν οι κάτοικοι μιας περιοχής αποδέχονται μια βαριά δραστηριότητα όπως ένα φράγμα; Οπως ακριβώς έκαναν οι κάτοικοι του Βατολάκκου πριν από δύο δεκαετίες. Ποια είναι η ανταμοιβή τους για την κοινή συναίνεση στην παραχώρηση κοινοτικών χωραφιών ώστε να γίνει το φράγμα; Τους υποσχέθηκαν πλήρη ανακατασκευή του οδικού δικτύου (δεν έγινε ποτέ), τους δεσμεύτηκαν για άρδευση της υψηλής ζώνης (ούτε αυτό έγινε), αντ’ αυτού είδαν ένα τμήμα του χωριού τους να πλημμυρίζει λόγω των διαρροών από το φράγμα.
Το μόνο που τήρησε το κράτος από τις υποσχέσεις του ήταν να δίνεται ένα μέρος του νερού του φράγματος δωρεάν στους κατοίκους του Βατολάκκου. Και αυτό τώρα ο Ο.Α.Κ. που έστω και άτυπα διαχειρίζεται το φράγμα Βαλσαμιώτη (που από 25 εκ. ευρώ αρχικό προϋπολογισμό κόστισε τελικά 40 εκ. ευρώ, δεν έχει παραδοθεί ακόμα αφού χάνει πολλά νερά από τρύπες στον πυθμένα του, αλλά ωστόσο… εγκαινιάσθηκε άρον-άρον πριν τις δημοτικές – ευρωεκλογές του 2014!) σκέφτεται να το καταργήσει θέλοντας να εισπράξει ένα ποσό της τάξης των 25.000 ευρώ ετησίως!
Προφανώς και ο Ο.Α.Κ. θέλει να φτιάξει τα οικονομικά του αλλά πώς θα ζητήσει αύριο-μεθαύριο ο ίδιος ή άλλος δημόσιος φορέας τη συναίνεση κατοίκων για να γίνει το οποιοδήποτε έργο κοινής ωφέλειας όταν στην πράξη οι τοπικές κοινωνίες βλέπουν τα αντισταθμιστικά οφέλη που τόσο εύκολα υπογράφουν οι εκπρόσωποι των φορέων λίγο μετά να γίνονται… κουρελόχαρτα;
Είναι δίκαιο μια περιοχή που επιβαρύνεται με μεγάλες, οχλούσες δραστηριότητες να έχει αντισταθμιστικά οφέλη, είναι δίκαιο αυτός που επιβαρύνεται για έργα κοινής ωφέλειας να επωφελείται με κάποια παροχή. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται για ρουσφέτι αλλά για απλή δικαιοσύνη. Σε διαφορετική περίπτωση θα βιώνουμε αντιδράσεις, διαμαρτυρίες, ασφαλιστικά μέτρα, προσφυγή σε ανώτατα δικαστήρια για τα πάντα!
