Επί ποδός βρίσκει ο νέος χρόνος την κοινωνία μας με αφορμή -αυτή τη φορά- το ασφαλιστικό. Τα συνδικάτα έχουν εκφράσει έντονα τις διαφωνίες τους στις προτάσεις Κατρούγκαλου και προετοιμάζονται για κινητοποιήσεις, την ώρα που οι αντοχές της χώρας -και της οικονομίας- τείνουν να εξαντληθούν, μετά από επτά χρόνια ύφεσης, απανωτά μνημόνια και δεκάδες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό να έχουν προηγηθεί τα τελευταία χρόνια, με συνεχείς περικοπές συντάξεων (και όχι μόνο). Και δεν έχει, ως φαίνεται, σημασία αν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Ιταλός ομόλογός του Πιέρ Κάρλο Πάντοαν συμφωνούν ότι η λιτότητα δεν μπορεί να αποτελέσει το μέλλον της Ευρώπης και ως εκ τούτου και της Ελλάδας, όταν ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έρχεται και δηλώνει ότι «η Ελλάδα το 2015 δοκίμασε την υπομονή μας» προειδοποιώντας παράλληλα ότι «το ταξίδι για τη χώρα μας θα είναι μακρύ».
Ισχυριζόμενος ότι «η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δοκιμάστηκε για μεγάλο διάστημα από την ελληνική κρίση, οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της οποίας εξακολουθούν να είναι αισθητές τόσο στην Ευρωζώνη όσο και σε όλη την Ε.Ε.» ο Γιούνκερ στέλνει το μήνυμα στην Αθήνα ότι “κλειδί” της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου είναι πλέον η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Που σημαίνει σε… ελεύθερη μετάφραση ότι πρέπει να… προετοιμαζόμαστε και για άλλα “δεινά” πριν ακόμα… κατασταλάξει το ασφαλιστικό. Μη ξεχνάμε δε ότι μας περιμένει και η αξιολόγηση του προγράμματος μεταρρυθμίσεων. Oπου εκεί θα κριθούν με τη σειρά τους οι αντοχές της κυβέρνησης, αλλά και οι προθέσεις ετέρων και δανειστών γύρω από το ζήτημα του χρέους. Αντοχές και αντοχές… Η κοινωνία μας έως πότε θα αντέχει;
