Τα τελευταία προγνωστικά (βλ. προηγούμενα άρθρα) επαληθεύθηκαν και ο Antonio Guterres από την Πορτογαλία επικυρώθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας ως ο νέος γ.γ. του Ο.Η.Ε. διαδεχόμενος τον κ. Ban Ki-Moon, ο οποίος αποχωρεί την 31η Δεκεμβρίου 2016. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια η Πορτογαλία περνά από “διάκριση σε διάκριση”. Ο κ. Jose Manuel Baroso είχε εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν και, τελευταία, μετά τη συνταξιοδότησή του εργοδοτήθηκε από την αμφιλεγόμενη αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs, πράγμα που προκάλεσε πολλούς ψιθύρους γύρω από το γεγονός αυτό. Ακολούθησε η ποδοσφαιρική ομάδα της Πορτογαλίας, η οποία, παρ’ όλο που δεν ήταν από τα φαβορί, κατόρθωσε και πήρε το κύπελλο, ως η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Τώρα, ένας άλλος Πορτογάλος, ο κ. Antonio Guterres, μέσα από έναν τρομακτικό ανταγωνισμό, επικράτησε των υποψηφίων της Ανατολικής Ευρώπης, που θεωρούνταν φαβορί, λόγω γεωγραφικού διαχωρισμού και όλων των γυναικών υποψηφίων, που, κατά πολλούς, επιβάλλετο να εκλεγούν και υποδείχθηκε ως ο νέος γ.γ. του Διεθνούς Οργανισμού. Βέβαια, ο κ. Guterres δεν στερείται προσόντων.
Το κυριότερό του προσόν φαίνεται να θεωρείται η θητεία του στην Υπατη Αρμοστία για τους Πρόσφυγες στη Γενεύη, πράγμα που τον κάνει ειδικό για το φλέγον θέμα των προσφύγων και μεταναστών που κυριαρχεί στην εποχή μας. Τι έχει, λοιπόν, να αντιμετωπίσει άμεσα ο νέος γ.γ. μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του; Υπάρχουν οι σκοποί της αειφόρου ανάπτυξης (SDGs), το πρόγραμμα αυτό που καλείται η ανθρωπότητα, κάτω από την αιγίδα του Οργανισμού, να φέρει σε πέρας. Σκοποί, όπως η απάλειψη της φτώχειας στον κόσμο, η καταπολέμηση των ασθενειών. Το θέμα του πόσιμου νερού, των φυλετικών διακρίσεων, των διακρίσεων εναντίον της γυναίκας. Ερχόμαστε στο άλλο τεράστιο θέμα, αυτό των κλιματολογικών αλλαγών, που ο κ. Ban Ki-Moon επελήφθη και χρειάζεται βέβαια συνέχεια νέες προσπάθειες. Για το θέμα της διατήρησης της Παγκόσμιας Ειρήνης και Ασφάλειας και τις διεθνείς διενέξεις, το κεφαλαιώδες ζήτημα που συνεχίζει με αμείωτη έκταση να ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα, είναι το πρόβλημα της Μέσης Ανατολής.
Το Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι, οι σουνίτες και οι σιίτες, οι μοναρχίες του Κόλπου και βεβαίως το άλυτο πρόβλημα της Συρίας, που έχει δημιουργήσει τόσα θύματα από αθώους ανθρώπους. Το κατ’ επέκταση πρόβλημα των προσφύγων και των μεταναστών. Τα προβλήματα στην Αφρική. Το πρόβλημα των πυρηνικών όπλων και των πυρηνικών δοκιμών. Χώρες όπως η Βόρειος Κορέα, που δεν υπακούουν στους κανόνες της διεθνούς κοινωνίας. Το πρόβλημα της νέας κυβέρνησης στις Η.Π.Α. και οι συνέπειες του Brexit. Αφήσαμε τελευταίο το πρόβλημα της τρομοκρατίας, που είναι ίσως ένα από τα σημαντικότερα της εποχής μας. Ο νέος γ.γ. θα έχει επίσης να ασχοληθεί με τα εσωτερικά προβλήματα του Ο.Η.Ε. Ενα από τα σημαντικότερα είναι η αναμόρφωση του Συμβουλίου Ασφαλείας, που δεν κατορθώθηκε να προχωρήσει εδώ και τόσα χρόνια. Το πρόβλημα είναι τα συμφέροντα των Δυνάμεων. Και φτάνουμε μοιραία στο δικό μας πρόβλημα. Παραμένει εκεί τόσα χρόνια. Η απάντηση είναι η ίδια: Τα συμφέροντα των Δυνάμεων. Είναι veritè à la Palisse να επαναλάβουμε ότι όλα τα προβλήματα, που υπάρχουν στην ανθρωπότητα, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της δύναμης και των συμφερόντων των Δυνάμεων. Μπορεί να αλλάξει αυτό; Αν όχι, τι διέξοδο έχουμε; *Ο δρ Χρίστος Αχιλλέως Θεοδούλου είναι ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου και Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας των Συνδέσμων Ηνωμένων Εθνών (WFUNA)
