Κατά που τραγουδάει ο λαός «απούχει δυο αγαπητικές έχει χαρά µεγάλη. Όταν µαλώσει µε τη µια πηγαίνει µε την άλλη. Ετσά κι ο κ. ∆ηµήτρης Τυραϊδής έχει κι εκείνος τσοι δικές του αγαπητικές τη ποίηση και τη πεζογραφία. Μόνο πως εκείνος δε µαλώνει µε τούτεσας τσ’ αγαπητικές ντου παρά τσ’ αγαπά και τσοι βαγιοκλαδίζει µε τη λογοτεχνική του αξιοσύνη. Όπως ένα πλήθος από αρµοδίους συλλόγους κι εταιρείες λογοτεχνών του αναγνωρίζουνε. Και πότε περνοδιαβαίνει τα δύσκολα χρόνια τση νιότης του. Και µας συγκινεί µε διηγήµατα και νουβέλες από τσοι δικές του εµπειρίες κι από τ’ ακούσµατα από τσ’ αθρώπους του µόχθου και του ιδρώτα στο κάµπο, γη από τσοι τσοµπαναραίους στσοι πλαγιές και τσοι ρεµαθιές τσ’ ορθούς απού µε συγκίνηση νοσταλγεί κι ανοσταράται. Και ποτέ πάλι συνεπαρµένος από την επικαιρότητα, την αγάπη ντου για τη φύση και το πάθος του για την αγάπη και την αθρωπιά. Αφήνεται στσοι ποιητικές του ευαιστησίες. Όπως καλή ώρα και µε τούτηνε τη συλλογή απού µου µπεψε απ’ τη ζωής το πέλαος» που και γι’ αυτό τον ευχαριστώ από καρδιάς και του εύχοµαι καλή υγεία, δύναµη κι αντοχή, για καλή συνέχεια στο πνευµατικό ντου έργο.
Έτσα το λοιπός ο κ. Τυραϊδής και σε τούτηνε τη συλλογή ποιηµάτω ντου «απ’ της ζωής το πέλαος» απού κατευθύνει µε την ποιητική ντου δεξιοτεχνία τη µούσα ντου µέσα στο φουρτουνιασµένο πέλαος τση ζωής να ψάλει ότι προσεγγίζει και συγκινεί από τσ’ ιδιαίτερες ευαιστησίες τση δικιάς του ευαίσθητης ψυχής. Και ζωγραφίζει εικόνες µε τσοι στίχους του απού συγκινήσεις ξεσηκώνουµε και διάφορα συναιστήµατα στσ’ ευαίστητες καρδιές των αναγνωστώ ντου, όπως απού τσ’ εικόνες πολέµου: «το ΄κρυψε η µανούλα το παιδί µέσα στην αγκαλιά της
κι έφυγαν απ’ το σπίτι τους το µισογκρεµισµένο…»
Για να µας παρουσιάσει το µικρό µικροπωλητή: «Άπλωσε τη φτωχιά πραµάτεια του στο δρόµο
που απ’ τα χαράµατα είχε πάει στη γωνιά.
Για να µας ταξιδέψει στη συνέχεια στη τραγωδία των Τεµπών
«Η κουκουβάγια απ’ τις σπηλιές τη θλίψη της σκορπούσε, που έφερνε πόνο στις ψυχές και πίκρα στις καρδίες».
Κι ετσά συνεχίζει µ’ ένα πλήθος ποικίλων θεµάτων, για να φτιάξει στο καλωσόρισµα τσ’ Αυγούλας
«Αυγούλα καλωσόρισες και τούτη τη φορά κι ευχαριστώ τον πλάστη µου που σ’ είδα να προβαίνεις…»
Κι ετσά κάθε ποίηµα από αυτά που περιέχονται σ’ αυτή τη συλλογή έχει το δικό ντου θέµα και προκαλεί το δικό του ενδιαφέρον και τσ’ ιδιαίτερες συγκινήσεις. Γι’ αυτό κι αξίζουνε όλα να διαβαστούνε. Και στον συγγραφέα αυτής της συλλογής, η ταπεινότητα µου οφείλει µαζί µε τα πολλά πολλά µου ευχαριστώ κι ένα µπράβο για την αξιόλογη ποιητική σου συλλογή και πάντα άξιος.
Με εκτίµηση
Εµµανουήλ Κουτράκης
