Απ’ τους Σελτζούκους έως τον Ερντογάν

Με σκεπτικισμό αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ τις σπασμωδικές κινήσεις του Ερντογάν, χωρίς να επιδιώκουν να φανερώσουν τι γράφουν στην ατζέντα τους, όσον αφορά την αντίδρασή τους στην εντεινόμενη αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων κρατών στην Ανατ. Μεσόγειο. Σαν να αμφιταλαντεύεται η Ουάσιγκτον, να συμφωνήσει για τις αξιώσεις της Τουρκίας περί την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της περιοχής, χάριν της σταθερότητος, παρά ν’ ανοίξει περιπέτειες που θα φέρουν αναστάτωση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, επιπλέον των τρεχουσών εμπλοκών της στην περιοχή.
Το τουρκικό ενδιαφέρον κινείται στη δημιουργία τετελεσμένων προς εξασφάλιση δικαιωμάτων στην Α. Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Οι δηλώσεις Ερντογάν και τα μηνύματα, που στέλνουν οι αξιωματούχοι του, επισημαίνουν ότι οι ενέργειές τους οφείλονται στην υπεράσπιση των κεκτημένων, που απέκτησαν να τα διατηρήσουν, τα οποία όπως λένε, δεν μπορεί κανείς να τους τα θίξει. Ισχυρίζονται ότι δεν τίθεται θέμα διεκδίκησης ζωτικών χώρων της Ελλάδος!!
Μερικά νησιά, βραχονησίδες και περιοχές, στις οποίες καθορίζεται ελληνική υφαλοκρηπίδα και έχουν Α.Ο.Ζ., βάσει της Σύμβασης του Μοντέγκο Μπέι στη Τζαμάικα για το Δίκαιο της θαλάσσης, οι Τούρκοι τα έχουν χαρακτηρίσει δικά τους. Ισχυρίζονται, ότι αδικούνται απ’ τη Συνθήκη της Λωζάνης, ότι οι Ελληνες τα κατέχουν παράνομα και τώρα αμύνονται ν’ αποκτήσουν διεθνή τεκμηρίωση, αφ’ ενός με διάδοση χαρτών δικής τους επινόησης και αφ’ ετέρου με παρουσία ισχύος. Αποβλέπουν σε εξωτερική αναγνώριση, αλλά κυρίως έχουν κατά νου την εσωτερική κατανάλωση. Ο Ερντογάν αντιπροσωπεύει το “βαθύ κράτος”. Ολα τα προβλήματα που ανακύπτουν στην Τουρκία, τα αποδίδει σε σαμποτάζ των ξένων που εποφθαλμιούν την ισχυρή και ανεξάρτητη χώρα του.
Δεν αιφνιδιάζονται πλέον οι ελληνικές στρατιωτικές και διπλωματικές αρχές από τις προκλήσεις της Τουρκίας. Είναι γνωστή η μακροχρόνια στρατηγική της, ανεξάρτητα αν την προαναγγέλλει με διάφορες ενέργειες, που κινδυνέψαμε να φθάσουμε στα πρόθυρα του πολέμου με το Κυπριακό και τα Ιμια. Θέλγονται απ’ τον μεγαλοϊδεατισμό τους απέναντι στη Δύση, να καταστήσουν την Τουρκία εκτός από γεωπολιτικό, ενεργειακό κόμβο και μια ανεξάρτητη περιφερειακή δύναμη.
Βάζουν στόχους σε βάθος 10ετιών ομιλούντες για τρεις ημερομηνίες 2023, 2053, και 2071. «Οι εν λόγω ημερομηνίες, με έντονο συμβολικό περιεχόμενο, αφορούν αντίστοιχα τη συμπλήρωση 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, τα 600 χρόνια απ’ την Αλωση της Κων/πολης, και τα 1000 χρόνια από τη μάχη του Ματζικέρτ, που συνοδεύτηκε από την είσοδο των Σελτζούκων Τούρκων στη Μ. Ασία» (Λ. Τζούμης, Αντ/γος ε.α.).
Τακτική των Τούρκων είναι να κάνουν μικρά βήματα, να αξιολογούν τις αντιδράσεις και να τα επαναλαμβάνουν προκαλώντας. Στην περίπτωση με τις ΗΠΑ η ένταση κλιμακούται. Αιτία η αγορά  του αντιπυραυλικού συστήματος των S 400, που για να γίνουν ενεργοί, πρέπει να ενταχθούν στην Τουρκική αεράμυνα. Τούτο συνεπάγεται την παράδοση ΝΑΤΟϊκών κωδικών του συστήματος στους Ρώσους τεχνικούς. Απαράδεκτο για τη συμμαχία.
Ο Ερντογάν ξέρει να ελίσσεται. Προσαρμόζεται σε θέματα “παζαριού”. Το πού βασίζεται, παραδόξως δεν εξηγείται εύκολα. Μήπως σκοπεύει ν’ αποχωρήσει απ’ το ΝΑΤΟ; Για τις ΗΠΑ το πρόβλημα συνίσταται στο να μην συνδεθούν επιχειρησιακά οι S 400 με τα F-35. Ανεξάρτητα αν διεκόπη η εκπαίδευση των Τούρκων στα F-35, ενδέχεται να βρεθεί μια φόρμουλα και να γίνει συμβιβασμός. Αν όχι, και μπουν στην Τουρκία οι S 400, θα πρέπει να επιβληθούν κυρώσεις και αυτό θα επιδράσει αρνητικά στα ελληνοτουρκικά. Φαίνεται απ’ τις δηλώσεις Νταβούτογλου και απ’ το βιβλίο του “Στρατηγικό βάθος”, που περιγράφει την Οθωμανική πολιτική με κάθε λεπτομέρεια.