Ο φόβος από έναν ύπουλο εχθρό που αυτός μας βλέπει αλλά για μας είναι αόρατος και σκοτεινός, είναι ένα συναίσθημα που προδιαθέτει τη σκέψη ότι επίκειται κάποιος πραγματικός κίνδυνος. Πολλοί μέσω διαδικτύου προσπαθούσαν να πείσουν πως δεν υπάρχει η Covid-19 ότι είναι κατασκεύασμα επιτηδείων αλλά πολύ γρήγορα διεπίστωσαν από τα γεγονότα την ύπαρξή του, ανέκαμψαν και πείστηκαν για την επικινδυνότητά του.
Όλοι προέβλεπαν ότι ο ιός θα επανακάμψει όχι όμως με τέτοιο ρυθμό επιδημιολογικών δεδομένων. Ο Κυρ. Μητσοτάκης με τον κ. Τσιόδρα (ατυχές το γεγονός ένας πρωθυπουργός ν’ αποκαλεί δημοσίως τον λοιμωξιολόγο σύμβουλό του με το μικρό του όνομα Σωτήρης), για να περιορίσει την έκταση των επιπτώσεων από το “δεύτερο κύμα”, ανήγγειλε την καραντίνα. Πρόκειται για μέτρα δυσάρεστα, σκληρά και αντιοικονομικά, αναγκαία, όμως, γιατί είναι η έσχατη λύση. Όλα τα είπε ο κ. πρωθυπουργός, π.χ. να πατάμε «φρένο στις στροφές και γκάζι στις ευθείες», δεν είπε ποιο το κόστος και πότε θα μας δώσουν οι Ευρωπαίοι, αν μας δώσουν, βοήθεια απ’ το Ταμείο Ανάκαμψης.
Είναι μέτρα τα ίδια που πήραν και άλλες χώρες οι οποίες είχαν αρνηθεί την ύπαρξη του ιού με τη διαφορά ότι αν είχαν ληφθεί σε προγενέστερο χρόνο ίσως γλύτωναν μερικοί θάνατοι και χιλιάδες τη δυσάρεστη νοσηλεία στα νοσοκομεία. Αν τα μέτρα λαμβάνονταν νωρίτερα, ίσως να μην έφευγαν οι “γλεντζέδες” σε Σέρρες, Δράμα και Καβάλα στα ξενυχτάδικα κλαμπ, να ξεδώσουν και γυρίζοντας να σκόρπιζαν τον κορωνοϊό στο φιλικό και οικογενειακό τους περιβάλλον.
Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα ξεμπλέξουμε, να το πάρουμε απόφαση. Μέχρι τέλους Νοεμβρίου που θα διαρκέσουν τα μέτρα, αν δεν παραταθούν, θα σταματήσουν τα «θανατηφόρα πάρτι», θα διατηρηθούν οι κανόνες «κοινωνικής αποστασιοποίησης», οι μεγαλουπόλεις θα είναι πόλεις – φαντάσματα τα βράδια και οι προβλέψεις αναζωπύρωσης της Covid-19 θα είναι περιορισμένες μέχρι να ‘ρθει το εμβόλιο.
Το ερώτημα είναι αν γίνει άρση των μέτρων για τις εορτές των Χριστουγέννων και ο εφιάλτης επιστρέψει. Αν έρθει “τρίτο κύμα” θα προκαλέσει ασφυκτικό θάνατο σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, η ανεργία θα φθάσει στα ουράνια, τα εισοδήματα του κράτους θα κατρακυλήσουν, υπολογίζεται ότι το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί χαμηλότερα από 170 δισεκ. ευρώ. Θα χαθεί το 20% των πωλήσεων που δεν είχαμε ούτε στην εποχή των μνημονίων. Και όλοι θα ψάχνουν να βρουν ποιoς θα ‘χει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για ό,τι θα προκύψει πριν και μετά τις γιορτές.
Κοινή είναι πεποίθηση ότι το “απαγορευτικό” Νο2 θα αποδώσει χωρίς ν’ αποκλεισθούν περαιτέρω δύσκολες αποφάσεις μέσα στον χειμώνα, πράγμα που προανήγγειλε ο κ. πρωθυπουργός. Είπε: «Όλοι μας ψυχολογικά θέλουμε να πιστεύουμε ότι είχαμε τελειώσει με τον εφιάλτη. Δεν θα επιτρέψουμε αυτή την αντίδραση με το δεύτερο lockdown».
Καλά τα λόγια αλλά η αίσθηση ατομικής ευθύνης που υποδείχθηκε από την πολιτεία με ελαστικότητα προς χάριν της οικονομίας, παραβιάστηκε και τα μέτρα πολιτικής προστασίας δεν μπόρεσαν να την υπερασπιστούν.
