Από το βήμα της Βουλής ο κ. Διγαλάκης εξαπέλυσε βολές κατά της Πρυτανείας του Γιάννη Φίλη για τη μη εκκένωση της κατάληψης και την υπογραφή σύμβασης με εργολάβο για την αποκατάσταση του κτηρίου, λέγοντας μεταξύ άλλων: «…οι φορείς των Χανίων ήταν αποντες όταν το Πολυτεχνείο Κρήτης το 2010 ζητούσε την εκκένωση του κτηρίου της Μεραρχίας για να προχωρήσουν τα έργα αποκατάστασης με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση 4,5 εκατομμυρίων ευρώ και είχε γίνει ήδη ο διαγωνισμός με την ανάδειξη αναδόχου μετά από μειοδοτικό διαγωνισμό προκειμένου να στεγάσει το ίδρυμα εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Υπάρχουν ευθύνες καθώς ενώ είχε γίνει και ο προσυμβατικός έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν υπεγράφη η σύμβαση με αποτέλεσμα να χαθούν τα χρήματα και η ευκαιρία αποκατάστασης του κτηρίου της Μεραρχίας. Και αυτός ο οποίος δεν κάλεσε τον ανάδοχο να υπογράψει τη σύμβαση, ο τότε πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, ήταν υποψήφιος με το ΜεΡΑ25 στις εκλογές του Ιουλίου του 2019».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΦΙΛΗ
Ερωτηθείς σχετικά από τα “Χ.ν.” ο τότε πρύτανης Γιάννης Φίλης, σημείωσε: «Ο κ. Διγαλάκης μου έκανε την τιμή να με μνημονεύσει αρνητικά στη Βουλή ως «υπεύθυνο» για την απώλεια κονδυλίων ύψους τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ για την «αποκατάσταση» του κτιρίου της V Μεραρχίας προ ετών. Το ίδιο είχε κάνει και στο παρελθόν ως πρύτανης και τότε του είχα απαντήσει από κοινού με τον πρώην αντιπρύτανη κ. Σαριδάκη χωρίς να υπάρξει απάντηση του κ. Διγαλάκη. Η απάντηση αυτή παρατίθεται πιο κάτω. Συμπληρωματικά θα υπενθυμίσω ότι ο κ. Διγαλάκης είχε ως πρύτανης την ευκαιρία να εκκενώσει το κτίριο διαλύοντας την κατάληψη αλλά δεν το έπραξε».
Στην απάντηση εκείνη ο κ. Φίλης μαζί με τον τότε αντιπρύτανη Γιάννη Σαριδάκη, περιγράφουν «τις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν την πρώην Πρυτανεία στην τότε πολιτική της απόφαση» και εξηγούν μεταξύ άλλλων: «Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διοίκησης του Ιδρύματος τον Δεκέμβριο του 2010 ενημερωθήκαμε για τον διαγωνισμό που βρισκόταν σε εξέλιξη για την μετατροπή (και όχι αποκατάσταση) του κτιρίου της V Μεραρχίας σε κτίριο που θα στέγαζε Σχολή Καλών Τεχνών.
Τα κυρίαρχα σχετικά προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε άμεσα ήταν ότι η προκήρυξη είχε πραγματοποιηθεί χωρίς να διασφαλισθούν: • Προεδρικό Διάταγμα ίδρυσης της Σχολής Καλών Τεχνών (παρά το ότι υπήρχε έγκριση του ΣΑΠΕ από το 2007).
• Οικοδομική άδεια.
• Εκκένωση του κτιρίου από την κατάληψη Rosa Nera.
Παράλληλα υπήρχε ανησυχία για μεγάλες καθυστερήσεις από την πιθανή παρέμβαση της Αρχαιολογίας λόγω της
προβλεπόμενης στη μελέτη εκσκαφής για την εγκατάσταση μηχανολογικών εγκαταστάσεων στον αύλειο χώρο του κτιρίου. Η στρατηγική της Πρυτανείας ήταν η κατά το δυνατόν ταχεία και παράλληλη αντιμετώπιση όλων των ανωτέρω προβλημάτων μέσα στον εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο που υπήρχε. Εκ των ανωτέρω μόνο το πρόβλημα της οικοδομικής άδειας κατέστη δυνατόν να επιλυθεί.
Και τούτο διότι: Το Υπουργείο Παιδείας μας κατέστησε σαφές ότι, όχι μόνο δεν επρόκειτο να προχωρήσει σε ίδρυση νέων Τμημάτων, αλλά επεξεργαζόταν ήδη σχέδιο (το οποίο αργότερα ονομάστηκε σχέδιο «Αθηνά») για κατάργηση/συγχώνευση των ήδη υπαρχόντων. Ήταν φανερό ότι το σχετικό ΠΔ έπρεπε να είχε εκδοθεί πριν το 2009 (δηλαδή πριν την οικονομική κρίση).
Για το ζήτημα της κατάληψης της Rosa Nera στο κτίριο, η Πρυτανεία με την συνδρομή και των Προέδρων των Τμημάτων του ΠΚ είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις και επαφές με τις Αρχές της Πόλης, με πολιτειακούς παράγοντες και με νομικούς αλλά και με τους ίδιους τους καταληψίες σε μία προσπάθεια να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα και να πιέσει στην κατεύθυνση της εξεύρεσης συναινετικής λύσης. Κατέστη σαφές ότι μία τέτοια λύση δεν γινόταν αποδεκτή από τους καταληψίες. Περιττό να τονίσουμε την επικινδυνότητα βίαιης εκκένωσης του κτιρίου τόσο για την πιθανότητα τραυματισμού ανθρώπων όσο και πιθανών εκτεταμένων κτιριακών καταστροφών σε μία ιστορική και ευαίσθητη περιοχή των Χανίων».
Ακόμα τονίζουν ότι «δεν κάναμε τίποτε εν κρυπτώ» και συνοψίζουν: «Η προηγούμενη Πρυτανεία εκλήθη, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, να εγκρίνει την δαπάνη πολλών εκατομμυρίων ευρώ για την δημιουργία των κτιριακών εγκαταστάσεων ενός Τμήματος που η Πολιτεία δεν είχε σκοπό να λειτουργήσει, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, με την βίαιη εκκένωση ως μόνου τρόπου απαλλαγής από την κατάληψη, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπήγετο.
Ταυτόχρονα υπήρχε ο κίνδυνος επιβάρυνσης του δημοσίου με εξακόσιες χιλιάδες ευρώ, καθ’ όλες τις εκτιμήσεις, από την επιδίκαση υπέρ του εργολάβου διαφευγόντων κερδών λόγω οιωνδήποτε καθυστερήσεων στη παράδοση του κτιρίου και την έναρξη των εργασιών.
Με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και σύμμαχο τη λογική η Πρυτανεία μας, σταθμίζοντας προσεκτικά όλες τι παραμέτρους, δεν προχώρησε στην υπογραφή της σύμβασης. Οι διαχειριστές της δημόσιας διοίκησης κρίνονται από τα έργα τους και όχι από το πόσο υποβιβάζουν τους προκατόχους τους για μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή για να δικαιολογήσουν δικές τους αποφάσεις.
Η μακρόχρονη θητεία μας στην Πρυτανεία έχει την ιστορία της και δεν χαρακτηρίζεται από μεμονωμένα γεγονότα τα οποία εσείς απαξιώνετε».
