Κύριε διευθυντά,
με αφορμή τα σχόλια που δημοσιεύτηκαν στις 12-10-2018 στη στήλη “Μικρά-μικρά” σχετικά με το Δημοτικό Γηροκομείο της πόλης μας, θεωρώ ότι αξίζει να συζητήσουμε σχετικά με το θέμα αυτό ουσιαστικά και όχι από κάποια εμμονή, όπως αφήνει να εννοηθεί ο συντάκτης σας, αλλά και γιατί κατά τη γνώμη μας το θέμα αυτό αφορά ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο τμήμα συμπολιτών μας που αξίζει, αν μη τι άλλο, σεβασμό. Συζήτηση που πεισματικά αποφεύγεται να γίνει στον πλέον αρμόδιο χώρο, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας.
Το Δημοτικό Γηροκομείο, ως δημοτική και όχι ιδιωτική επιχείρηση, χρειάζεται κατ’ αρχήν τη συνεχή και επαρκή χρηματοδότηση από τον Δήμο για την εύρυθμη λειτουργία του. Αντ’ αυτής, τα τελευταία χρόνια βρέθηκε η “λύση” των συμβάσεων με τα ασφαλιστικά ταμεία, παλαιότερα με τον ΟΓΑ, ΙΚΑ κ.λπ. και τελευταία με τον ΕΟΠΥΥ, για τη λήψη νοσηλίου. Ετσι η ετήσια επιχορήγηση του Δήμου έφθασε να είναι μόνο 50.000 ευρώ.
Να σημειωθεί ότι επί δημαρχίας του αειμνήστου Κλωνιζάκη Γιάννη σε τροποποίηση του καταστατικού του Γηροκομείου έγινε η ίδρυση Τμήματος Ανιάτων εντός αυτού, με την πρόβλεψη να περιλαμβάνει μόνο 20 κλίνες. Αυτό όμως σταδιακά καταστρατηγήθηκε και, σε πρόσφατη τροποποίηση του καταστατικού, επιτρέπεται το σύνολο των θέσεων να αφορά σε ασθενείς με νοσήλιο. Αυτό, όμως, είχε ως συνέπεια στο Δημοτικό Γηροκομείο να εισάγονται κυρίως ασθενείς και όχι απλά ηλικιωμένοι που έχουν ανάγκη να ζήσουν σε ένα κατάλληλο και φιλόξενο για την ηλικία τους χώρο. Ετσι, καταργήθηκε η επιτροπή που ήταν επιφορτισμένη με την εισαγωγή των ηλικιωμένων στο Ιδρυμα και οι εισαγωγές γίνονται πλέον κυρίως μέσω του ΕΟΠΥΥ. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι σήμερα από τους 100 περίπου των τροφίμων του Ιδρύματος οι 60-65 να είναι μόνιμα κατακεκλιμένοι που φυσικά αδυνατούν να αυτοεξυπηρετούνται και έχουν ανάγκη συνεχούς νοσηλευτικής φροντίδας. Είναι φανερό ότι με αυτόν τον τρόπο άλλαξε η φυσιογνωμία του Ιδρύματος και από Γηροκομείο μετατράπηκε σε Ιδρυμα Χρόνιων Παθήσεων που απαιτεί διαφορετικό προσωπικό (γιατρούς, φυσικοθεραπευτές, ειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό κ.λπ.) που το Δημοτικό Γηροκομείο δεν διαθέτει. Θεωρώ ότι είναι αντιφατικό να προβάλλουμε απλά μόνο το αίτημα της μη πρόσληψης μόνιμου προσωπικού, που αναμφίβολα είναι αναγκαίο, και την ίδια στιγμή να αλλάζουμε τη φυσιογνωμία του Ιδρύματος, που είναι φανερό ότι δεν θα εξυπηρετηθεί με προσωπικό που είναι προορισμένο για Γηροκομείο και όχι Χρόνιων Παθήσεων.
Θεωρούμε λοιπόν ότι το ζήτημα της αλλαγής της φυσιογνωμίας του Γηροκομείου είναι μείζον και θα πρέπει η τοπική κοινωνία να συζητήσει εάν υπάρχει η αναγκαιότητα ενός Δημοτικού Γηροκομείου και η δυνατότητα συντήρησης αυτού. Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα, να το πούμε καθαρά και να φροντίσουμε να έχουμε ένα δεύτερο Χρόνιων Παθήσεων αλλά με τις σωστές προδιαγραφές και όχι με τις μίζερες προδιαγραφές, λόγω μνημονίων, ενός Γηροκομείου.
Ενα δεύτερο ζήτημα, όχι ευκαταφρόνητο, είναι και η αναγκαιότητα επισκευής του υπάρχοντος Γηροκομείου. Και σε αυτό το ζήτημα υπάρχει απίστευτη ολιγωρία, παρά το γεγονός ότι το Ιδρυμα διαθέτει περίπου 2.000.000 ευρώ στις ιδιωτικές τράπεζες με κέρδος μόνο ένα ευτελές επιτόκιο. Η δικαιολογία είναι ότι χρειάζεται μελέτη που αδυνατεί η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου να συντάξει. Πρέπει να σημειωθεί ότι ένα μέρος των χρημάτων αυτών προέρχεται από τους ίδιους τους τρόφιμους του Ιδρύματος, από την παρακράτηση του 75% της σύνταξής τους, ως χρήματα για τα αναγκαία τροφεία με την καταχώρηση τους στον… κωδικό των δωρεών.
Στην κρίση των συνδημοτών μας και των αναγνωστών σας εάν τα θέματα αυτά αποτελούν εμμονές ή χρήζουν γόνιμης συζήτησης για το καλό των δημοτών και της πόλης μας.
Σας ευχαριστώ,
Χαράλαμπος Κουρούσης
Γιατρός, Δημοτικός Σύμβουλος της παράταξης “Πρωτοβουλία Πολιτών – Πρώτα ο άνθρωπος”
Σ.Σ.
Για το ζήτημα του Γηροκομείου και άλλων αντίστοιχων δομών στα Χανιά και όχι μόνον, σας παραπέμπουμε στο αρχείο της εφημερίδας, ώστε να διαπιστώσετε αν έχουν σχολιαστεί όσα περιγράφετε, κι ακόμη περισσότερα.
Οσον αφορά την “εμμονή” αυτή μάλλον έγκειται στη συνεχή στοχοποίηση της εφημερίδας, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.
