Κύριε διευθυντά,
ο κύριος Πλυμάκης (“Χανιώτικα νέα” 6-7-21) σχολιάζει επιστολή μου όπου μεταξύ άλλων ανέφερα και την αρχή από τραγουδάκι που έλεγαν στους φαντάρους να τραγουδούν, που αναφέρεται στην Βόρεια Ήπειρο.
Για να μην διαστρεβλώνεται το νόημα που ήθελα να δώσω εξηγώ: Αυτό που κριτικάρω είναι η συνέχεια του τραγουδιού (που την γνωρίζει ο κύριος Πλυμάκης)
«θα τρέξω μια αυγή χωρίς διαταγή για να αγκαλιάσω στοργικά τη δόλια μου αδελφή».
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με πενήντα εκατομμύρια νεκρούς επικράτησε το σύνθημα «ποτέ πια πόλεμος…».
Σήμερα λέμε καμιά αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν διότι αυτό γίνεται με πόλεμο. Όπως έκαναν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. στην πρώην
Γιουγκοσλαβία στον ανταγωνισμό τους με Ρωσία – Κίνα στα Βαλκάνια.
Τα διάφορα κράτη, ιστορικά διαμορφωμένα, έχουν και κάποιες μειονότητες που πρέπει να είναι σύνδεσμος φιλίας μεταξύ τους και όχι αιτία προστριβών.
Καπριδάκης Νίκος
Αρμένοι Αποκορώνου
Κύριε Καπριδάκη με όλο τον σεβασμό στο πρόσωπο σας.
Η μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης είναι για την Τουρκία σύνδεσμος φιλίας η πεδίο προστριβών και σύγκρουσης έναντι της Ελλάδας;;