Κύριε διευθυντά,
στη σελίδα 3 του φύλλου της 23/08/2023 της εφηµερίδας σας δηµοσιεύετε την επιστολή αγωνίας της Ένωσης Τουριστικών Καταλυµάτων Χανίων, σχετικά µε το πρόβληµα στάθµευσης στην πόλη (ηλεκτρονική έκδοση: https://www.haniotika-nea.gr/efialtis-to-parkingk-sta-chania/). Επιτρέψτε µου µια απάντηση προς την Ένωση, την οποία θα σας ζητούσα να δηµοσιεύσετε, για να εκφράσω την άποψη ενός µόνιµου κατοίκου της πόλης.
Αξιότιµοι κύριοι της Ένωσης Τουριστικών Καταλυµάτων, βιώνετε την απόγνωση των τουριστών πελατών σας, απευθυνόµενοι στην πόλη για µια λύση. ∆υστυχώς όµως απευθύνεστε στην πόλη, χωρίς να αναγνωρίζετε ότι είστε από τους κύριους υπαίτιους του προβλήµατος και δεν αναλαµβάνετε τις δικές σας ευθύνες. Όταν γεµίζατε τη πόλη µε city hotels, µε boutique hotels, ενοικιαζόµενα διαµερίσµατα τύπου airbnb, άραγε αναρωτήθηκατε αν υπάρχουν οι υποδοµές για να λειτουργήσουν επαρκώς οι µονάδες αυτές; Ή είδατε µια ευκαιρία και πέσατε πάνω της, καταπατώντας οτιδήποτε βρέθηκε στο διάβα σας; Στη γειτονιά που διαµένω (και δεν ανήκει καν στην τουριστική ζώνη της πόλης) τα τελευταία δύο χρόνια έχουν ανοίξει τρία ξενοδοχεία, δύο hostel, ένα ολόκληρο κτήριο διαµερισµάτων βραχυχρόνιας µίσθωσης και αµέτρητα σπίτια έχουν µετατραπεί σε διαµερίσµατα Airbnb. Από όλα αυτά, µονάχα το ένα ξενοδοχείο έχει (σύµφωνα µε την ιστοσελίδα του) έναν περιορισµένο αριθµό θέσεων στάθµευσης. Για όλα τα άλλα, πώς µεριµνήσατε;
Κατ’ ελάχιστο, ενηµερώσατε τους πελάτες σας ότι υπάρχει πρόβληµα ή αδυναµία στάθµευσης ώστε να µην προβούν στην ενοικίαση κάποιου οχήµατος ή τους αφήσατε µε “αυτοκίνητο που ενοικίασαν χωρίς να ξέρουν τι τους περιµένει στη συνέχεια”;
Γιατί δεν πήρατε την ευθύνη, την πρωτοβουλία και φυσικά το κόστος, να δηµιουργήσετε θέσεις στάθµευσης είτε στα υπόγεια των κτηρίων σας είτε κατασκευάζοντας/ενοικίαζοντας/αγοράζοντας ως Ένωση (ή ατοµικά) ιδιωτικούς χώρους; Αναρωτιέµαι γιατί σας επιτρέπεται να δηµιουργείτε τέτοιους αριθµούς κλινών, χωρίς να καλύπτετε βασικές υποχρεώσεις (και αυτό είναι κατηγορία προς τις τοπικές αρχές και τους σχετικούς υπευθύνους);
Γιατί δύναται να υπάρχει ένας ανεξέλεγκτος αριθµός διαθέσιµων ενοικιαζόµενων οχηµάτων; Πώς είναι δυνατόν να διαχειριστεί το πεπερασµένων δυνατότητων και πλήρως ανεπαρκές οδικό δίκτυο τη σχετική κίνηση και κατ’ επέκταση τη στάθµευση;
Εγώ, ως µόνιµος κάτοικος, πώς προστατεύοµαι από τη χωρίς όρια πια δραστηριότητα σας;
Απευθυνόµενοι στην πόλη για να λύσει το πρόβληµα των πελατών σας, µου ζητάτε – χωρίς κανένα όφελος από τη δική µου µεριά – να µαζέψω τις δικές σας αυθαρεσίες και να υπερασπιστώ τα δικά σας κέρδη. Και όχι µόνο αυτό, µου ζητάτε οικειοθελώς να απωλέσω βασικά στοιχεία της ποιότητας ζωής µου – που ούτως ή άλλως έχετε χείριστα καταπατήσει.
∆ύο χαρακτηριστικά παραδείγµατα. Καταφέρεστε οι ίδιοι στην επιστολή σας για την επιβάρυνση που σας προκαλούν οι (τρεις όλοι κι όλοι) ποδηλατόδροµοι, τους οποίους όλοι καταπατούν βάναυσα κάθε µέρα, εκθέτοντας σε µεγάλο κίνδυνο οποιονδήποτε προσπαθεί να µετακινηθεί µε ποδήλατο σε µια πόλη που το µέσον αυτό θα έπρεπε να αποτελεί µέρος της λύσης του προβλήµατος! Αναρωτιέµαι πραγµατικά, αν δεν υπήρχαν οι ποδηλατόδροµοι, θα θέλατε για την εικόνα της πόλης να είναι ένα ατελείωτο πάρκινγκ η Σκαλίδη, η Κυδωνίας ή η Πειραιώς;
Ζητάτε από τον ∆ήµο τη διάθεση δηµόσιας γης και τη δαπάνηση δηµοσίου χρήµατος (δηλαδή χρήµατος που έχουµε τουλάχιστον ισότιµα συνεισφέρει και εσείς και εγώ) για τη δηµιουργία χώρων στάθµευσης. Η εµπειρία όµως από το στρατόπεδο Μαρκοπούλου δείχνει ότι εσείς θα γεµίσετε τον χώρο µε τουριστικά αυτοκίνητα και λεωφορεία και εγώ θα απωλέσω οποιαδήποτε έκταση που θα µπορούσε να γίνει πάρκο ή οτιδήποτε άλλο που θα βελτίωνε τη ζωή µου. Χωρίς να συνυπολογίσω την κυκλοφοριακή επιβάρυνση και όχληση της οικιστικής ζώνης.
Κύριοι, µε τη χωρίς όρια ανάπτυξη της βαριάς σας βιοµηχανίας, έχετε εξωθήσει στα άκρα µόνιµους κατοίκους όπως εµένα. Έχουµε ήδη πληρώσει πολύ ακριβά το κόστος της δραστηριότητας σας. Τόσο µε οικονοµικούς όρους όσο και µε όρους ποιότητας ζωής. Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι αγωνιάτε για τους πελάτες σας, τους “τυχερούς που έχουν νοικιάσει καταλύµατα έξω από την πόλη των Χανίων και απογοητεύονται όταν προσπαθούν να επισκεφτούν την πόλη µε το αυτοκίνητο τους, αφού δεν έχουν πού να σταθµεύσουν, µετανιώνοντας για την επιλογή τους αυτή”, αλλά δεν αγωνιάτε για τους άτυχους κατοίκους που έχετε εξωθήσει λόγω των καταλυµάτων σας να φύγουν από την πόλη και να νοικιάσουν σπίτια έξω από αυτή και φυσικά απογοητεύονται καθηµερινά (και χωρίς επιλογή) από την ταλαιπωρία, την κίνηση και… την αδυναµία στάθµευσης που τους έχετε επιβάλλει.
Αποδέχεστε ότι “χρόνο µε τον χρόνο το πρόβληµα του κυκλοφοριακού και της στάθµευσης γίνεται οξύτερο, γιγαντώνεται… και απειλεί να µας πνίξει”, αλλά πώς συµβάλλετε εσείς σε αυτό; Με την ακόµα µεγαλύτερη αύξηση των καταλυµάτων και άρα των ανθρώπων και των αυτοκινήτων µέσα στην πόλη; Το συµπερασµα σας είναι ακόµα πιο υποτιµητικό για εµάς τους µόνιµους κατοίκους. Θα “κάνει την πόλη µας µια πόλη που θα αποφεύγουν οι τουρίστες” και όχι µια πόλη που εµείς δεν µπορούµε να ζήσουµε πια!
∆υστυχώς, µέχρι να αποδεχθείτε εσείς την ευθύνη σας και να βάλετε κάποια όρια στη δραστηριότητα σας, δεν µπορούµε να είµαστε συνοδοιπόροι σε έναν αγώνα. Εσείς προσπαθείτε να τα κονοµήσετε και εµείς να ζήσουµε. Και αυτά, όπως φαίνεται αυτή τη στιγµή, δεν συµβαδίζουν.
Αν θέλουµε εποικοδοµητικά να µιλήσουµε για λύσεις, θα έπρεπε να ξεκινήσουµε χαράσσοντας ορισµένα όρια. Όρια στον αριθµό των επισκεπτών, των καταλυµάτων, των τουριστικών οχηµάτων (ίσως θα έπρεπε να µιλήσουµε πιο συγκεκριµένα για το τι είναι, πώς υπολογίζεται και πώς εφαρµόζεται η λεγόµενη φέρουσα ικανότητα της περιοχής). Όρια στις αποδεκτές συµπεριφορές – πού ξεκινά η αυθαιρεσία και πού ξεκινά ένας τίµιος συµβιβασµός ώστε όλοι να µπορούµε να ζήσουµε και να αναπτύξουµε τις κοινωνικές και οικονοµικές µας δραστηριότητες. Όρια για τον σεβασµό της ποιότητας ζωής και των δικαιωµάτων µας.
Με τιµή,
Ανδρέας Μπροκαλάκης
Μηχανικός Υπολογιστών
