Απάντηση στους 37

“Ωρες ευθύνης”. Ετσι λοιπόν ξεκινάτε την επιστολή προς τα τοπικά Μέσα και τους πολίτες αυτής της πόλης.
Μα πριν αναφερθώ στην επιστολή της “ευθύνης” σας, να φρεσκάρω την μνήμη μου με κάποια πράγματα.
Το 2010, και με την έλευση του ΔΝΤ στη χώρα, η θύμησή μου έτρεξε στις χώρες που ήδη είχε περάσει, είχε εφαρμοστεί το δόγμα του Σοκ, διαβάζαμε για αυτοκτονίες, για συσσίτια για πώληση εθνικής και ιδιωτικής περιουσίας σε οικονομικούς δολοφόνους χωρίς ηθική και χωρίς δάκρυα.
Η οικονομική επίθεση δεν άργησε και σε τούτο τον τόπο, και ένα από τα συνθήματα που κυριάρχησαν και κυριαρχούν ακόμα είναι πως θα πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει.
Σε κάθε χώρα “τύπου Ελλάδος”, δηλαδή μιας χώρας που πνίγηκε στο χρέος (δεν ανοίγω καν συζήτηση περί χρέους, αν χρωστάμε, πού χρωστάμε και πόσα – δεν έχετε τη δυνατότητα) υπήρχαν πάντα πολιτικοί και ΜΜΕ που ο ρόλος τους ήταν καθοδηγητικός υπέρ του κεφαλαίου, κατηγορητικός προς την κοινωνία και τη φτώχεια, απαθείς σε μορφές αλληλεγγύης, κατασταλτικός σε κινηματικές καταστάσεις .
Ποιος θα ξεχάσει τον Θ. Πάγκαλο να λέει πως είναι ευλογία για τον τόπο όλη αυτή η λαίλαπα, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Αδωνι να λέει με το γνωστό χαζοχαρούμενο ύφος: «Αγοράστε Ελλάδα τώρα, γιατί είναι φτηνή», τον ξεμωραμένο Ράμφο να ξελασπώνει τη χούντα την ώρα που οι ακροδεξιοί θερίζουν όποιον βρεθεί στον δρόμο τους, μα ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει Τσίπρα και Καμμένο να δηλώνουν πως «Θα υπερασπιστούμε τον δημόσιο χαρακτήρα των περιφερειακών αεροδρομίων. Γιατί το ξεπούλημα κάθε υποδομής δεν είναι ούτε πρόοδος, ούτε ανάπτυξη. Είναι επιστροφή στη φεουδαρχία».
Ποιος θα ξεχάσει τον ρόλο των ΜΜΕ όλα αυτά τα χρόνια, το γεμάτο θράσος «Ολες οι κοινωνικές ομάδες τάσσονται υπέρ του “ναι”» το καθημερινό ύφος και περιεχόμενο των ειδήσεων, τον Πρετεντέρη, Μπογδάνο, Σαράφογλου, Τσίμα, Τρέμη και πόσους άλλους σε τοπικά ή μη ΜΜΕ, να μου κουνάν το δάκτυλο και να με κατηγορούν καθημερινά για τη δεύτερη τηλεόραση που αγόρασα, ξεχνώντας εσκεμμένα να μιλήσουν για τις τράπεζες, τα δάνεια τις πιστωτικές, τις ασφαλιστικές, τους εργολάβους, τα ρουσφέτια, τα λαδώματα, τις μίζες, τις προμήθειες.
Στην “ώρα Ευθύνης” σας γράφετε:
«για να αποβεί επωφελής για τα Χανιά και την Κρήτη η νέα περίοδος διαχείρισης του αεροδρομίου, αυτό εν πολλοίς θα εξαρτηθεί και από τον θετικό και ενεργό ρόλο που θα διαδραματίσει η τοπική κοινωνία».
Υπενθυμίζετε με τον δικό σας τρόπο “ευθύνης” στα τοπικά ΜΜΕ να αλλάξει γραφή, να σταματήσει την αποτύπωση του κοινού αισθήματος αφού όπως γράψατε: «Υπάρχει πρόβλημα και κίνδυνος για τη λειτουργία της δημοκρατίας μας».
Η “ευθύνη” λοιπόν κατά εσάς, είναι να αφήσουμε πίσω την πώληση του αεροδρομίου, μήπως υπάρχουν επιπτώσεις στον τουρισμό, “ευθύνη” είναι και η φίμωση του Τύπου .
Η προτροπή σας, σε αυτό το απίστευτα νηπιακό, ανόητο, ασύνδετο κείμενο είναι να αγκαλιάσουμε τη Fraport, έτσι ώστε να επωφεληθεί η πόλη.
Αν ανησυχείτε για τον τουρισμό, μιας και είστε και της οικονομίας και της ανάπτυξης και του κεφαλαίου, ας σκεφτείτε για τις αυξήσεις τελών στο αεροδρόμιο.
Αφού όμως εκφράζετε την ανησυχία τούτη, και είστε και “επώνυμοι” έχετε δηλαδή την άνεση, ας μιλήσετε λίγο με τους ξενοδόχους για το all inclusive, τους επιχειρηματίες για τους διπλούς καταλόγους, με τους εργολάβους για τα υλικά που χρησιμοποιούν στους δρόμους, με τους ταβερνιάρηδες στο λιμάνι και τα τσαντίρια που έχουν στήσει, με τους σταθμάρχες και τα τρενάκια τους που ξεκινούν από την Αγορά και φτάνουν σε παραδοσιακά χωριά, ρωτήστε τις τοπικές αρχές για τους χώρους στάθμευσης και τα “πολιτιστικά καλοκαίρια”
Αφού μετράτε για “ενεργοί πολίτες”, μιλήστε επίσης για το υπνωτήριο άστεγων, τον άνθρωπο που βλέπω κάθε πρωί να ψάχνει στον κάδο, τους πρόσφυγες, που ήρθαν και δεν πήρατε χαμπάρι, τις δομές στην πόλη που όλα αυτά τα χρόνια κρατάνε χιλιάδες κόσμου ζωντανό, ταϊσμένο και χαρούμενο.
Ευθύνη δεν είναι ο ραγιαδισμός,
δεν είναι η φίμωση στο “όνομα της δημοκρατίας”,
ευθύνη δεν είναι να κλείνεις τα μάτια στις αγωγές τις Fraport σε ανθρώπους που βάλαν μπέτη μπροστά, σε ανθρώπους που γνωρίζω πως η επαφή τους με αυτό το κίνημα, επέφερε κυρώσεις στη δουλειά τους.
Διαβάστε Καζαντζάκη να μάθετε τι σημαίνει ευθύνη, μάθετε για τον Δάσκαλογιάννη για το τι σημαίνει αγώνας.
Η επιστολή και η ανευθυνότητα σας υπάρχει, είναι δική σας, και θα σας ακολουθεί.

Μανώλης Φραγκάκης
Αντιπρόεδρος Ενωσης Γιατρών Ε.Σ.Υ Χανίων
Μέλος του Επιστημονκού
συμβουλίου του Γ.Ν. Χανίων
πρόεδρος κοινωνικού ιατρείου
φαρμακείου Αλληλεγγύης Χανίων