Από τις σελίδες αυτές έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην καλλιτεχνική αξία του γκράφιτι, στο ότι αποτελεί ένα σύγχρονο τρόπο έκφρασης για τη νεολαία. Ωστόσο για κανένα λόγο δεν μπορεί να δικαιολογηθούν τα γκράφιτι πάνω σε μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Χαρακτηριστικές οι φωτογραφίες που βγάλαμε στο προμαχώνα San Salvatore την προηγούμενη εβδομάδα! Το μνημείο που με πολύ κόπο αποκαλύφθηκε μετά το γκρέμισμα του “Ξενία” και συντηρήθηκε σε πολύ καλό επίπεδο από την Εφορία Αρχαιοτήτων δεν μπορεί να αποτελεί… καμβά εκτόνωσης για τον οποιοδήποτε. Γκρίζοι τοίχοι, εγκαταλελειμμένα κτήρια, περίβολοι και μεγάλες επιφάνειες υπάρχουν αρκετές σε αυτήν την πόλη. Ας μείνουν σε αυτές οι φίλοι του γκράφιτι και όχι στα μνημεία των 500 ετών.
Για όνομα του Θεού, κύριε Κώνστα, τα γκράφιτι σε καμία περίπτωση δεν είναι τρόπος έκφρασης, είναι σε κάθε περίπτωση βανδαλισμός! Πρόκειται για τον τρόπο που έχει καταστραφεί η αισθητική της πόλης μας σε μεγάλο βαθμό. Σας βλέπω και γυρίζετε από εδώ και εκεί την πόλη μας και αυτό σας τιμά, αλλά δεν βλέπετε τι γίνετε; Ρίξατε μια ματιά στην πλατεία Σπλάντζια να δείτε τι έγινε με τους γκρίζους τοίχους που λέτε; Δεν υπάρχουν απαράδεχτα γκράφιτι, αλλά τα γκράφιτι είναι όλα απαράδεχτα γιατί καταστρέφουν ξένες ιδιωτικές και κοινές περιουσίες και γιατί είναι εντελώς αντιδημοκρατικά γιατί αποφασίζει ο καθένας αυθαίρετα για την αισθητική ξένης περιουσίας. Ανοίξτε τα μάτια σας λοιπόν στις βόλτες σας, κάνετε και μια βόλτα πίσω από την Σπλάντζια και σκεφτείτε το ξανά αν είναι σωστό να υποστηρίζομε επιλεκτικά τα γκράφιτι. Εσάς σας πονά η μουτζούρα στα μνημεία, εμένα με πονάει η μουτζούρα σε όλους τους άλλους τοίχους το ίδιο, η ζωή και η αξία δεν βρίσκεται μόνο στα αρχαία, στο τώρα ζούμε και πρέπει να αγαπάμε και να προστατεύουμε και τον σημερινό μας κόσμο, αυτός είναι το σπίτι μας, η προστασία μας, η ομορφιά μας, η ψυχή μας.