Απαξίωση

Bιώνουμε την εποχή της απαξίωσης θεσμών, ηθών και αξιών μέσα σ’ ένα νοσηρό κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.
Ξεκινώντας από το ελληνικό κοινοβούλιο και για τα όσα συμβαίνουν εκεί, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό με τo αλισβερίσι πολιτικών ομάδων και κομμάτων για μια «θέση στον ήλιο», μόνο απογοήτευση μπορεί κανείς να αισθανθεί για αυτόν τον ξεπεσμό των συνειδήσεων!
Oταν βλέπεις ότι ένας βουλευτής εκλέγεται μ’ ένα μικρό κόμμα, οι ψηφοφόροι του οποίου τον ψήφισαν επειδή ήταν σ’ αυτό το κόμμα και στην πορεία ο κύριος αυτός για να μη χάσει την καρέκλα, μεταπηδάει σ’ ένα εν δυνάμει κόμμα εξουσίας, μόνο θλίψη, μαζί και θυμό σου προκαλεί!
Oταν εκπαιδευτικός υπηρετεί 15 χρόνια, ως αναπληρωτής, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και τώρα με το νομοσχέδιο για τον διορισμό του, του ζητάει ένα προσοντολόγιο, κυρίως με μεταπτυχιακά και άλλους τίτλους Σπουδών, ακριβού κόστους, που θα έπρεπε να κάνει σε… άγονες περιοχές που υπηρετούσε, τότε τι να υποθέσει κανείς;
Oταν η χώρα μας εισάγει φτηνά, αμφιβόλου ποιότητας, προϊόντα από άλλες χώρες και ο καταναλωτής τα αγοράζει στη μισή τιμή, πώς τότε να υπάρχει παραγωγή στη χώρα μας, ανάπτυξη και θέσεις εργασίας;
Oταν οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις είναι κατά κόρον πλαισιωμένες από έτοιμες, φτηνές και κονσερβοποιημένες τροφές (fast foods), πώς να ασχοληθεί με το σπιτικό φαγητό η ελληνική οικογένεια, αφού με ένα τηλεφώνημα είναι όλα στο τραπέζι της;
Oταν στη χώρα μας δεν αναγνωρίζονται οι αξίες της κοινωνικής προσφοράς, δεν υπάρχει αξιοκρατία, αλλά λειτουργούν το ρουσφέτι, το μέσο και οι κολλητοί, τότε πώς θα δημιουργηθούν πρότυπα για τις επόμενες γενιές, πώς να μην μεταναστεύουν οι νέοι στο εξωτερικό;
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά πολύ ενδεικτικά παραδείγματα ένδειας και μαρασμού της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και της πολιτικής των αποφάσεων της πολιτείας, η οποία αρκείται μόνο στη διαχείριση παρωχημένων πρακτικών και αντιλήψεων! Μια κοινωνία όπου έχουν συρρικνωθεί οι ιδέες και οι πρωτοβουλίες! Μια κοινωνία σε λήθαργο που παρομοιάζεται με κάποιο τεμπέλη που είναι ξαπλωμένος κάτω από ένα δέντρο και περιμένει να ωριμάσει κάποιο φρούτο για να πέσει στο στόμα του!