“Απεδαφοποίηση”

«Λαέ των Αθηνών», έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου απευθυνόμενος στη λαοθάλασσα της πλατείας Συντάγματος που φώναζε από κάτω «λαοκρατία, λαοκρατία» και τους απαντούσε «πιστεύομεν και εις την λαοκρατίαν». «Ελληνίδες, Eλληνες», αποκαλούσε ο Κ. Καραμανλής τους ακροατές του στις ομιλίες του. Ο Ανδρέας, στον κολοφώνα της πολιτικής του καριέρας, χρησιμοποιούσε τη φράση «Προοδευτικοί πολίτες» για να καθιερώσει το «συντρόφισσες και σύντροφοι». Πρόκειται για τον παραδοσιακό τρόπο προσφώνησης κομμουνιστικών ομάδων, που τον καπηλεύτηκαν οι σοσιαλιστές, για να προσελκύσουν αριστερούς ψηφοφόρους.
Ο κ. Τσίπρας μιμούμενος τον Ανδρέα, άρχισε την ομιλία του τον Απρίλιο 2019 στο κλειστό του Γαλατσίου με την προσφώνηση «Προοδευτικοί πολίτες της Αθήνας», ενώ προχθές στην Κ.Ε. στο Κάραβελ, ξεκίνησε με το «συντρόφισσες και σύντροφοι», ψάχνοντας να βρει τη συχνότητα που θα χρησιμοποιηθεί στο 3ο Συνέδριο ως ελιξήριο της κατάπαυσης των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων.
Είναι πράξη ιδιαίτερης σημασίας, αποσκοπούσα στη χάραξη του επόμενου βηματισμού, να αναγνωρισθεί η τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα, ώστε να απαγκιστρωθεί ο ηγέτης απ’ τη ρητορική της παραδοσιακής αριστεράς, που ο λόγος της παραμένει ακόμα και σήμερα Πύθιος, για να μετονομαστεί το κόμμα σε ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ.
Συζητήθηκε η ανάγκη της ανασυγκρότησης να φτιάξουν ένα κόμμα, ώστε να υπάρξει συνειδητή προσαρμογή, για «να ξαναπάρουμε την κυβέρνηση με όρους κεντροαριστεράς, χωρίς αυταπάτες». Φαίνεται πως έχει γίνει αντιληπτό ότι η διολίσθηση που έχει συμβεί, πρέπει να νομιμοποιηθεί με «σταδιακή αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων». Η παλιά φρουρά του “53+”, που βλέπει με αμφισβήτηση τη διεύρυνση, τις αλλαγές και τη νέα εποχή την οποία στοχάζεται ο βασικός κορμός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σε αναμονή. Πάντως ο κ. Τσίπρας αναμφίβολα ρυθμίζει τις καταστάσεις και κρατάει τις ισορροπίες, γιατί πιστεύει ότι είναι «ο μοναδικός καταλύτης των εξελίξεων».
Κάνουν την αυτοκριτική τους. Δεν έχει ξανασυμβεί κόμμα που ήταν στην εξουσία δύο συνεχείς φορές να κρίνει με αυστηρότητα τα πεπραγμένα της κυβερνητικής του θητείας επί 4 ½ χρόνια, αναγνωρίζοντας ότι η πορεία του δεν υπήρξε ανέφελη, ούτε απηλλαγμένη από σφάλματα. Σε ορισμένα σημεία του κειμένου Δραγασάκη, Μπαλτά, Δρίτσα, σημειώνονται πράξεις που δεν αποσαφηνίζουν την αριστερή συγκροτημένη κυβερνητική τους πολιτική. Κινδύνεψαν να περιοριστούν «σε κόμμα κοινωνικής μειονεξίας», παραδέχθηκαν δε ότι «αναλάβαμε την διακυβέρνηση, χωρίς κοινή θεωρητική κατανόηση… για το τι είναι το νεοελληνικό κράτος»(!) ενώ παραδέχθηκαν πως «δεν είμαστε κόμμα αριστερών “αρίστων”, ούτε κόμμα προοδευτικών οπαδών».
Oσον αφορά τον κ. Τσίπρα, που έχει το πλεονέκτημα να ομιλεί πολιτικά, δεν ενοχλείται όταν κάνει λάθη όχι μόνον φραστικά αλλά και γλωσσολογικά. Οι λέξεις δηλώνουν μια έννοια και απ’ αυτές βγαίνουν νοήματα. Η έλλειψη ποιοτικής γλώσσας ενίοτε αντανακλά σε απουσία χαρισματικής σκέψης. Eχει πει: «Δεν θέλω να είμαι διάτρητος μαζί σας». «Κάναμε στροφή 360°». «Είναι ώρα να θρέψουμε καρπούς».«Δεν κάνουμε δηλώσεις, που εκτίθουν τη χώρα». Eχει ομιλήσει περί «γλωσσικής κατολίσθησης», «τυμβωθηρίας», για «ολιγαρκή αφθονία» για «απεύθυνση του πλατιού καλέσματος» και έρχεται τώρα να πει ότι «πρέπει να απεδαφοποιηθούμε»! Δηλαδή να ανασηκωθούμε, να πετάξουμε ψηλά, να αεροβατήσουμε; Τόσες λέξεις κατά Μπαμπινιώτη διαθέτει η ελληνική γλώσσα. Τι το ‘θελε; Ηταν ανάγκη να απεδαφοποιηθούν; Γιατί ούτε ρήμα απεδαφοποιώ υπάρχει!