Απέναντι στον δύστυχο λύκο (αλληγορικό παραμύθι) …

Κληρονομικό χάρισμα ή θεόσταλτο προίκισμα της Φύσης; Μάλλον το δεύτερο. Το γράψιμο, το λέγειν, το πλέξιμο, το τραγούδι, η ηθοποιία, ο χορός.
Επομένως, δεν διαλέγεις… Είσαι διαλεγμένος. Από την ώρα της γέννησής σου. Έως την ώρα της τελευτής του φθαρτού σώματος και του ταξιδιού της αθάνατης ψυχής προς τον Δημιουργό της.
“Αρχήν δε θηράν ου πρέπει ταμήχανα”, έγραφε ο ποιητής. Δεν θυμόταν πως εάν κάτι σού δίνει και σε γεμίζει λαμπερή φωτιά και άσβεστη αγάπη, δεν πρέπει να φοβηθείς τον ερχομό ενός κακού λύκου. Που, ξεγελώντας σε, θελήσει να στο αρπάξει λαίμαργος και να στο κατασπαράξει άπληστος…
Δεν ήξερε ο λύκος ο δύστυχος πόση δύναμη, όταν αγαπάς και αγαπιέσαι, μέσα σου φωλιάζει!!!
Αυτή την αγάπη έχεις ή σ’ απομένει, χρέος, καλόμοιρε, μεγάλο να υπερασπίζεσαι κάθε ανθυποστιγμή της ορατής ζωής και παντού…