Απαιτώ τα δίκια μου

Από την αρχή της ενήλικης ζωής μου, ονειρεύομαι να δημιουργήσω μια ευκαιρία που θα μπορούσα να εκφραστώ αλλά και να μου δίνει τα προς τα ζην. Μάταια όμως, περνούν τα χρόνια κυνηγώντας την καθημερινότητά μου που αν και δεν έχει πολλές απαιτήσεις, δυσκολεύομαι να αντεπεξέλθω.
Θέλω μια ευκαιρία να δοκιμαστώ!
Να δώσω ένα καλύτερο υπόβαθρο στα παιδιά μου. Μάταια όμως! Δεν γίνεται να σηκώσω κεφάλι.
Δυστυχώς βλέπω πολλά νέα παιδιά να ζουν την ίδια αγωνία. Καμία ευκαιρία! Πουθενά φως!
Με ένα μικροποσό θα προσπαθούσαμε να δοκιμαστούμε. Να δημιουργήσουμε μια πιθανότητα προκοπής. Ετσι πιστεύω ότι είναι χιλιάδες κόσμος.
Γιατί λοιπόν μας καλούν να χρηματοδοτούμε ξανά και ξανά κάποιους επίδοξους πολιτικούς -που ήδη είχαν την ευκαιρία από την οικογένειά τους να σπουδάσουν- να ανέβουν πιο ψηλά;
Γιατί θα πρέπει να παίρνουν χρήματα από το κράτος προκειμένου να μας πείσουν να τους ψηφίσουμε ώστε να βγουν βουλευτές, υπουργοί κ.λπ.
Γιατί θα πρέπει να τους πληρώνουμε εμείς για να γίνουν πολιτικοί;
Με μιας εκλογικής χρονιάς τα χρήματα, ξέρουμε πόσες χιλιάδες πολίτες θα έφτιαζαν τη δική τους επιχείρηση; Πόσοι θα έκαναν ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα; Πόσοι θα δημιουργούσαν μια ευκαιρία όχι για καριέρα, αλλά για πιο αξιοπρεπή ζωή; Οχι μόνο δεν χρηματοδοτεί κανείς τα όνειρά μας, αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε ένα μικρό δάνειο. Οσο καλό επιχειρηματικό σχέδιο και αν έχεις, δε σου δίνουν δάνειο. Δίνουν μόνο σε αυτούς που έχουν ήδη χρήματα για να επεκταθούν.
Πόσοι και πόσοι θα μπορούσαν να κάνουν μια αρχή με 10-20 χιλιάδες (όσο κοστίζει δηλαδή το ενοίκιο ενός πολιτικού γραφείου για λίγες ημέρες).
Δίκαιο θα ήταν και οι πολιτικοί να γράφουν ένα βιογραφικό της τοποθέτησής τους επιμελώς, για όλα τα κοινωνικοπολιτικά θέματα, όπως επίσης να περνούν από μια εκτενή συνέντευξη, ίσης διάρκειας για όλους σε κάποιο κρατικό κανάλι και αυτό να είναι όλο κι όλο. Είναι αρκετά για να διακρίνουμε τις προθέσεις τους. Δεν χρειαζόμαστε πλύση εγκεφάλου για να επιλέξουμε. Με τα τωρινά δεδομένα, οι δυνατοί, οι ισχυροί, οι ήδη βρισκόμενοι στα πράγματα, αυτοί στηρίζονται περισσότερο.
Πού είναι οι ίσες ευκαιρίες;
Δηλώνω ότι δε θέλω να χρηματοδοτούνται από το κράτος μου για να μας πείσουν να τους ψηφίσουμε.
Πόσα χρήματα παίρνουν συνολικά όλα τα κόμματα; Με ποια λογική γίνεται αυτό;
Ας μου απαντήσει κάποιος πολιτικός ή μη. Αν υπάρχει νομοσχέδιο, γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχο για όλους;
Ολοι προσφέρουμε στην κοινωνία. Ολα τα επαγγέλματα είναι πολύτιμα και απαραίτητα για τα υπόλοιπα. Πού είναι λοιπόν η αντίστοιχη στήριξη για τον πολύ κόσμο; Πού είναι η δική μας ευκαιρία να κάνουμε κάποια δημιουργικά πράγματα;
Χιλιάδες άνθρωποι θα ήθελαν να ακουστεί η φωνή τους. Κάποιοι θέλουν να προωθήσουν την καινοτόμο ιδέα τους. Αλλοι να μπορέσουν να σπουδάσουν μουσική ή ζωγραφική.
Αλλοι θα ήθελαν μια ευκαιρία να τυπώσουν το δικό τους βιβλίο. Πόσοι και πόσοι θα ήθελαν να δείξουν τις ικανότητές τους επενδύοντας σε ένα επάγγελμα κι όμως δεν μπορούνε ούτε να ξεκινήσουνε κάτι. Δεν γίνεται να πετύχεις αρχίζοντας από το μηδέν. Είναι τόσο σπάνιο, όσο και τα θαύματα.
Επίσης κάνω μια επισήμανση στους πολιτικούς. Να μη χρησιμοποιούν τη λέξη λαός όταν μας απευθύνονται.
Δεν είμαστε λαός! Είμαστε άτομα!
Είμαστε πολίτες!
Η λέξη λαός, είναι χρήσιμη μόνο όταν πρόκειται να διαχωρίσεις τον κόσμο του ενός κράτους από ένα άλλο.
Ετσι ναι, ανήκω στο λαό της Ελλάδος.
Ομως θέλω τις ευκαιρίες που μου αναλογούν. Θέλω ευκαιρίες για τα παιδιά μου, που τις δικαιούνται.
Ανεξάρτητα από το ποιος είναι στα πράγματα κάθε φορά. Απαιτώ τα δίκια μου!
*ιδιωτ. υπάλληλος και συγγραφέας