Απειλές προς Ιορδανία και Λίβανο

Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και το Λεβάντε, που ανακοίνωσαν την ίδρυση “ισλαμικού χαλιφάτου” στις περιοχές που τελούν υπό τον έλεγχό τους στη Συρία και το Ιράκ, απειλούν από χθες ότι θα διαρρήξουν και άλλα, πέραν της Συρίας, σύνορα, του Ιράκ, της Ιορδανίας και του Λιβάνου.
Σε βίντεο που “ανέβηκε” χθες στο Ιντερνετ, με τίτλο “Τέλος της Σάικς-Πικό” (γαλλο-βρετανική συμφωνία του 1916 για τον καταμερισμό των ζωνών επιρροής στη Μέση Ανατολή μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), εκπρόσωπος του ΙΚΙΛ δηλώνει μπροστά σε συνοριακό πέρασμα στη συρο-ιρακινή μεθόριο, υποσχόμενος και την απελευθέρωση της Παλαιστίνης: «Αυτά δεν είναι τα μόνα σύνορα που θα διαρρήξουμε, θα διαρρήξουμε και άλλα σύνορα».
Την ίδια στιγμή στο Ιράκ, ο ιρακινός στρατός έχει εξαπολύσει τη μεγαλύτερη αντεπίθεση για την ανακατάληψη του Τικρίτ και άλλων πόλεων του βορείου Ιράκ, οι οποίες κατελήφθησαν κατά την αστραπιαία επέλαση των δυνάμεων ου ΙΚΙΛ που ξεκίνησε στις 9 Ιουνίου.
Με ηχητικό μήνυμα στον Ιντερνετ χθες, κατά την πρώτη ημέρα του ραμαζανιού, το ΙΚΙΛ, το οποίο στο εξής ονομάζεται “Ισλαμικό Κράτος” για να απαλειφθεί κάθε γεωγραφικός προσδιορισμός, όρισε το ηγέτη του Αμπού Μπακρ Αλ-Μπαγκντάντι “χαλίφη” και κατά συνέπεια “ηγέτη των μουσουλμάνων” σε ολόκληρο τον κόσμο.
Από τον θάνατο του Μωάμεθ, ο χαλίφης είναι ο διάδοχος του προφήτη και “εμίρης των πιστών” του μουσουλμανικού κόσμου. Το καθεστώς αυτό εξέλιπε μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο μεταξύ, όπως ανακοίνωσε  υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Ιράκ,  η κρίση στην οποία έχει βυθιστεί το Ιράκ εξαιτίας των επιθέσεων των σουνιτών ανταρτών, είναι ακόμα πιο επικίνδυνη από τη διαθρησκευτική σύγκρουση που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων το 2006- 2007. «Τώρα, υπάρχει σαφώς μεγαλύτερος κίνδυνος (…) απ΄ ότι το 2006- 2007» κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ σουνιτών και σιιτών, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Άμερ Κουζάι, σύμβουλος του σιίτη πρωθυπουργού Νούρι αλ Μάλικι απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο εθνικής συμφιλίωσης.