Με επιστροφή στον οικονομικό πόλεμο του ευγερμανισμού της Ευρώπης που τώρα άρχισε με το ολέθριο σύμφωνο του Αξονα Ιταλίας – Γερμανίας που υπέγραψε ο άφρων και υπερφίαλος Μουσολίνι, για να καταστήσει τη χώρα του δέσμια του χιτλερισμού, όπως όλη η Ευρώπη τότε και η χώρα μας.
Για να αναπτυχθεί τότε ο παροξυσμός “λατρείας” του αρχιφασίστα Μουσολίνι από τον ιταλικό λαό, ενώ ο Χίτλερ αγνοούσε τον φανφαρόνο Μουσολίνι και εφορμούσε καταλαμβάνοντας ολόκληρη την Ευρώπη, σκορπίζοντας τον τρόμο των στρατιών του και εκχυνώντας ποταμούς αιμάτων των εκατομμυρίων θυμάτων των πολεμικών του επελάσεων.
Ενώ ταυτόχρονα δημιουργούσε στις χώρες που υποδούλωνε κυβερνήσεις και στρατιές δωσιλόγων και Γερμανών καταδοτών. Οπως συμβαίνει και τώρα με τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγει ο αμετανόητος γερμανικός υπερκυριαρχισμός, ο οποίος εδώ και δύο αιώνες καταστρέφει τον κόσμο και ιδιαίτερα την Ελλάδα που την έχει αφανίσει κυριολεκτικά. Ομως τώρα, οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν είναι διατεθειμένοι να αυτοπαραδοθούν σε νέα αυτοκαταστροφή για αμερικανο-γερμανικά συμφέροντα υπερκυριαρχίας, αλλά και αντιπαλότητας. Ομως, εμείς έχουμε ύψιστο χρέος τώρα να αποτρέψουμε τον επιδιωκόμενο νέο διχασμό μας και την πλήρη αποδοχή της ελληνικής μας αποδυνάμωσης με ένα μεγάλο νέο όχι από σύσσωμο τον ελληνικό λαό!
Ο οποίος φυλακίζεται ακόμα και για μικρά χρέη, με γεμάτες φυλακές, της οδύνης των εκπτωχευμένων σημερινών Ελλήνων που οι πρόγονοί της προμάχησαν για την ελληνική ελευθερία, αξιοπρέπεια και οντότητα. Για να έχουν φύγει από αυτό το τραγικό κατάντημα στη χώρα μας πάνω από 250.000 νέοι Ελληνες επιστήμονες για να αναζητήσουν την τύχη τους εκτός Ελλάδας προσφέροντες τις γνώσεις τους αντί να τις προσφέρουν για την ανάσταση της ελληνικής δουλωμένης οικονομικά και νεοφασιστικά πατρίδας.
Το ιστορικό “όχι” της Ελλάδας, που ειπώθηκε διά στόματος του δικτάτορα της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι για αμάχητη εισβολή στην Ελλάδα είχε ως συνέπεια τη δημιουργία του ελληνικού έπους στην Αλβανία. Ενός έπους που το πραγματοποίησε η βαθιά ψυχή των Ελλήνων, ως απάντηση στον υπερ-φασίστα της Ιταλίας, αλλά και στον Ελληνα δικτάτορα που είχε για τέσσερα χρόνια επιβάλει τη “μαύρη” δικτατορία του για να… σώσει τη χώρα, με δημιουργία του “τρίτου” ελληνικού μελανοχιτωνικού πολιτισμού.
Τότε ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος με την από καιρό προετοιμαζόμενη ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, που κατ’ αρχήν είχε καθοριστεί να γίνει στις 15 Οκτωβρίου.
Ομως αυτή τελικά αποφασίστηκε να γίνει στις 28 Οκτωβρίου, ημερομηνία που γιορταζότανε η επέτειος της φασιστικής “πορείας στη Ρώμη” το 1922.
ΧΘΕΣ ΓΙΑ ΔΗΘΕΝ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ
Οπως αναφέρεται (στη νέα 14τομη εγκυκλοπαίδεια “Το άλμπουμ της σύγχρονης ιστορίας δεκαετία ’40 – ’50”) “Πράγματι στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου ο Ιταλός πρεσβευτής επισκέπτεται στην Κηφισιά τον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει το τελεσίγραφο. Ο Ελληνας πρωθυπουργός το διαβάζει σκεπτικός. Στο κείμενο αναφέρονται διάφορες αιτιάσεις για δήθεν επιθετικότητα της Ελλάδας. Οπου τελικά αναγγέλλεται ότι η ιταλική κυβέρνηση έχει διατάξει ως εγγύηση της ελληνικής ουδετερότητας, την κατάληψη στρατηγικών σημείων εντός της ελληνικής επικράτειας με κατάληξη του τελεσιγράφου: «Επιχείρηση του ιταλικού στρατού θα αρχίσει στις 6 το πρωί». Ο Μεταξάς ζητά διευκρινίσεις μα ο πρεσβευτής της φασιστικής Ιταλίας τα έχει χαμένα”.
ΤΟΤΕ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ
Για να πει τότε, ο Μεταξάς: “Λοιπόν, έχουμε πόλεμο…”. Αυτή η φράση της απάντησης του Ελληνα ισοδυναμεί με ένα “ΟΧΙ”. Γιατί η φράση “έχουμε πόλεμο δεν αφήνει περιθώρια για άλλες ερμηνείες! Είναι η δραματική είσοδος της Ελλάδας στην περιπέτεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου”.
Γι’ αυτό το “ΟΧΙ” και για τις πραγματικές διαστάσεις του γράφτηκαν ύμνοι, οι υμνητές του Μεταξά μίλησαν για την υπερήφανη και αποφασιστική στάση του ως Ελληνας πρωθυπουργός. Ενώ οι επικριτές του υποστήριξαν με πάθος ότι ο δικτάτορας εκείνη τη στιγμή δεν είχε άλλη διέξοδο. Δεν στόχευε σε τίποτα άλλο παρά σε μια στοιχειώδη αντίσταση για την τιμή των όπλων.
Αλλωστε, ο ίδιος (κατά τη γνώμη πολλών ειδημόνων (εντός και εκτός Ελλάδας) γνώριζαν πριν από την κήρυξη του πολέμου (πράγμα που αποδείχτηκε κατά τη διάρκειά του) ότι ήταν κακή η προετοιμασία μας για πολεμική αναμέτρηση, ακόμα για την αεροπορία μας, που, ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, παρά τους εράνους και τους διατυμπανισμούς που είχαν γίνει για την ενίσχυσή της.
ΤΟΤΕ, ΟΛΑ ΤΑ ΣΑΡΩΣΕ Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΜΕΘΗ
Ολα αυτά όμως (όπως και τους υψηλόβαθμους στρατιωτικούς) λίγους ηττοπαθείς, κυρίως, στρατιωτικούς τα σάρωσε η πατριωτική μέθη που εκφράστηκε στο μέτωπο της Αλβανίας. Με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων (με ενθουσιώδη στήριξη όλων των μανάδων και των γυναικών τους) να διαγκωνίζονται να πολεμήσουν στο μέτωπο. Για την αντιμετώπιση του Ιταλού εισβολέα που προκάλεσε τον ελληνικό λαό με τη διατυμπανιζόμενη, με φασιστικές μεθοδεύσεις παραπλάνηση για τη “φοβερή” στρατιωτική μηχανή της συντριπτικής ιταλικής υπεροπλίας…
Ομως, η ελληνική απάντηση, ήταν σκληρή, γενναία και πραγματικά σαρωτική, κατά αυτής της υπεροπλίας …Η οποία αντιμετωπίστηκε από την πρώτη κιόλας οργανωμένη και αποφασιστική ελληνική αντεπίθεση με συνεχή προέλαση των ελληνικών δυνάμεων μιας έμψυχης αντίστασης…
Για να καταλάβει ο ελληνικός στρατός το Λεσκοβίκι, την Κορυτσά, τη Μοσχόπολη, το Πόγραδετς, την Πρεμετή, το Δελβίνο, τους Αγίους Σαράντα, το Αργυρόκαστρο, τη Χειμάρα. Για να δημιουργηθεί φρενίτιδα χαράς στην Ελλάδα και θαυμασμό σε όλο τον ελεύθερο κόσμο, που αγωνιζότανε κατά του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού.
Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΠΡΟΣΔΕΣΕ ΑΚΡΙΤΑ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ
Ομως η απόλυτα υπερφίαλη και εθνικά καταστροφική (για την Ιταλία) πολιτική και στάση του παρανοϊκού (περίπου) και άγριου δικτάτορα Μουσολίνι για την τόσο προκλητική επίθεσή του στην Ελλάδα, έχει τη βάση της από την εποχή του σύμφωνου τριμερούς συμμαχίας που δέχτηκε ο Μουσολίνι για τη συγκρότηση του άξονα Γερμανίας – Ιταλίας – Ιαπωνίας. Αυτή η πρόταση έγινε (σημαδιακά και για την Ελλάδα) την 28η Οκτωβρίου 1938 από τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Φον Ρίμπεντροπ στον Ιταλό Εξωτερικών της Ιταλίας (γαμπρού του Ντούτσε) του Τσιάνο.
Αργότερα ο Μουσολίνι υπέγραψε αυτό το “χαλύβδινο” σύμφωνο για να γίνει βαστάζος της υπερ-παρανοϊκής και πολλαπλά εγκληματικής παγκόσμιας πολεμικής πολιτικής του Χίτλερ. Ομως αυτό το σύμφωνο θέσπιζε την αμυντική και επιθετική συμμαχία των δύο χωριών (κατά βάση) προβλέποντας την αυτόματη είσοδο σε πόλεμο του κάθε εταίρου σε περίπτωση σύγκρουσης της άλλης πλευράς με τρίτη δύναμη. Επειδή, όμως, η Γερμανία του Χίτλερ ήταν συνεχώς επελαύνουσα για κατάκτηση των γύρω της χωρών ο Μουσολίνι πρόσδεσε άκριτα την Ιταλία στο άρμα του Χίτλερ.
ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΙΤΑΛΙΑ ΗΤΑΝ ΑΝΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ
Αλλά όταν η πολωνική κρίση προκάλεσε την έκρηξη του Β’ παγκόσμιου πολέμου η Ιταλία διακήρυξε τη μη εμπόλεμη θέση της. Ο Βασιλιάς, ο Τσιάνο και ο Πάπας αντιδράσανε έντονα για την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο.
Οταν όμως ο Χίτλερ με τη νέα του επίθεση κατατρόπωσε τη Γαλλία ο Μουσολίνι ανακοίνωσε την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο. Αργότερα ο στρατηγός Μπαντόλο επεσήμανε στον Μουσολίνι τη στρατιωτική και οικονομική ανετοιμότητα της Ιταλίας για πολεμική δράση τότε μίλησε περί αυτοκτονίας.
Σύμφωνα όμως με τις αναφορές του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Γενεύης Paul Guichonnet, μετάφραση Ελληνική Μαρία Κουφκούση, εκδ. “Que Sai-Se?” (Βήμα Γνώση, σελ. 07) τα εξής: “Ο Ντούτσε απάντησε κυνικά στον Μπαντόλο στις 26 Μαΐου 1940. «Σας δηλώνω ότι τον Σεπτέμβριο όλα θα έχουν τελειώσει. Χρειάζομαι όμως μερικές χιλιάδες νεκρούς για να καθίσουν στην τράπεζα της ειρήνης ως εμπόλεμους»”.
Η ΙΤΑΛΙΑ “ΕΣΒΗΣΕ” ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΚΓΕΡΜΑΝΙΖΕΤΑΙ
Για να σχολιάσει ο συγγραφέας Paul Guichonnet γράφοντας ότι: “Ετσι ο Μουσολίνι έγινε, αν όχι ο μοναδικός τουλάχιστον ο βασικός υπαίτιος του ολέθρου στον οποίο επρόκειτο να οδηγηθεί η χώρα αυτή”. Ο Ντίνο Γκράντι θα γράψει αργότερα: “Ο ιταλικός λαός προδόθηκε από τον Μουσολίνι την ημέρα που η Ιταλία άρχισε να εκγερμανίζεται. Αυτός ο άνθρωπος εγκατέλειψε την οδό της πίστης και ειλικρινούς συνεργασίας με την Αγγλία, για να μη ρίξει σ’ έναν πόλεμο που διεξάγεται κατά της τιμής των συμφερόντων και των αισθημάτων του ιταλικού λαού”.
Αλλά ο Μουσολίνι αντί να απελευθερωθεί από τη γερμανική, την απόλυτη εξάρτηση, προχώρησε σε μιμητισμό του χιτλερικού προτύπου. Εκαμε περίσφιξη της δικτατορίας, κατάργησε το κοινοβούλιο και από το 1937 προσανατόλισε την οικονομία της χώρας σε λαϊκή λιτότητα (τρόφιμα με δελτίο κ.λπ.) με στόχο την παραγωγική πολεμική προετοιμασία της χώρας, ενώ παράλληλα μιμούμενος τον Χίτλερ διακήρυξε το φυλετισμό και τον αντισημιτισμό, ενώ ανακηρύχθηκε “στρατάρχης” της αυτοκρατορίας.
ΑΠΟ 8 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΞΙΦΟΛΟΓΧΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ 1,6 ΣΕ ΤΟΛΜΗ
Ωστόσο, αυτός ο “κούφιος” αρχιστρατάρχης, όταν άρχισαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, διαπιστώθηκε ότι έτρεφε μεγάλες αυταπάτες για τη στρατιωτική ικανότητα της χώρας του εξαπατημένος από τους αυλοκόλακες – πληροφοριοδότες παρασύρθηκε μέχρι σημείου να προβλέψει από το 1937 ότι η Ιταλία θα μπορούσε να επιστρατεύσει “8 εκατομμύρια ξιφολόγχες, ενώ στην πραγματικότητα ο μέγιστος αριθμός των ενόπλων ανδρών δεν ξεπερνούσε τους 1.600.000”. Αλλά και ο εξοπλισμός του στρατεύματος ήταν ανεπαρκέστατος ποιοτικά και ποσοτικά.
Ολα αυτά φάνηκαν στην Αλβανία. Αμέσως μετά την ιταλική επίθεση του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ελλάδα με τη μοναδική μαχητικότητα των Ελλήνων που συνεχώς έτρεπαν τους φρατέλους σε φυγή με τις λιγότερες, αλλά πιο δυνατές ξιφολόγχες τους. Για να αποτελέσει το ελληνικό αλβανικό έπος το άνοιγμα του τάφου του ιταλικού φασισμού.
73 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΟΛΕΘΡΙΟΣ ΕΚΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟΣ
Τώρα, όμως, που έχουν περάσει 73 χρόνια από τότε τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ιταλία, αλλά και όλη η Ευρώπη, εκγερμανίζεται με έναν οικονομικό πόλεμο ολέθριας καταστροφής που σηματοδοτεί ακόμα μεγαλύτερες δραματικές συνέπειες με αυτό τον νέο ολέθριο εκγερμανισμό. Εναντι, όμως, του οποίου δεν αντιδρούν αποφασιστικά όπως οι ευρωπαϊκοί λαοί γενικά.
Οπως δεν αντιδρούμε κι εμείς ειδικότερα, που εδώ και 4 χρόνια υφιστάμεθα την καταστροφική γερμανική επέλαση κατά της χώρας μας και του λαού μας…
ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ’40 – ’41 ΣΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Χωρίς όμως ν’ αντιδρούμε ευρύτερα κατά μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατοχής μέσα στα πλαίσια της οποίας έχουν κατακυριευθεί όλα όσα ακόμα αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια μας, ως απειλές μιας μεγαλύτερης, ακόμα καταστροφής μας την οποία φυσικά δεν αντέχει πια ο καθημαγμένος σε σταυρό μαρτυρίου λαός μας. Ο οποίος οδηγήθηκε από τις μονόπλευρες και πολύπλευρες πολιτικές και διαβρωτικές της ελληνικής μας ευθύνης ηγεσίες στη σημερινή μας καταβαράθρωση από το έπος του ’41 και την τιτάνια μάχη της Κρήτης του ’41 στο απαράδεκτο αίσχος του λαού των Ελλήνων. Χωρίς κανείς σχεδόν να συνεγείρεται, με λαϊκή φωνή οργής κατά της κρίσης που μας επιβάλλεται για να αποπροσανατολιζόμαστε από τις απεμπολήσεις ακόμα και την εθνική δικαίωσή μας εδώ και τώρα.
