Κύριε διευθυντά,
αναγνώστες, αξιολογητές, κατά περιόδους αρθρογράφου, πολιτικού, ιστορικού περιεχομένου.Για τον Βασίλη Πεντάρη ο λόγος.
Συζήτηση δύο αναγνωστών με ταύτιση απόψεων για τα κείμενα που έχουν δημοσιευθεί στην τοπική μας, φιλόξενη εφημερίδα, τα “Χανιώτικα νέα”. Τα καλά, όχι απλά πρέπει να λέγονται μεταξύ μας αλλά και να δημοσιοποιούνται, ήταν η ταύτισή μας. Οι αναγνώστες μεταξύ τους ξεδίπλωναν στη συζήτηση τα συναισθήματά τους για τον αναφερόμενο αρθρογράφο. Κοινωνικά παρών, ιστορικά γνώστη, πολιτικά ώριμο, αξιολογήσαμε και οι δύο αναγνώστες των κειμένων του, της ίδιας περίπου ηλικίας.
Τα διάβασμα των άρθρων του Βασίλη Πεντάρη, μας ταξίδευε στο κάπως απώτερο παρελθόν, ενθυμούμενοι τα της τότε εποχής πολλά συμβάντα. Δεν το κρύβω προσωπικά, το μήνυμα, τα μηνύματα που έλαβα ως αναγνώστης, να συμβάλω στην ενθάρρυνση της συνέχειας αυτών των αναφορών από τους ειδικούς γνώστες και ζώντες της εποχής, όπως ο εν λόγω αναφερόμενος. Κάποιες θύμησες επ’ αυτών των ιστορικών χρόνων της βιοπορείας μας, θα πρέπει να τις καταγράφουμε στη Βιογραφία μας με τον όποιο εφικτό τρόπο για να τον αφήσουμε κληρονομιά στους συνεχιστές της ζωής μας.
Αυτοί που ζητούν από τους άλλους να προσφέρουν τα μέγιστα εφικτά στην κοινωνία του μέλλοντος, θα πρέπει κριτικά και αυτοκριτικά, να μεγιστοποιήσουν τις δικές των δυνατότητες. Οι έχοντες γνώσεις να τις διαχέουν. Οι έχοντες κενά γνώσεων να τις αναζητούν, να τις αποκτούν και να τις συνδιακινούν στον περίγυρό τους. Αρθρογράφοι και αναγνώστες να συνοδοιπορούνται και διάχυση των γνώσεων.