Θέλω να σας πω δυο λόγια για έναν πολύ αξιόλογο και σωστό άνθρωπο, συμπολίτη μας.
Πρόκειται να σας πω για τον άνθρωπο, τον δάσκαλο και τον θείο μου Βασίλη Ιγγλεζάκη, καθ’ ότι είναι αδελφός της μητέρας μου.
Ήταν δάσκαλός μου για τρία χρόνια. Τα τρία χρόνια εκπαίδευσής του για μένα έθεσαν γερές βάσεις για την όποια μετέπειτα εξέλιξή μου. Ήταν ο δάσκαλος ο οποίος μαζί με τους γονείς μου, μου άνοιξαν δρόμους μάθησης, δρόμους ηθικών αξιών, δρόμους σεβασμού προς τον συνάνθρωπο και όχι μόνο. Η στήριξή του επί προσωπικού ήταν αμέριστη. Οι γνώσεις του, η αυτοπεποίθησή του, οι εμπειρίες της ζωής του ήταν πολύτιμες βοήθειες για μένα.
Μεγάλωσα, παντρεύτηκα, έκανα παιδιά και εγγόνια και οι συμβουλές του και το πρότυπό του με ακολουθούν ακόμα.
Γι’ αυτά, του εύχομαι ό,τι καλύτερο για το υπόλοιπο της ζωής του.
Τον σέβομαι βαθύτατα.
Τον αγαπώ απεριόριστα και τον ευχαριστώ από καρδιάς για όλα.
Κωστούλα Μινωτάκη Τρούλη
