Σε περιοδικό με τον τίτλο “ΕΛΛΑΣ” που εκδιδόταν στην Αθήνα αρχές του προηγούμενου αιώνα και μερικά τεύχη του… κληρονόμησα από τη γιαγιά μου, είχα διαβάσει (1906) και δεν το λησμονώ, σε κάποιες σειρές όπου υπήρχαν ανταποκρίσεις της εποχής από την επαρχία για κάποιο γεγονός κατά το οποίο ένας άνδρας είχε προβεί σε σοβαρή παρανομία.
Το έγραφε, λοιπόν, ο συντάκτης ως εξής: «Γέρων ετών 45…» έπραξε ό,τι έπραξε. Τότε δηλαδή ο σαρανταπεντάρης εθεωρείτο γέρων… Από κάποια όμως νεότερα χρόνια και μετά η κατάσταση άλλαξε και όπως τραγουδούσε ο αλησμόνητος Ζαμπέτας: «Ο πενηντάρης είναι ο νέος της εποχής!!».
Για τα παραπάνω αφορμή έλαβα από είδηση για κατάρτιση τουριστικών προγραμμάτων για τους επισκέπτες της τρίτης ηλικίας, δηλαδή από 55 χρόνων, όπως αναφερόταν. Ας μου επιτραπεί να διαφωνήσω ως προς τη… χρονολόγηση.
Σήμερα, το όριο για την τρίτη ηλικία, αν δεν κάνω λάθος, έχει διαμορφωθεί στα 65 χρόνια. Και μη θεωρηθεί ότι το γράφω για να… ελαφρύνω τα χρόνια μου, αφού ήδη μπήκα στην… τέταρτη ηλικία.
