Aπό το Τέξας στην πρόταση δυσπιστίας

Για τίνα λόγο πήγε ο κ. Τσίπρας στο Οστιν του Τέξας; Ηταν ανάγκη να βρεθεί τόσο μακριά, να αντέξει ένα πολύωρο ταξίδι, να ομιλήσει στο εκεί ομώνυμο Πανεπιστήμιο με θέμα “Συμβουλές σε μια μελλοντική κυβέρνηση” και για ποιον λόγο εμείς να πούμε “ναι” στο ευρώ! Νέος, ωραίος, με σταθερή φωνή, μιλώντας φαρσί τα Αγγλικά, με ελληνική προφορά, πήγε να πείσει τους Τεξανούς, αλλά και εμάς, που τον ξέρουμε αρκετά, ότι κάθε άλλο παρά αντιευρωπαϊστής είναι. Τοποθετήθηκε ως μέλλων πρωθυπουργός προετοιμάζοντας το έδαφος να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι ικανός να αναλάβει την εξουσία. Και έρχεται πιο κοντά στην επικρατούσα αντίληψη για το πώς πρέπει ν’ αντιμετωπισθεί το πολιτικό και οικονομικό της χώρας.
Δεν είναι εύκολο να πολεμά κανείς τον προηγούμενο εαυτό του. Ομως στην πολιτική, που είναι απρόβλεπτη, όλα γίνονται. Για να ανέβεις τα σκαλιά στρογγυλεύεις τις γωνίες, όταν λες ότι “μια έξοδος δεν θα ωφελήσει κανέναν. Αντίθετα θα πυροδοτήσει προβλήματα”. Γνωρίζει άριστα ο κ. Τσίπρας ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της εξόδου. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι έχει μελετήσει κάποιο σχέδιο επωνύμων συμβούλων της σειράς Βαρουφάκη, περί διευθετήσεως της κρίσης μέσα στην Ευρωζώνη, για τούτο απέφυγε να απαντήσει, αν “όπλο διαπραγμάτευσης με την τρόικα είναι η έξοδος απ’ την Ευρωζώνη”.
Βλέπουμε ότι ο κ. Τσίπρας και στελέχη προσέχουν πολύ τις διατυπώσεις τους, όταν λένε ότι θα καταγγείλουν το μνημόνιο και όχι τη δανειακή σύμβαση. Είναι καλό να μην υπάρχουν υπογραφές. Αλλιώς είσαι υποχρεωμένος να τις τηρήσεις ως κράτος που έχει συνέχεια. Αν δεν το κάνεις, σε ποδοπατούν όλοι. Προσανατολίζονται στον σεβασμό της δανειακής σύμβασης που υπάγεται στο δίκαιο του Λουξεμβούργου και σκέπτονται να στραφούν στην αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και την ακύρωση των εφαρμοστικών νόμων.
Εδώ τίθεται επανειλημμένως το ερώτημα, αν μπορεί η Ελλάδα μονομερώς να ακυρώσει το μνημόνιο και τους ψηφισθέντες νόμους.
Η εν λόγω ενέργεια όμως προϋποθέτει προσφυγή σε κάποιο Δικαστήριο, η απόφαση του οποίου πρέπει να γίνει σεβαστή. Και ποιος βεβαιώνει ότι θα είναι ευνοϊκή για την Ελλάδα; Βέβαια εξέπληξε μερικούς εντός και εκτός του κόμματος με όσα είπε ο κ. Τσίπρας στο Τέξας, αλλά για τον Συριζα δεν έχει και τόση σημασία, γιατί σκοπός της ηγεσίας είναι να κάνει σιγά –  σιγά στροφή για να πλησιάσει την εξουσία.
Είναι δεδομένη πλέον η στρατηγική του κ. Τσίπρα να πιστεύει ότι εφ’ όσον είμαστε μέσα στον ευρωπαϊκό σχηματισμό, πρέπει να παραμείνουμε, διαφορετικά θάχουμε κόστος. Ελεγε ότι το ευρώ είναι το νόμισμά μας. Σωστή η άποψή του να θέλει να μείνουμε, γιατί πού θα πάμε με ένα χρέος 320 δισ. ευρώ, αν φύγουμε; Ρίχνει το μπαλάκι στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες λέγοντας ότι θα χάσουν και αυτοί. Στην ουσία ανοίγει έναν διαπραγματευτικό δρόμο να ξαναδούμε το θέμα του χρέους. Βέβαια πρέπει να το θέλει και ο άλλος, διότι, αν πει “όχι”, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Εδώ είναι το ρίσκο που αναλαμβάνει έναντι του ελληνικού λαού.
Υπήρξε και μια εσωτερική αντιπαράθεση εκεί στον ιστότοπο επιρροής Λαφαζάνη Iskra.gr, ότι τα περί διαπραγμάτευσης είναι ουτοπίες. Αλλά ο κ. Τσίπρας από εκεί σκεπτόταν την “επικοινωνιακή του αντεπίθεση”. Ευθύς δε μετά την επιστροφή του “κουτί” του ήρθαν τα γεγονότα της ΕΡΤ και υπέβαλε πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης για την οικονομία και διαδικαστικά θέματα.
Οι κινήσεις του σκοπό έχουν την αποδυνάμωση ΔΗΜ.ΑΡ. και ΠΑΣΟΚ. Κάνει ανοίγματα στον κεντροαριστερό χώρο την ώρα που τα δύο κόμματα και η κίνηση των “58” ψάχνονται να βρουν στέγη. Πηγαίνει στα “χωράφια” τους να τους αλώσει. Δηλώνει ευρωπαϊστής, αλλά και ταυτόχρονα υπερασπιστής του λαού. Το πώς θα συμβιβασθεί και θα αντέξει με τα διάφορα ρεύματα που δημιουργούνται από τις συνιστώσες μέσα στο κόμμα είναι ένα ζήτημα που δύσκολα θα διευθετήσει.