Πρέπει, μου φαίνεται, να φτιάξουμε… στα Χανιά μια περιπατική φιλοσοφική σχολή.
Οσο περπατούμε στα Χανιά θα εντοπίζουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας και θα τα αναλύουμε, θα στοχαζόμαστε, αγναντεύοντας ταυτόχρονα -επί παραδείγματι- τα Νεώρια που ρημάζουν.
Η πόλη ως υπερσύνολο συνοδοιπορεί με την ανθρώπινη αβελτηρία και ατολμία. Θεσμικά ή την κατανικά ή υποκύπτει.
Αδιαμφισβήτητα η πόλη ως πολιτική έννοια, (Αριστοτελικά) δεν εκλιπαρεί για λύσεις, επιδιώκει από τα συμφραζόμενα, τη “μέση” οδό των λύσεων.
Εχει συμφραζόμενα η πόλη;
Ναι, όταν λέμε άλλα και άλλα εννούμε. Αγκομαχούμε στον ανήφορο διότι έχουμε “πολιτικό αναπνευστικό”.
Ζητάμε οξυγόνο… και τα παράθυρα είναι κλειστά.