Στο ερώτημα ποια είναι η ψυχική εικόνα του ανθρώπου, που πιστεύει στον Χριστό απαντά:
Α) Είναι ωραία η εικόνα του πιστού. Ολα γεμίζουν την καρδιά του από ευγενικά συναισθήματα. Απόλαυσή του είναι η μελέτη των έργων του Θεού. Ευτυχία του αληθινή, βέβαια και διαρκής είναι η συνεχής επικοινωνία του με τον Θείον Δημιουργόν. Τα λόγια του Θεού όπως το μέλι το γλυκύ βρίσκονται πάντα στο στόμα του πιστού. Τα λόγια του Θεού, του Νόμο του, το Ευαγγέλιό του μελετά μέρα και νύκτα. Η καρδιά του είναι γεμάτη φλόγα από την αγάπη του Θεού.
Εργο του πιστό είναι η κατά το δυνατόν τελειοποίησή του και πόθος του διαρκής είναι η εξομοίωσή του με τον Θεό.
Αποολαμβάνει της ευτυχίας, που του παρέχεται από την καλοσύνη του Θεού.
Ζει στον κόσμο αυτόν, αλλά η σκέψη του είναι στραμμένη πάντα προς τον ουρανό.
Απ’ όλες τις μέριμνες του κόσμου αυτού φροντίζει περισσότερο για το ένα και μοναδικό, που είναι ο εξαγιασμός της ψυχής του.
Ολη η μέριμνα και η φροντίδα του πιστού στρέφεται προς την ακριβή εκπλήρωση του Νόμου του Θεού και προς την εκτέλεση του καλού και εξασφάλιση της αρετής.
Η κοινωνία των ανθρώπων πάσης φυλής και παντός έθνους είναι κοινωνία αδελφών, που έχουν το ίδιο αίμα και ποθεί ο πιστός να επεκτείνει τις ευεργεσίες του προς ολους.
Όλη την ημέρα ελεεί και η δικαιοσύνη του παραμένει εις τον αιώνα.
Ο πιστός χριστιανός γεμάτος από ελπίδα και από θάρρος αναφωνεί μαζί με τον ψαλμωδό “Κυριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος” δηλαδή ο Κύριος είνα βοηθός μου και δεν πρόκειται να φοβηθώ για κάτι, που θα πράξει εις βάρος μου ο κάθε άνθρωπος.
Β) Στο Θέμα της βλασφημίας ο Άγιος Νεκτάριος διδάσκει.
Βλασφημία είναι λέξη φοβερή, λέξη φρικιαστικη, λέξη αποτρόπαιη.
Ο βλάσφημος αγανακτεί κατά του Θεού και βγάζει από την πονηρή καρδιά του λέξεις και φράσεις γεμάτες χολής και πικρίας εναντίον εκείνου, που τον έπλασε, που τον φυλάει, που τον ευεργετεί με τις πλούσιες δωρεές του, που εγέμισε την πλάση με τα άπειρα αγαθά του. Ο βλάσφημος είναι αποστάτης και εχθρός του Θεού. Έφυγε από τον Θεό και έφυγε και ο Θεός απ’ αυτόν. Ο βλάσφημος αγωνίζεται με το διάβολο κατα της βασιλείας του Θεού. Ο βλάσφημος είναι επίορκος δηλαδή παραβάτης του όρκου και της ομολογίας, που έδωσε στο άγιο βάπτίαμα, ότι συντάσσεταιμε τον Χριστό.
Γ) Για την μεγάλη αρετή της ελπίδος ο Νεοφανής άγιος της Εκκλησίας μας διδάσκει.
Η ελπίδα είναι δώρο Θεού στον άνθρωπο, που δεν αφαιρείται, γιατί πλάστηκε μαζί με την ψυχή του ανθρώπου, για να τον ενισχύει στις δοκιμασίες της ζωής και για να τον αναδεικνύει ανώτερο των περιστάσεων και ανίκητο αγωνιστή.
Η ελπίδα στον Θεό ζωογονεί τον κουρασμένο άνθρωπο και με νέες δυνάμεις τονίζει τα ατονίσαντα νεύρα του.
Η ελπίδα στον Θεό διώχνει την μαύρη, σκοτεινή και φρικιαστική απελπισία και χαρίζει το θείον έλεος και την σωτηρίαν.
Η ελπίδα προσφέρει βάλσαμο παρηγοριάς στα τραύματα της καρδιάς, που πενθεί. Αυτή φροντίζει για τα ορφανά και λαμβάνει υπό την προστασία της τις χήρες.
Η ελπίδα εν ισχύει τους γέροντες για να βαστάσουν το βάρος των γηρατε ιών τους.
Η ελπίδα προς την αιώνια ζωή καθιστά ανώδυνο τον θάνατον σ’αυτόν, που βαδίζει προς αυτόν.
Η ελπίδα είναι πρόοδος, ανάπτυξη και προαγωγή. Εάν βγάλεις την ελπίδα από τον κόσμο, ο κόσμος θα εξαφανιστεί.
Η ελπίδα οδηγεί τον σοφό και τον επιστήμονα στις έρευνες του και υπόβαλλει αυτόν σε μύριούς κόπους και αγώνες μέχρις ότου επιτύχει του σκοπού του.
Δ) Για την Θεία αρετή της αγάπης, ο Πνευματοφόρος Αγιος Νεκτάριος διδάσκει.
Η Αγάπη είναι θείο ιδίωμα, γιατί ο θεός είναι αγαπη. Κι αυτός που μένει στην αγάπη, όπως λέει ο Ευαγγελιστής της αγάπης Άγιος Ιωάννης ο θεολόγος μένει στον θεό και ο θεός μένει σ’ αυτόν.
Η αγάπη, το εξαίρετο αυτό αγαθό, είναι το ανώτερο γνώρισμα των μαθητών του Χριστού, των χριστιανών.
Αυτή είναι όλων των άλλων εντολών φύλακας και συνεργός ο θεός των Χριστιανών είναι αγάπη και χαίρεται, όταν ακούει την λέξη αυτή περισσότερο από ο, τι δήποτε άλλο.
Η αγάπη προς τον θεό γεννάται από την ειλικρινή πίστη εις αυτόν.
Η αγάπη δεν είναι μια απλή θεωρία, αλλά φανέρωση δι’ αγαθών έργων π.χ. Το να λυτρώνεις τον συνάνθρωπο σου από τη φτώχεια, το να αμύνεσαι μαζί του για την απαλλαγή του από την αρρώστια, το να τον γλίτωνεις από τους κινδύνους, το να κλαίεις μαζί με εκείνους, που κλαίνε και το να χαίρεσαι μαζί εκείνους, που χαίρονται.
Τελικά, λέγει ο θείος πατήρ, η αγάπη κάλυπτει πλήθος αμαρτιών.
Η αγάπη δίνει την παρρησία την ημέρα της κρίσεως. ‘
Μαρία, Αργυρώ και
Κατερίνα Βουτετάκη
* Στη μνήμη του αγαπημένου μας Σπυρίδωνος Κ. Βουτετάκη, Θεολόγου. Μια ομιλία του ιδίου για τον Άγιο Νεκτάριο, που τόσο αγαπούσε.
