Συνεχίζεται στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων η έκθεση με έργα του εικαστικού καλλιτέχνη Νίκου Γεωργόπουλου με τίτλο “Από την αφαίρεση στην Αναπαράσταση”. Η έκθεση αυτή αποσκοπεί στο να τιμήσει τη μνήμη του καλλιτέχνη, που επέλεξε να ζήσει και να δημιουργήσει στην πόλη μας μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 2003, σε ηλικία 49 ετών.
Οπως επισημαίνει, μεταξύ άλλων, Η επιμελήτρια της έκθεσης Βάσω Πετρουλάκη, ιστορικός τέχνης, «Η καλλιτεχνική διαδρομή του Νίκου Γεωργόπουλου ακολούθησε αντίστροφη από τη συνηθισμένη πορεία, έχοντας ως αφετηρία της την αφαίρεση και όχι την αναπαράσταση όπως συμβαίνει συνήθως. Στις αφαιρετικές του συνθέσεις ωστόσο, διατηρούνται οι δεσμοί με την πραγματικότητα καθώς πάντοτε υπονοούνται μορφές, επιφάνειες ή ίχνη φθαρμένων αντικειμένων. Οι συνθέσεις αυτές αποτελούν σπουδές πάνω στην υφή και στην υλικότητα των πραγμάτων, οπού πειραματίζεται με διαφορετικά υλικά επάνω στο χαρτί ώστε να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερο την αίσθηση της αφής. Την παραπάνω διαπίστωση την παρατηρεί κανείς στα έργα εκείνα που ενώ δίνουν την εντύπωση του ανεικονικού, ωστόσο, αν κοιταχτούν πιο προσεκτικά θα αρχίσουν να φανερώνουν ίχνη παλιών φθαρμένων τοίχων, με ορατά πάντοτε τα σημάδια του χρόνου και των καιρικών συνθηκών, ή ίσως κάποια παλιά ξύλινη πόρτα με την υφή του σάπιου ξύλου, ή ακόμα και την όψη του βυθού της θάλασσας όταν τον κοιτάζει κανείς από πάνω.
Μετά την πρώτη του περίοδο, της αφαίρεσης, διαπιστώνεται μία απρόσμενη στροφή της ζωγραφικής του, τόσο από θεματική όσο και από τεχνική άποψη, με την απεικόνιση τοπίων που χαρακτηρίζονται από νεοιμπρεσιονιστική διάθεση, και που διέπονται από μεγάλη ευαισθησία και λυρισμό. Τα έργα αυτά του Νίκου Γεωργόπουλου προσεγγίζουν την ομορφιά και την αλήθεια της φύσης μέσω του χρώματος και του φωτός. Και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την αποτύπωση της εντύπωσης των πραγμάτων και όχι της λεπτομερούς τους περιγραφής. (…)
Τη σειρά των τοπίων ακολουθεί ένας κύκλος έργων μικρών διαστάσεων, με μικτή τεχνική, που αποτυπώνουν θαλασσινά μοτίβα και άλλα στοιχεία της φύσης με ανάγλυφη υφή (ψάρια, μέλισσες κλπ.), τα οποία δίνουν την εντύπωση απολιθωμάτων. Έργα, που παρά τη λεπτομερή τους απεικόνιση, καταλήγουν να είναι αφαιρετικά. (…)
Επανέρχεται στην εικόνα με μία μακρά σειρά μηχανικών εφευρέσεων, που έχουν αποδοθεί με πολύ ρεαλιστικό τρόπο. Στη σειρά αυτή των ελαιογραφιών, ξεδιπλώνεται όλη η σχεδιαστική του ικανότητά, με τη λεπτομερή απεικόνιση μέχρι και των πιο μικρών στοιχείων που συγκροτούν μία μηχανή, όπως γρανάζια, βίδες, τροχοί, ελατήρια κ.λπ. (…)
Ο ζωγραφικός του κύκλος εμπλουτίζεται και ολοκληρώνεται με μία σειρά απεικόνισης ψαριών, από ακρυλικά, ζωγραφισμένων με λεπτομέρεια και ζωντάνια. Το μοτίβο του ψαριού το συναντάμε στις περισσότερες φάσεις της ζωγραφικής του, είτε ως απλή αναπαράσταση, είτε ως αφηρημένο αποτύπωμα, είτε ακόμη, ως σουρεαλιστικό σύμβολο στις μηχανικές του εφευρέσεις».
Ο Νίκος Γεωργόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Από το 1975 μέχρι το 1980 σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο αρχικά το Γιώργο Μαυροΐδη και στη συνέχεια τον Παναγιώτη Τέτση, από το εργαστήριο του οποίου διακρίθηκε με έπαινο και υποτροφία. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής στο εργαστήριο του Θύμιου Πανουργιά. Από το 1982, παντρεμένος ήδη με τη Χανιώτισσα ζωγράφο Παγώνα Ξενάκη, με την οποία συνδέθηκαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, εγκαθίσταται μόνιμα στην πόλη των Χανίων. Εκεί, παράλληλα με την ζωγραφική του, δίδαξε και ως καθηγητής καλλιτεχνικών στη μέση εκπαίδευση. Πέθανε στα Χανιά, το 2003, σε ηλικία μόλις 49 ετών. Πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις, ενώ έλαβε μέρος και σε πολλές ομαδικές σε Αθήνα, Χανιά, Ηράκλειο και Ρέθυμνο. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 2 Νοεμβρίου με ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα έως και Σάββατο 10 π.μ. – 2 μ.μ. και 6 μ.μ. – 9 μ.μ.
