B’ ΜΕΡΟΣ
Η διαχείριση της κρίσης πλημμύρας του ποταμού Κερίτη
Η τοπική αλλά και κεντρική, όπως εξελίχθηκε με την κάθοδο των πολιτικών κρίση πλημμύρας του ποταμού Κερίτη και των κινδύνων που απέρρεαν από την εκδήλωση και κορύφωσή της στις 25 Φλεβάρη θα μείνει ως αρνητικό παράδειγμα βαθιά χαραγμένο στην μνήμη των κατοίκων του Ν. Χανίων. Παρά το γεγονός ότι τα μέτωπα σ’ όλο τον νομό ήταν πολλά και σοβαρά,στον Κερίτη επικεντρώθηκε η πολιτική ηγεσία την νύχτα στις 25 Φλεβάρη αλλά και τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Επί της ουσίας διαχείριση της κρίσης πλημμύρας δεν υπήρξε αφού:
• Δεν αξιοποιήθηκαν οι επιστημονικές προβλέψεις της Μετεωρολογίας από το πρώτο ξέσπασμα της κακοκαιρίας 16-17-18 Φλεβάρη (από τότε είχε φανεί ότι οι υποδομές του Κερίτη είχαν φτάσει στα όρια τους) ότι θα επέρχονταν δεύτερο κύμα κακοκαιρίας ποιό δριμύτερο στις 24-25 Φλεβάρη.
• Δεν αξιοποιήθηκαν τα προβλεπόμενα στα σχέδια κινδύνων πλημμύρας λεκάνης απορροής. Ο ποταμός Κερίτης και ιδιαίτερα η χαμηλή ζώνη του ήταν στις Ζώνες υψηλού κινδύνου πλημμύρας.
• Δεν ενεργοποιήθηκε στις 24 και 25 Φλεβάρη η πολιτική προστασία και το σχέδιο “Ξενοκράτης” (εάν ενεργοποιήθηκε δεν εφαρμόσθηκε).
• Γενικά δεν υπήρχε ετοιμότητα και σχέδιο. Οι προσπάθειες της Πυροσβεστικής του ΕΚΑΒ της Αστυνομίας και των εθελοντών διασωστών ήταν αξιέπαινες, δεν μπορούν όμως να υποκαταστήσουν το σχέδιο και την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού και των φορέων τους στην Κρήτη και στο νομό μας.
• Η όλη διαδικασία τεχνικής αντιμετώπισης του προβλήματος υποσκαφής της θεμελίωσης της Ιστορικής Γέφυρας του Κερίτη ποταμού κατά τη διάρκεια αιχμής της κακοκαιρίας αλλά και κατά την διάρκεια της 8ημερης ύφεσης μέχρι να επανέρθει δριμύτερη η κακοκαιρία στις 24 και 25 Φλεβάρη, ήταν η αιτία στο να καταρρεύσει ή να επιταχυνθεί η διαδικασία κατάρρευσης της που τόσο έντεχνα και με σοφία είχαν κατασκευάσει οι παλιοί τεχνίτες.
Παρ’ ότι ήρθαν αρκετοί πολιτικοί και τεχνοκράτες, δύο Υπουργοί και ένας Υφυπουργός της Κυβέρνησης (για την αποκατάσταση που είναι μια δύσκολη- σημαντική αλλά αυτονόητη διαδικασία ), απόντες ήταν οι καθ’ όλα αρμόδιοι, όπως ο αρμόδιος Ειδικός Γραμματέας του ΥΠΕΚΑ ως επικεφαλής της Ειδικής Γραμματείας υδάτων απόντες ήταν και οι περιφερειακές αρμόδιες αρχές της Αποκεντρωμένης και της Αιρετής Περιφέρειας Κρήτης υπευθύνων για τα σχέδια κινδύνων πλημμύρας απορροής ποταμού, και την διαχείριση των υδατικών πόρων.
Εν τέλει τόσο τα καταστροφικά αποτελέσματα όσο και η διαχείριση αυτής της κρίσης πλημμύρας του ποταμού Κερίτη ήταν πιστό αντίγραφο της αναρμοδιότητας και της αναποτελεσματικότητας, της μη συνεργασίας, του μη Συντονισμού, στην μη εφαρμογή των θεσμών και της νομοθεσίας από το κράτος, την κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς του στην Κρήτη. Αποκεντρωμένη διοίκηση και περιφέρεια Κρήτης.
20 μέρες μετά… (τις 25 Φλεβάρη) παραποτάμιες… σκέψεις
Για την τρίτη φορά -μετά τις 25 Φλεβάρη- περιηγήθηκα όλη την διαδρομή του Κερίτη ποταμού και με αρκετή πεζοπορία στο ορεινό κομμάτι από την πηγή της Τρομάρισσας στο ρέμα της Αμπελιτσιάς έως την Ζούρβα και τα Μεσκλά. Οδικώς μέχρι και την εκβολή του στο Κρητικό Πέλαγος.
….Σούρουπο πιά στην εκβολή….
Τα μηχανήματα, οι μπουλτόζες έχουν προχωρήσει το έργο διευθέτησης της κοίτης, στην εκβολή.
Άραγε το ποτάμι μελετήθηκε σωστά; Από τα Λευκά Όρη ως την θάλασσα;
Εδώ δεν το μελετήσανε τόσα χρόνια μέσα σε 20 ημέρες το μελετήσανε;
Με ποιa λογική; Με ποιά σχέδια οριοθέτησης; Με πόση ζώνη υπερχείλισης;
Πάρθηκαν υπ’ όψιν οι λεγόμενες γραμμές πλημμύρας;
Θέλουν να επαναφέρουν τελικά το ποτάμι στα όρια που η αδιαφορία της πολιτείας το περιόρισε;
Ειρωνικά έρχεται η σκέψη. Εβγαλαν την απαιτούμενη περιβαλλοντική άδεια;
Μάλλον ο Θεός την έδωσε εν μέσω της συμφοράς, για την επιστροφή στην κανονικότητα.
Η στρατιωτική γέφυρα εκστρατείας συνδέει πιά τον δρόμο με την Γέφυρα του Πλατανιά που κατασκευάσθηκε το 1950-1952 με τα χρήματα της “Συμμαχικής Αμερικανικής βοήθειας”. Δόγμα Τρούμαν και σχέδιο Μάρσαλ… Σε μία Ελλάδα, τότε το ’46 – ’49, κατεστραμμένη, που κυριαρχούσε η πείνα και η φτώχια…
Γερή από μπετόν γέφυρα μόνο που… φτιάχτηκαν τα 2/3 της διαδρομής της, για να μην απαλλοτριώσουν τότε την παλιά ιδιοκτησία ευρισκόμενη στο Δυτικό μέρος της εκβολής κατάντι από την Γέφυρα. (Αφορά το σημείο που το νερό αναζήτησε τη φυσική του διέξοδο).
…Μία κυρία φορώντας φωσφορίζουν κίτρινο γιλέκο προσπαθεί να ρυθμίσει την κυκλοφορία του ενός ρεύματος μαζί με τους φωτεινούς σηματοδότες.
Το ηχητικό κράκ – κράκ των σανιδών της στενής Γέφυρας φέρνει μνήμες των παιδικών μας χρόνων, όταν μετά τον πόλεμο αρχές της δεκαετίας του ’60 περνούσαμε αυτές τις στρατιωτικές τύπου γέφυρες με το λεωφορείο για τα χωριά μας προς την ενδοχώρα της Δυτικής Κρήτης.
Γέφυρα Φουρνέ-Ταυρωνίτη… και αυτές μάλλον με το σχέδιο Μάρσαλ κατασκευάσθηκαν…
Αυτή η Γέφυρα τύπου Beley στον Πλατανιά σηματοδοτεί, με τις αποκαταστάσεις, την επιστροφή στην κανονικότητα.
Μα η κανονικότητα τόσων χρόνων δεν ήταν αυτή που έφερε αυτά τα αποτελέσματα στον Κερίτη ποταμό και σ’ όλη την ενδοχώρα των Χανίων;
Γιατί θέλουμε να επιστρέψουμε άρον άρον σε αυτή την κανονικότητα;
Ο ήλιος έχει δύσει -το σούρουπο- σκεπάζει τον υδάτινο δρόμο του ποταμιού.
Γυρίζει τις σκέψεις τεσσεραμισυ χρόνια πίσω… και τότε προεκλογική περίοδος
Τα μεγάλα και σπουδαία λόγια προερχόμενα κυρίως εξ Ηρακλείου για ισόρροπη Ανάπτυξη της Κρήτης, για τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της, για προστασία και ανάδειξη του Περιβάλλοντος και της προικισμένης ενδοχώρας μας, για εναλλακτικό τουρισμό 12 μηνών, για ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων… παρασύρθηκαν με τα ορμητικά νερά του ποταμού Κερίτη εν μία νυκτί, χάθηκαν μαζί με τις περιουσίες, την Ιστορική γέφυρα του Κερίτη και τις χιλιάδες χαμένες ώρες ταλαιπωρίας και κινδύνου των ανθρώπων της ενδοχώρας…
Κάποια από αυτά τα μεγάλα λόγια στράλιξαν μαζί με τα απομεινάρια των καταστροφών στους σωρούς, στα χώματα και στις λάσπες… θα τα πάρουν όμως κ’ αυτά οι μπουλτόζες της αποκατάστασης.
Έχει σκοτεινιάσει πλέον εδώ στην εκβολή του ποταμού Κερίτη, ας εγκαινιάσουμε το κρακ-κρακ της γέφυρας Beley, ας μπώ και ‘γω στη σειρά αφήνοντας τις τελευταίες σκέψεις στο υδάτινο περιβάλλον της εκβολής…
Ανεμομαζέματα… Ανεμοσκορπίσματα έλεγαν οι παλιοί μας που πρώτα φρόντιζαν το φυσικό περιβάλλον απ’ το οποίο ζούσαν και μετά το σπίτι τους…
Αφιέρωναν περισσότερη χειρονακτική εργασία στις πεζούλες, στα ρυάκια, στα φυσικά αναχώματα, στις πέτρινες αντιστηρίξεις, στις θολωτές πέτρινες γέφυρες, στα πηγάδια, στις πηγές… Μόχθος.
Γι’ αυτό το νερό και τα γιοφύρια είναι πολιτισμός…
Η σημερινή ανάγκη για ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων και των λεκανών απορροής ποταμών, του φυσικού περιβάλλοντος και των έργων υποδομής των (ορεινών – πεδινών – αιγιαλού) θέλει ισχυρή πολιτική βούληση από τη Κυβέρνηση και την εφαρμογή και τήρηση της Νομοθεσίας, Θεσμούς, σχέδιο – όραμα μέσω της επιστημονικής γνώσης, χρηματοδοτήσεις από το κράτος, συλλογικότητα.
Εντιμότητα και αξιοπρέπεια έναντι του τόπου μας και της Ενδοχώρας…
Για να ξαναγίνει το νερό και το περιβάλλον Ευλογία και Πολιτισμός.
Οσο δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία στην πολιτική και στην ολοκληρωμένη διαχείριση του περιβάλλοντος και των φυσικών του πόρων θα μιλάμε πάντα για… αποκαταστάσεις και μόνο.
