Στην ευλογημένη μέρη Γη της Ιωνία κνήθηκε- συνετέθη- εγγενήθη ο Μέγας Λόγος. Το Φως του καταύγασε και έπλασε τον μύθο. Τον ανέβασε από το χώμα, από το ζώο, και του’δωσε ανθρώπινη Μορφή και είδος. Τροφοδότησε τη σκέψη και την τέχνη. Οι άνθρωποι καταξιώθηκαν και καταξιώσαν το λόγο, έδωσαν νόημα στα έργα, κάθε μορφής τέχνης. Η μεγάλη όμως Φωτοχυσία εμφανίστηκε και δυνάμωσε κυρίως στην Γεωμετρική εποχή όπου έγινε η θεοποίηση και η μεγάλη αφαίρεση, μοναδική και ανεπανάληπτη, μοναδική και αξεπέραστη, άμιμπτη στους αιώνες ως τα σήμερα.
Ο Τηλαυγής Ελληνικός Ιωνικός πολιτισμός
Ο Μοναδικός, όπως μορφοποιήθηκε, τροφοδότησε στο ιδιάβα του μοναδικά και μεγαλειώδη έργα. Σ’ αυτά ακούμπησαν οι αιώνες. Κι ας μην εκατάλαβε ο μεταγενέστερος κόσμος, το μέτρο, την απλότητα, την αρμονία.
Στοιχεία της εσωτερικής δομής κάθε Μεγάλου και Μεγαλειώδους συνθέσεως.
Όταν πάμε στα Ιερά των συνθέσεων, της Διάνοιας του ανθρώπου, για μια στοιχειώδη προσέγγιση των εικαστικών αυτών έργων, πρέπει να έχουμε κουραστεί αρκετά για να ακουμπήσουμε τους άφθαστους δημιουργούς.
Τα ενάντια γλυπτά του τύμπανου, ιδιαίτερα του Ναού του ιός προκαλούν και αναστατώνουν συθέμελα τον ψυχισμό. Πότε ο άνθρωπος δεν έκαμε τέτοια δημιουργία έργων. Το τέλος του γεωμετρικού και η απαρχή του κλασικού δημιουργούν την μοναδική και αξεπέραστη Γλυπτική; Στον Παρθενώνα σταμάτησσαν όλα τα ποδέλοιπα;
Σας ασπάζομαι
