Με πολλή συγκίνηση, μα και γλυκές κι αλησμόνητες αναμνήσεις, διάβασα στα “Χανιώτικα νέα” (25/10/14) τα ρεπορτάζ για την αναστήλωση του Τιμίου Σταυρού στις κορυφές της Αγίας Τριάδας από τους τελειόφοιτους της Εκκλησιαστικής Σχολής Κρήτης.
Μια αξιέπαινη επιθυμία και πράξη και των ιεροσπουδαστών και του Συλλόγου των καθηγητών, στην ίδια θέση που πριν από εξήντα χρόνια είχε υψωθεί από τους τότε ιεροσπουδαστές με πρωτοβουλία και συμβολή του τότε υποδιευθυντή της Σχολής αρχιμανδρίτη Ειρηναίου Γαλανάκη και μετά μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου. Ημουν κι εγώ ανάμεσα στους ιεροσπουδαστές. Και ανάμεσα στις όμορφες στιγμές που ζήσαμε κοντά και μαζί με τον φωτισμένο και θερμουργό πατέρα και δάσκαλό μας Ειρηναίο ήταν και εκείνη της υψώσεως του Σταυρού και τις λειτουργίες που εκάναμε αγναντεύοντες τον ουρανό και τον κόσμο που αργότερα θα διακονούσαμε ως “ιππότες του σταυρού”, όπως μας έλεγε και έγραφε ο πατέρας και δάσκαλός μας Ειρηναίος.
Μας έγραφε και το ζούσε πρώτα ο ίδιος: «Δοθείτε στις ωραίες περιπέτειες του Σταυρού» και μάλιστα γράφοντάς μας από το Παρίσι, όταν σπούδαζε στη Λίλλη (1952). Το γράμμα αυτό είναι καταχωρισμένο στο βιβλίο του, που εκυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2013 μετά την κοίμηση του μακαριστού Γέροντά μας Ειρηναίου, όπου και σχετικές φωτογραφίες από την τότε ανύψωσή του.
Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και μακαρίζω τον εαυτόν μου, παρ’ όλη τη μικρότητά μου, που ήμουνα κοντά του και τον ακολούθησα ως λαϊκός και ως κληρικός μέχρι τα έσχατά του και τον ζω καθημερινά με τη σκέψη μου και την καρδιά μου. Ενα πνευματοτρόφο κεφάλαιο και συνεχές αναβάπτισμα.
Διαβάζω επίσης, με την παραπάνω συγκινητική ευκαιρία και το σχετικό άρθρο του μακαριστού και πολύ αναζητουμένου Γέροντα Ειρηναίου με τον τίτλο “Ο crux, ave, spes unica” (χαίρε, ω Σταυρέ, μοναδική ελπίδα), που βάλαμε στην αρχή του γραπτού μας. Συμπεριλαμβάνεται στα κείμενα του εκλεκτού βιβλίου του “Πορείες και αλήθειες για τον αγαπημένο μου Χριστό”, Οκτώβριος 2007, που μου αφιέρωσε ιδιοχείρως στις 11/4/08.
Ενα υπέροχο γραφτό, όπως το ζούσε ο ίδιος. Πολύ συγκινητικό, ιδίως οι φράσεις του που αρχίζουν «ψάλλε, ω, Σταυρέ…». Και μια που το γράφω ως ιερωμένος και πολλάκις το έχω ζήσει, ας είναι ευλογημένος ο μακαριστός Γέροντας Ειρηναίος, αναφέρω τη φράση: «Και γι’ αυτούς τους μοναχικούς και σιωπηλούς ιππότες σου ψάλλε, ω Σταυρέ, τα τραγούδια των μαρτύρων, των ηρώων και των αγίων».
Και ευχαριστώ και από καρδίας συγχαίρω, την πνευματική μάνα μας, την Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης, που με την εκδήλωση αυτή μας έδωσε «μια…. αλλιώτικη» συνάντηση με τον θεό.
Που μας θύμισε όμορφα και ανεπανάληπτα χρόνια κάτω από τη “φωτεινή νεφέλη” του μεγάλου μας δασκάλου και επισκόπου μας.
Εγκάρδια συγχαρητήρια στον αγαπητό Σύλλογο των καθηγητών της Σχολής και ξεχωριστά στον υποδιευθυντή αυτής και εκλεκτόν ανιψιό του μακαριστού Γέροντά μας κ. Μιχαήλ Γαλανάκη. Επίσης συγχαρητήρια στους ιεροσπουδαστές με τις καλύτερες ευχές μου για την κατά θεόν και παιδείαν πρόοδό τους και όπως τόσοι και τόσοι έτσι κι αυτοί με τη σοφή και διαχρονική παρακαταθήκη του αείμνηστου Γέροντά μας Ειρηναίου γίνουν “Ιππότες του Σταυρού” και ζήσουν “τις περιπέτειες του Σταυρού”.
*θεολόγος – τ. λυκειάρχης
