Σε προηγούµενη αφήγηση, του κ. Γιώργου Καρεφυλάκη, του 94χρονου Περβολιανού, για το πώς βρέθηκαν Καρεφύληδες στο Εκουαδόρ, σας είχαµε ανακοινώσει ότι ένας εικοσάχρονος απόγονος του σογιού των Καρεφύληδων, ο Johannes Carofilis Veliz, ψάχνοντας, φαίνεται στο διαδίκτυο, διάβασε στα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ κάποιες αφηγήσεις του κ. Γιώργου, επικοινώνησε µε τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ και του έδωσαν το µέιλ µου.
Έτσι, από την επικοινωνία που είχαµε, σας παραθέτω κάποια στοιχεία από το βιογραφικό του. Υπόψη ότι ο 20χρονος Iohannes Carofilis Veliz είναι δισέγγονος του γενάρχη των Καρεφύληδων στο Εκουαδόρ, του Θοδωρή Καρεφυλάκη. Είναι φοιτητής και Πρόεδρος του Τµήµατος Μηχανικών Λογισµικού στο Ποντιφικό Καθολικό Πανεπιστήµιο του Εκουαδόρ µε έδρα το Manabi, είναι επίσης συγγραφέας και ποιητής και εργάζεται και ως καθηγητής Φιλοσοφίας.
Τελευταία του έστειλα και κάποια στοιχεία για το πώς θυµάται, από αφηγήσεις παλαιοτέρων, ο κ. Γιώργος την ιστορία µετανάστευσης του προπάππου του, Θοδωρή Καρεφυλάκη και µου υποσχέθηκε ότι θα µου στείλει και αυτός ό,τι στοιχεία θα συλλέξει για το σόι του.
Έτσι πριν λίγες µέρες µου έστειλε το παρακάτω µέιλ, µε αυτόµατη µετάφραση από τα Ισπανικά στα Ελληνικά και που πιθανόν κάτι να µην είναι τέλειο:
«Αυτή είναι η ιστορία που µου διηγήθηκε ο παππούς µου, Λεωνίδας Εδουάρδος Καροφίλης, σχετικά µε τις οικογενειακές µας ρίζες και την άφιξη του πατέρα του, του προπάππου µου, στο Εκουαδόρ.
Ο Θεόδωρος Καρεφυλάκης, πατέρας του παππού µου Λεωνίδα, ξεκίνησε το ταξίδι του από το λιµάνι των Μεσογείων της Ελλάδας, ξεκινώντας ένα ταξίδι που θα τον οδηγούσε σε µια νέα ζωή στην Αµερική. Η πρώτη του στάση ήταν στον Παναµά, όπου απέκτησε πολύτιµη εµπειρία στην καλλιέργεια γαρίδας. Αν και αργότερα ταξίδεψε στο Περού, δεν βρήκε εκεί αυτό που έψαχνε, γεγονός που τον οδήγησε τελικά να εγκατασταθεί στο Εκουαδόρ.
Σύµφωνα µε τις αναµνήσεις του παππού µου Λεωνίδα, όταν έφτασε στο Εκουαδόρ, ο πατέρας του εγκαταστάθηκε αρχικά στην επαρχία Εσµεράλδας, και αργότερα µοίραζε τη ζωή του µεταξύ αυτής και της επαρχίας Μαναµπί. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας τεκµηρίωσης στο Εκουαδόρ, οι αρχές δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν και να µεταγράψουν το ελληνικό επώνυµο Καρεφυλάκης, µε αποτέλεσµα να µετατραπεί σε ‘‘Καροφίλης’’. Αυτή η τροποποίηση είχε µακροχρόνιες συνέπειες, καθώς σήµερα δυσκολεύει την επίσηµη αναγνώριση των ελληνικών ριζών της οικογένειας.
Ο παππούς µου Λεωνίδας διηγείται ότι ο πατέρας του ήταν πραγµατικός πρωτοπόρος στο Εκουαδόρ. Ίδρυσε µία από τις πρώτες µονάδες εκτροφής γαρίδας της χώρας στο Κοχιµίες, στα σύνορα µεταξύ Εσµεράλδας και Μαναµπί. Στην περιοχή Σαλίµα, έδειξε την επιχειρηµατική του διορατικότητα αναγνωρίζοντας την αξία των τοπικών στρειδιών και µαργαριταριών, πόρων που εκείνη την εποχή υποτιµούνταν από τους κατοίκους της περιοχής. Αυτή η διορατικότητα του επέτρεψε να αναπτύξει µια ευηµερούσα επιχείρηση.
Με την επιτυχία των επιχειρηµατικών του δραστηριοτήτων, απέκτησε γη και ίδρυσε µια παραγωγική φάρµα. Η επιχειρηµατική του δραστηριότητα δεν δηµιούργησε µόνο προσωπικό πλούτο αλλά συνέβαλε σηµαντικά στην ανάπτυξη της κοινότητας, δηµιουργώντας θέσεις εργασίας που επέτρεψαν σε πολλούς εργαζόµενους να χτίσουν τα δικά τους σπίτια, συµβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη και εδραίωση του χωριού Σαλίµα.
Από το γάµο του γεννήθηκαν έξι παιδιά: ο Βίκτωρ Θεόδωρος, ο ∆ηµήτριος, ο Εδουάρδος, η Ελένη και η Βαρβάρα, µεταξύ των οποίων είναι και ο παππούς µου Λεωνίδας Εδουάρδος Καροφίλης, ο οποίος µου µετέδωσε αυτή την πολύτιµη οικογενειακή ιστορία.
Ελπίζω αυτές οι πληροφορίες να είναι χρήσιµες για την καλύτερη κατανόηση των καταβολών και των οικογενειακών µας δεσµών. Εάν χρειάζεστε επιπλέον λεπτοµέρειες ή έχετε ερωτήσεις, µη διστάσετε να επικοινωνήσετε µαζί µου.
Με εκτίµηση, Ιωάννης Καροφίλης Βελίζ»
Στο κείµενο του δισέγγονου του Θοδωρή Καρεφυλάκη δεν αναφέρεται καθόλου η αληθινή αιτία αναχώρησης του προπάππου του από τα Μεσόγεια Κισάµου. Ούτε η νύφη του, που είχε έρθει προ εικοσαετίας εδώ, δεν ανέφερε λέξη, παρά έλεγε ότι ήταν όλο νευριασµένος και ως και τα εγγόνια του τον φοβόντουσαν. Ίσως, λέµε, ίσως να µην ήθελε να µαθευτεί η αληθινή ιστορία του πως έφυγε από την Κρήτη για ένα πείσµα, για µια αγάπη που για τα δεδοµένα εκείνης της εποχής δεν οδηγούσε στον γάµο.
•Ο Γεώργιος Μανιαδάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος.
