Μια εκδιήγηση “διαδρομής” στο ιατρικό ιδεώδες με βάση τον διαχρονικό ψυχισμό των ριζών των Λευκών Ορέων. Με εκδιήγηση όλων των ανθρώπινων λειτουργιών σε συνθήκες πολέμου.
Μέσα από την ατομική αισθαντικότητα και αγωνιστικότητα, την οικογενειακή συν-υπευθυνότητα και την κοινωνική αλληλεγγυότητα… αλλά και την αξιακή αναζήτηση ελευθερίας και παράδοσης μέσα στον “εν παντί” ανελεύθερο κόσμο μας. Ο οποίος πορεύεται χωρίς πνευματική διαδρομή στην επιβαλλόμενη ψευδοελευθερία που μας κατακλύζει… Αντίθετα από τη διαδρομή μιας πνευματικής αγωνιστικότητας, η οποία, με ανοικτότητα πορεύεται στην οδό επίτευξης του ιδεώδους.
Για να επιστρέψει, μετά το άγγιγμά του, στις ρίζες απ’ όπου ξεκίνησε η διαδρομή αποδίδοντας σε αυτές τα μέγιστα οφειλόμενα…
Οπως έπραξε ο καθηγητής της εσωτερικής παθολογίας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΑΛΕΒΕΛΑΚΗΣ, που στο βιβλίο του η ΔΙΑΔΡΟΜΗ μας εκδιηγείται αυτή την πορεία… Προσκαλώντας κι άλλους επιτυχόντες να συνενωθούν για το ξαναρίζωμά τους στις ακατάλυτες ρίζες τους…
Οπως επίσης προσκαλεί όλους τους νέους να προσεγγίσουν και να γνωρίσουν αυτές τις ρίζες για τη δική του επιτυχία πέρα από τους κόσμους της ψευδαίσθησης.
ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΡΙΖΩΝ
Η διαδρομή από τις ρίζες των Λευκών Ορέων στον θαυμαστό κόσμο της ιατρικής είναι ένα βιβλίο 236 σελίδων. Συγγραφέας του είναι ο αν. καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Ε. Χαλεβελάκης. Ενα βιβλίο που παρουσιάζει βιωματικά, από τον συγγραφέα του, τη βαθιά σημασία και αξία των ριζών των Λευκών Ορέων με επίκεντρο το ιστορικό χωριό Δρακόνα στον ευρύτερο χώρο των Κεραμειών Χανίων που γεννήθηκε, έζησε τα πάντα ως τα εφηβικά χρόνια του κάνοντας τη “διαδρομή” από το χωριό του στην πόλη των Χανίων.
Και μετά συνεχίζοντας τη διαδρομή για να φθάσει στα ύψη της θαυμαστότητάς της τόσο στην Ελλαδα όσο και στο εξωτερικό στα ευαίσθητα θέματα γενετικής ιατρικής και αιμοσφαιρινοπαθειών στο παγκόσμιο φήμης ειδικό κέντρο του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ. Την πολλαπλή παθολογική γνώση την άσκησε στη ακαδημαϊκή – πανεπιστημιακή διδασκαλία του στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αλλά και στην πρακτική ιατρική θεραπευτική του δραστηριότητα: α) ως Δ/ντής της πέμπτης Παθολογικής Κλινικής του Μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας “Ευαγγελισμός” αλλά και ως διευθυντής της Α’ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου “Ερρίκος Ντυνάν” διατηρώντας την πανεπιστημιακή του ιδιότητα.
Ο Γιώργος Χαλεβελάκης πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του Νοσοκ. “Ευαγγελισμός” καθώς και πρόεδρος της επιτροπής των ειδικοτήτων του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ). Ο αν. καθηγητής εσωτερικής παθολογίας ως αγροτικός γιατρός στο ιατρείο Κοντόπουλων (Κεραμειά)…
Για να συνεχίσει τη διαδρομή προς τον θαυμαστό κόσμο της ιατρικής με συνεχείς σπουδές -και υποτροφίες στο εσωτερικό και εξωτερικό. Η μετεκπαίδευσή του έγινε στον τομέα της ιατρικής γενετικής και αιμοσφαιρινοπαθειών στο παγκοσμίου φήμης κέντρο Ιατρικής Γενετικής του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ στην Αγγλία. Εγινε υφηγητής ιατρικής με διαδοχική εξέλιξη στην ιεραρχία μέχρι τη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή.
Με σημαντικό κλινικό, ερευνητικό και συγγραφικό έργο. Για να διδάξει γενιές νέων γιατρών εσωτερική παθολογία. Με έμφαση σε θέματα αιματολογίας – λοιμώξεων και αυτοάνοσων νοσημάτων. Οι επιστημονικές ιατρικές εργασίες του είναι 90 και έχουν δημοσιευθεί σε 38 ελληνικά και ξένα περιοδικά. Εχει συγγράψει 5 μονογραφίες και εργασίες του σε 6 τουλάχιστον πανεπιστημιακά συγγράμματα. Ενώ έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα ελληνικά και ξένα ιατρικά συνέδρια.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΩΣ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ
Ο Γεώργιος Χαλεβελάκης έχει συνεχή παρουσία στον εξελισσόμενο θαυμαστό κόσμο της σύγχρονης ιατρικής, η οποία ξεκίνησε από τον αρχαίο ελληνικό θεό της ιατρικής, τον ασκληπιό.
Για να φθάσει στον όρκο του Ιπποκράτη. Με μια συνεχή διαδρομή από τις αρχαίες ρίζες της ως τα σύγχρονα ριζώματα και θαύματά της.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΚΟΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΘΙΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ
Σ’ αυτή τη μακρά και αφιερωμένη στην ίαση του ανθρώπου διαδρομή ξεκίνησε ο άνθρωπος Γ. Χαλεβελάκης από το χωριό Δρακόνα (τόπο ξεχωριστό στις ρίζες των Λευκών ορέων) για να αρχίσει την κοινωνική λειτουργία της ιατρικής του αποστολής ως αγροτικός γιατρός στο ιατρείο Κοντόπουλων (στα Κεραμειά). Για να συνεχίσει αυτή τη διαδρομή φθάνοντας στην κορυφή, αλλά και στο βάθος του πολύπλευρου σύγχρονου “ιατρικού θαύματος”. Το οποίο όμως, συνεχίζει να το διερευνά στη διαρκή εξέλιξή του, αναζητώντας το μυστικό δέος της ιατρικής ευθύνης απέναντι στην κάθε ασθενούσα ανθρώπινη σάρκα και την άλγουσα ψυχή.
ΟΧΙ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΗ ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ “ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ”
Ομως, ο καθηγητής γιατρός της εσωτερικής παθολογικής κ.λπ. Γιώργος Χαλεβελάκης δεν έμεινε θεατής της λάμψης του θαυμαστού κόσμου της ιατρικής όπως οι μαθητές του Χριστού κατά το μέγα γεγονός της μεταμόρφωσης στο Θαβώρ, που θέλησαν να μείνουν εκεί, χωρίς να κατέβουν στη γη να φωτίσουν τους ανθρώπους…
Ετσι, μη μένοντας στα ύψη της ιατρικής θαυμαστότητας και λάμψης ο καθηγητής Χαλεβελάκης έκαμε μια αναστροφή – διαδρομή για να οδηγηθεί από τον θαυμαστό κόσμο της ιατρικής, προσκυνηματικά, στις ιερές ρίζες των Λευκών Ορέων.
Για να σηματοδοτήσει ο ίδιος μια ενεργό πορεία για καταβύθιση στις ρίζες τις προγονικές της δικής του γενέτειρας γης. Αλλά και της γενέτειρας κάθε ανθρώπου στην αέναη διαδρομή της εξέλιξης του πολιτισμού σε όλη τη γη.
ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΩΣ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ
Επιστροφή στις ρίζες, όχι για να μείνουμε στο παρελθόν, αλλά για να ενσωματώσουμε τη γνώση και την εμπειρία των προηγούμενων εποχών, για έναν καλύτερο κόσμο. Ο οποίος αντί να βελτιώνεται κυρίως στους τελευταίους αιώνες ύστερα από Μεσαίωνα γίνεται χειρότερος, σκληρότερος, πιο απάνθρωπος, πιο εφιαλτικός. Ιδιαίτερα τώρα, που όλα είναι αβέβαια και τόσο δραματικά μέσα από έναν διαρκή ξεριζωμό των θεμελιωδών αρχών της παράδοσης και της αληθινής ανθρώπινης ελευθερίας.
Αυτής που κερδήθηκε για την Κρήτη και την Ελλάδα με την αγωνιστική παράδοση των διαρκώς επαναστατημένων στα βουνά της Ελλάδας και της Κρήτης. Και ιδιαίτερα στις ρίζες των Λευκών Ορέων, απ’ όπου ξεκινούσαν όλοι οι απελευθερωτικοί αγώνες. Τώρα όμως έχει χαθεί μέσα στον εξαιρετικά δαιμονισμένο κόσμο μας.
ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η πίστη μας για την ουσιώδη πνευματική, ψυχική, κοινωνική, εθνική και πανανθρώπινη ελευθερία. Αλλά στο εξαίρετο δοκίμιό της η Ρένα Κοσσέρη, με τίτλο “Η χαμένη παράδοση” εκδόσεις Ερασμος 1979, έγραψε πως: «Η τραγικότητα της ανθρώπινης συνείδησης οξύνεται αφού έχει χαθεί η πίστη… Με την πολιτεία και την κοινωνία ολόκληρη να είναι αγκυροβολημένη ανέλπιδα στο παρόν… με την έννοια της προόδου να εκφράζει τη σημασία της τελείωσης μέσα στον χρόνο που η δύση δίνει σ’ αυτόν τον όρο. Με την πρόοδο να είναι ξένη στη σκέψη των φιλοσόφων. Οι οποίοι ξαναχτίζουν τα τείχη της αρχαίας πολιτείας, χωρίς να προσπαθήσουν παρά ν’ αγκυροβολήσουν καλύτερα την κοινωνία τους μέσα στο παρόν για να εξασφαλίσουν την αθανασία τους»…
H ΔΙΑΣΗΜΗ ΣΙΜΟΝ ΒΕΪΛ ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ…
Εν τούτοις, η διάσημη Γαλλο-εβραία και ορθόδοξη χριστιανή Simone Weil σε ηλικία 24 χρόνων εγκατέλειψε την καθηγητική της έδρα. Για να πεθάνει μόλις στα 33 της χρόνια το 1943 ύστερα από απεργία πείνας που έκανε σε ένδειξη συμπαράστασης στους Γάλλους που λιμοκτονούσαν λόγω του πολέμου στο διεθνούς ενδιαφέροντος και σημασίας βιβλίο της που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Gallimard μετά τον θάνατό της, το 1949 ελληνική έκδοση εκδ. Κέδρος 2014 έχει τίτλο: “Ανάγκη για ρίζες, μια διακήρυξη καθηκόντων απέναντι στον άνθρωπο και στην κοινωνία”. Πρόλογος Eliot. Μετάφραση Μαρία Μαλεφέκα… Το βιβλίο της αυτό αποτελείται από τρία μέρη: α) οι ανάγκες της ψυχής, β) Το ξερίζωμα και γ) το ρίζωμα.
Στις ανάγκες της ψυχής αναφέρεται: στην ελευθερία, στην υπακοή, στην υπευθυνότητα , στην ισότητα, στην ιεραρχία, στην αξιοπρέπεια, στην ελεύθερη γνώμη, στην ασφάλεια, στη διακινδύνευση, στην ιδιωτική ιδιοκτησία και στη συλλογική αλήθεια.
ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΔΕΝ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ…
Στο δεύτερο μέρος το ΞΕΡΙΖΩΜΑ αναφέρεται στο ΡΙΖΩΜΑ που το θεωρεί ίσως τη σημαντικότερη, αλλά και την πλέον παραγνωρισμένη ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής. Για να αναφερθεί στη συνέχεια στα μεγάλα ξεριζώματα όπως του εργάτη, του αγρότη, του έθνους κ.λπ. Για να ακολουθήσει το τρίτο μέρος που έχει τίτλο το ΡΙΖΩΜΑ και στα τρία αυτά μέρη εκφράζει σημαντικές απόψεις για το ξερίζωμα και το ρίζωμα.
Στη σελίδα 83 του β’ κεφαλαίου το ΞΕΡΙΖΩΜΑ η Σιμόνε Βέιλ γράφει τα εξής σημαντικά: «Εδώ και πολλούς αιώνες οι άνθρωποι της Λευκής Φυλής κατέστρεψαν το παρελθόν παντού, ανόητα στα τυφλά τόσο στις χώρες τους όσο και έξω από αυτές… κάτω από την ώθηση του ελάχιστου παρελθόντος που παρέμεινε ζωντανό…
Αλλά το κατεστραμμένο παρελθόν δεν επανέρχεται ποτέ πια. Η καταστροφή του είναι ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα. Σήμερα η διατήρηση του ελάχιστου παρελθόντος που έχει απομείνει θα έπρεπε να γίνει σχεδόν μια έμμονη ιδέα. Γιατί, πρέπει να σταματήσει το τρομερό ξερίζωμα που προκαλούν οι αποικιακές μέθοδοι…
Μάλιστα, πρέπει προπαντός, σε κάθε πολιτική νομική ή τεχνολογική καινοτομία που ενδέχεται να έχει κοινωνικές επιπτώσεις να έχουμε πάντα κατά νου μια διευθέτηση που θα επιτρέπει στους ανθρώπους να ξαναπιάσουν ρίζες».
ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΚΔΙΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΡΙΖΩΝ
Ο καθηγητής Γεώργιος Χαλεβελάκης με το βιβλίο του “Η διαδρομή” από τις ρίζες των Λευκών Ορέων στον θαυμαστό κόσμο της ιατρικής και η επιστροφή στις διαχρονικές αντοχές στις ρίζες της παράδοσης της κάθε αγωνιστικότητας για έναν καλύτερο κόσμο δημιουργεί ένα σύγχρονο πρότυπο.
Στην εισαγωγή, στα δέκα κεφάλαια και στον επίλογο του βιβλίου του εκδιηγείται όχι όπως μπορεί να εκληφθούν οι διηγήσεις ως μια απλή ατομική, οικογενειακή και κοινοτική βιογράφηση, αλλά ως μια εν παντί συμβολική εκδιήγηση της αξίας των ριζών στον σημερινό αυτό και έτερο ξεριζωμό των ριζών, πολιτισμών, λαών, εθνών και ατόμων.
Με μια επανάταξη στον κόσμο των αξιών της αγροτικής, εργατικής αναγέννησης με ένα πνευματικό εμπλουτισμό της χρεοκοπημένης αστικής μας ζωής που μέσα στα τείχη της χάνεται και εκμηδενίζεται η ανθρώπινη υπόσταση.
Χωρίς καμία ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΗ στις ρίζες μας μέσα από σκόρπιες μνήμες, εικόνες και γεγονότα με έντονο συναίσθημα. Τόσο αναγκαία λειτουργία στους χαλεπούς καιρούς μας όπως γράφει και επεσήμανε ο καθηγητής ιατρικής Γεώργιος Χαλεβελάκης στο βιβλίο του “Η διαδρομή”.
