Αδιαφορία για την κατάληξη της κοινωνίας σε συνδυασμό με τη θεώρηση ότι συνολικά ο κόσμος βρίσκεται σε παρακμή, αλλά στο τέλος καμία προσπάθεια για αλλαγή και δη σαρωτική.
Διαπιστώσεις για μια οδυνηρή πραγματικότητα στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, αλλά πάραυτα κανείς δεν θεωρεί πως μπορεί να συμμετάσχει σε ένα σχέδιο που θα οδηγήσει σε λύσεις από τα αδιέξοδα. «Ποιος είμαι εγώ που θα συμβάλλω στη ριζική αλλαγή συνηθειών και ενασχολήσεων;», αναρωτιέται ο καθένας, «πως είναι δυνατόν το αίτημά μου να εισακουστεί απ’ όλο τον κόσμο;». Και όμως, οι πιθανότητες επιτυχίας ήταν πάντα πολλές, αρκεί ο καθένας και η καθεμιά να πιστέψουν στους εαυτούς τους. Δεν το κάνουν όμως.
Και επειδή συνήθως περιορίζονται στα του οίκου τους, η κατάσταση όχι απλά δεν αλλάζει αλλά χειροτερεύει βαθμηδόν.
Ολα πάντως θα ήταν διαφορετικά αν οι πολίτες συντονίζονταν, μην αφήνοντας πεδίο ελεύθερο στην εξουσία να κάνει αυτά που κάνει σε βάρος της κοινωνίας. Ολα θα οδηγούσαν σε άλλα μονοπάτια.
Από το εγώ στο εμείς
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κύριε,στο κύριο ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι,έδωσε νομίζω μία απάντηση ο μεγάλος συντοπίτης μας Νίκος Καζαντζάκης.Ο καθένας μας έχει ευθύνη για τα καλά και τα άσχημα του κόσμου τούτου.”Φτάσε όπου δεν μπορείς” μας λέει. Να ξεκινήσουμε από τους εαυτούς μας .Να αφήσουμε να ριζώσει μέσα μας το εμείς του Μακρυγιάννη .Να νοιώσουμε ότι τούτη δω η πατρίδα είναι ολονών μας και να την αγαπήσουμε όπως της αξίζει με αγνό πατριωτισμό που εμπεριέχει το σεβασμό και για τις πατρίδες των άλλων…Αυτός ο μπούσουλας σε συνδυασμό με μια κοινωνία “ανθρωπιάς” που λέγανε και οι γονείς μας κράτησε το γένος ζωντανό στα δύσκολα…Ας κλείσουμε τους φαύλους λογαριασμούς και ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή….Με εκτίμηση