Για να λέμε την αλήθεια ιδέα δεν έχουμε τι ήθελε να πει ο ποιητής!
Μια βόλτα κάναμε ανάμεσα στις μορφές, τα χρώματα, το χρόνο τον κρυμμένο στις χαρακιές των υλικών.
Φτάνοντας ψηλά καθίσαμε αναπαυτικά, άλλοι στους πάγκους άλλοι στο καλογυαλισμένο πάτωμα και δε μιλήσαμε για ώρα.
Συνήθως είμαστε φλύαροι!
Μας συνεπήρε η εικόνα;
Μας συνεπήρε η μουσική ;
Εκεί πάντως δεν ήμασταν.
Φεύγοντας πήραμε από ένα αφισάκι. Γιάννης Στεφανάκης, “Ταξίδι στην ουτοπία”, έγραφε κι εμείς ομόφωνα μιλήσαμε για έναν Αδάμ και μια Εύα ολόγυμνους σ’ ένα αέναο ταξίδι .
Σε έναν κόσμο που γύρω τους αέναα γκρεμίζεται.
Είδαμε κι ένα αυγό!
Και νοιώσαμε πως κάπου εκεί παλλόταν ολάκερη η Ζωή, τι κι αν γκρεμίζεται αέναα ο κόσμος;
Για μέρες κουβαλούσαμε τη γύμνια των Πρωτόπλαστων του Γιάννη Στεφανάκη.
Ελευθερία ή θάνατος ή γύμνια; Πολλά τα ερωτηματικά.
ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ YOUCA. ΣΑΒΒΑΤΟ 11/05/2019 ΏΡΑ 21.45
Για να λέμε την αλήθεια ιδέα δεν έχουμε τι είχε κατά νου η σκηνοθέτις!
Μια βόλτα κάναμε στην υποκριτική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης.
Τα φώτα χαμηλώσανε και πάψαν οι φωνές.
Για ώρα δε μιλήσαμε, συνήθως είμαστε φλύαροι!
Μας συνεπήρε η φωτισμένη Πύλη του σκηνικού.
Μας συνεπήρε η Σκάλα, το γλυπτό.
Μας συνεπήρε η δυναμική των ρόλων. Είδαμε κάπου εκεί τη Μαύρη Αλήθεια, είδαμε κάπου εκεί το Ψέμα το προκλητικό κι ενδιάμεσα την καθημερινή ανθρώπινη διαμάχη.
Ό,τι μπορέσαμε ρουφήξαμε από το κείμενο.
Φεύγοντας πήραμε από ένα αφισάκι, Εύα Κριαρά , «Κεκλεισμένων των θυρών», κείμενο Ζαν Πωλ Σαρτρ έγραφε κι εμείς μιλήσαμε για τα ανθρώπινα κοστούμια . Μιλήσαμε για τους καθρέπτες και την ανάγκη μας να βρούμε το δικό μας ρούχο, εκείνο που μας κολακεύει. Και την ανάγκη μας να βρούμε το δικό μας καθρέπτη για να κοιτιόμαστε κάθε φορά που ο κόσμος γύρω θα γκρεμίζεται.
Και φανταστήκαμε εκείνους τους δυο γυμνούς του Γιάννη Στεφανάκη ασφυκτικά ντυμένους
Και φανταστήκαμε εκείνους τους τέσσερις ντυμένους της Εύας Κριαρά προκλητικά γυμνούς!
Τώρα κάθε φορά που ανοίγουμε τις ντουλάπες μας ….καλούμαστε ν αποφασίσουμε!
Είμαστε η ομάδα των ΣΥΔ του ΠΑΜΕΑ Χανίων
(ένοικοι και εργαζόμενοι) κι ευχαριστούμε το Γιάννη Στεφανάκη και την Εύα Κριαρά που μοιράστηκαν μαζί μας την τροφή τους!
Η τέχνη είναι η πιο ανιδιοτελής και ελευθέρια τροφός. Τρως ανάλογα με την πείνα σου και μασάς ό,τι αντέχουν τα δόντια σου.
*Η Κωνσταντίνα Φλώρου είναι υπεύθυνη ΣΥΔ,
η Ζωή Κριαρά –Εργοθεραπεύτρια.
Το κείμενο συνυπογράφουν ένοικοι των ΣΥΔ.
Τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια για το πανέμορφα γραμμένο και συγκλονιστικό κείμενό σας, που σίγουρα αντανακλά στο ελεύθερο, κοινωνικό κι αληθινό ανθρώπινο πρόσωπό σας. Μα, γράφετε τόσο όμορφα κι ένας απόκρυφος λυρισμός διαχέει ολόκληρο το πόνημά σας, συνταίριασμα με την αληθινή κι έμπονη [αυτοθυσιαστική] αγάπη σας για όλους τους συνανθρώπους μας. Χαιρόμαστε που ανάμεσά μας υπάρχουν τόσο ωραίοι συνάνθρωποι που έμαθαν να μοιράζονται στη ζωή τους. Με φιλική αγάπη κι εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.