Όποια ταχύτητα κι αν έχετε αναπτύξει ανεβαίνοντας την Ιόνια Οδό, που πλέον συνδέει την Αθήνα με τα Ιωάννινα σε μόλις τέσσερις ώρες, φτάνοντας στο Ζαγόρι, θα μπείτε σε μια εντελώς διαφορετική σχέση με την ταχύτητα και με την εμπειρία της διαδρομής.
Όπως γράφει ο Αρης Γαλανόπουλος για τα Ταξίδια της Καθημερινής: ”
Στο δικό μου ημερολόγιο ταξιδιού, μία από τις πιο δυνατές εικόνες ήταν ο αετός που εμφανίστηκε μπροστά μου σε χαμηλή πτήση, την πρώτη φορά που έμπαινα στο Μονοδένδρι. Στροφές, απότομες πλαγιές και στάση στη Μονή της Αγίας Παρασκευής, λίγο έξω από το χωριό, για καθαρό ζαγορίσιο αέρα και ασύλληπτη θέα. Είναι το σημείο όπου το φαράγγι ανοίγεται μπροστά σου και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα από τα πλέον επιβλητικά τοπία αυτής της χώρας. Για τους τολμηρούς, ο μικρός περίπατος σύρριζα στον βράχο είναι το τέλειο καλωσόρισμα στο ορεινό αυτό σύμπλεγμα της Πίνδου, που κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Παρωραία. Λόγω του ανάγλυφού του, το Ζαγόρι δεν έχει έναν κεντρικό οδικό άξονα που μπορεί να ακολουθήσει κανείς, αλλά πολλές υπέροχες σύντομες διαδρομές που ενώνουν το ένα χωριό με το άλλο.
Επόμενη στάση, το σημείο Οξυά, για άλλη μία άποψη του φαραγγιού από ψηλά. Ένας γάιδαρος που επιμένει να κυκλοφορεί εκεί γύρω τα τελευταία χρόνια άλλοτε διασταυρώνεται με Βορειοευρωπαίους τουρίστες και άλλοτε ποζάρει για να φωτογραφηθούν δίπλα του παιδάκια. Συνεχίζοντας την περιπλάνηση προς τα δυτικά, κάθε διασταύρωση είναι κι ένας πειρασμός για μια γνωριμία με τα Ζαγοροχώρια. Το Δίλοφο κατοικείται από μετρημένους στα δάχτυλα κατοίκους και διατηρεί την αρχιτεκτονική του αναλλοίωτη, παρότι φέρει σημάδια εγκατάλειψης. Η Βίτσα είναι πιο ανεπτυγμένη τουριστικά κι έχει κάποιες καλές προτάσεις για φαγητό, όπως το εστιατόριο Κανέλα και Γαρύφαλλο (τηλ. 26530-71671) με μενού που έχει στο επίκεντρο τα μανιτάρια, άγρια και καλλιεργήσιμα. Όλα τα χωριά διατηρούν αυθεντικότητα και απαράμιλλη αισθητική, όπως το Καπέσοβο και ακόμα περισσότερο το Τσεπέλοβο με τον τεράστιο πλάτανο στην πλατεία και τις αξιόλογες ταβέρνες.
Κάθε διαδρομή στο Ζαγόρι είναι απρόβλεπτη. Άλλοτε θα σας σταματήσει ένα κοπάδι αγελάδων ή κάποιο άλογο και άλλοτε θα σας καθηλώσει κάποιο από τα περίτεχνα πέτρινα γεφύρια του, όπως αυτό του Κόκκορη, ανάμεσα στα χωριά Δίλοφο, Κουκούλι και Κήπους, που ξεπροβάλλει ξαφνικά στα αριστερά του δρόμου. Κατευθυνόμενοι προς Πάπιγκο, μόλις δείτε τους περίφημους «πύργους» της Αστράκας, θα ξέρετε πως είστε στα όρια Κεντρικού και Δυτικού Ζαγορίου. Οδηγήστε προς τη γέφυρα της Αρίστης (ή του Πάπιγκου, σύμφωνα με τους κατοίκους του δεύτερου). Θα βρεθείτε στις όχθες του Βοϊδομάτη, με το νερό του να κυλά όλο και πιο ορμητικά μέσα στον χειμώνα.
Επιλέξτε για διαμονή ανάμεσα σε ξενώνες που διατηρούν μια ορεσίβια τραχύτητα στην αισθητική τους, όπως το Astra Inn (Mεγάλο Πάπιγκο, τηλ. 26530-42108, astra-inn.gr, από 70 ευρώ το δίκλινο) και σε πολλά ενδιαφέροντα ξενοδοχεία. Γευματίστε στο εστιατόριο Salvia του Aristi Mountain Resort, (τηλ. 26530-41330, aristi.gr).
Τέλος, καιρού επιτρέποντος πάντα, κατευθυνθείτε στις Κολυμπήθρες και περπατήστε στο ιδιαίτερο ανάγλυφο της περιοχής. Είναι από τα πιο ήσυχα σημεία ενός τόπου ο οποίος ούτως ή άλλως σε καθηλώνει με την αγριάδα των τοπίων του και την ηρεμία που αυτά εκπέμπουν”.
