«∆εν θα τον αφήσουµε τον φασισµό να διαφεντεύει»!
Μια κουβέντα είναι αυτή βέβαια!
Και τι κουβέντα!
Κουβέντα να γίνεται, κουβέντα που πια δεν την πιστεύουµε τόσο πολύ, µέσα σε µια απέραντη “θάλασσα” προβληµατικών καταστάσεων όπου προσπαθούµε να επιπλέουµε, να επιβιώνουµε!
Περικυκλωµένοι από τα λογής-λογής απορρίµµατα, τα αµέτρητα σκουπίδια που προσπαθούν τεχνηέντως να µας πνίξουν, να µας κά(µ)ψουν τον εγκέφαλο!
∆υσδιάκριτες πολύ οι επιλογές για να µπορέσει κάποιος να αναπνεύσει! Kαι µε το κεφάλι σκυφτό και κάτω από τη στάθµη του νερού που συνεχώς γεµίζει το “κλειδαµπαρωµένο δωµάτιο” της ατοµικότητας του καθενός! [Κάποιοι αναφέρουν τη ‘‘βαριά’’ λέξη “µπουντρούµι”, την απιθώνουν -συνειδητά ή ασυνείδητα- σαν πέτρα µπροστά µας και µπροστά τους όπου σταθούν και όπου βρεθούν!].
Οι ίδιοι, φέροντας τα όποια όπλα του ο καθένας, προσπαθεί να σωθεί στην εποχή της απόλυτης µοναξιάς! Αναζητώντας πάντα την πιο πρόσφορη, την πιο κοντινή “σανίδα σωτηρίας” απ’ όπου θα πιαστεί!
Τυχερός όποιος τη βρίσκει, και µπορεί και την αρπάζει, και µπορεί και την αγκαλιάζει σφιχτά· «δεν θα τον αφήσουµε τον φασισµό να µας διαφεντεύει»!
Μία προσταγή, µια από τις πολλές ανάγκες του σήµερα, ο παραπάνω λόγος!
Σήµερα που συµπληρώνονται 50 χρόνια από τον Νοέµβρη του ’73!
Έγιναν βήµατα πολλά για να φτάσουµε ως εδώ, κανένας δεν αντιλέγει!
Σήµερα υπάρχουν νέες προκλήσεις, σε διαφορετικές και ιδιάζουσες συνθήκες!
Σήµερα ο εκφασισµός µέρος της σύγχρονης ζωής· ζητούµενο η δική µας η αντίσταση, η αντίδραση, όπως πάντα άλλωστε! Συνεχής και διαρκής ο αγώνας για εµάς και τα παιδιά µας!
