Η Ιτέα, Ιτιά η τραγουδισμένη, απαντάται σε 200 είδη ως δέντρο, θάμνος και πόα. Μία απ’ αυτές και η νανώδης η κοντή. Δέντρο και η Δρυς. Πολλές Δρύες μας κάνουν τον Δρυμό, δηλ. δασική έκταση από Δρύες.
Δρυίδες, οι άνθρωποι που κατοικούσαν στα δάση με πρώτο μύστη τον Ράμα. Δρυίδης και ο αρχιερεύς των αρχαίων Κελτών.
Στις Δρύες ανήκει και ο Πρίνος ή Πίρνος με μετάθεση φθόγγου (χάριν ευφωνίας). Ο νανώδης Πίρνος στη ντοπιολαλιά της ζωής, λέγεται κατσόπιρνος από το καθίζω (κάτσε = κάθισε). Το ίδιο και ο Κατσαγρούλιδος, η νανώδης, χαμωτή αγριελιά. Αυτή που δεν μπορεί ν’ αναντρανίσει, να πάρει ύψος, να γίνει τρανή, δηλ. δέντρο κανονικό.
Θα πει κάποιος σε γκρίζες εποχές γενικών κρίσεων, κατακρίσεων, υποκρίσεων, ανακρίσεων, ψευδοδιακρίσεων και επικρίσεων, το φυσικό έγινε αφύσικο, το ομαλό ανώμαλο. Μη ζητάς ευθύ, ίσιο, κανονικό, αφού δεν υπάρχει κανόνας.
Τόπος, έδαφος χωρίς δέντρα είναι δάσος; Δεν είναι δάσος; Γκρίζοι και οι δασικοί χάρτες, σαν τους γκρίζους ασπαλάθους; (Μόνο την άνοιξη είναι κίτρινοι).
Τα πολλά δέντρα μαζί σχηματίζουν δάση που καλύπτουν τις δασικές εκτάσεις, από τους προϊστορικούς χρόνους. Ο θεός Πάνας, κατοικούσε στα δάση της ΝΔ Ευρώπης, στην Ισπανία (χώρα του Πανός).
Ο Σίνης ο Πιτυοκάμπτης στα πεύκα (πίτκες) στον Ισθμό. Εκεί και τα Ίσθμια, αγώνες που στεφάνωναν τους νικητές με πευκόκλαδα. Στα δάση της Κεντρικής Ευρώπης ο Γουλιέλμος Τέλλος. Στο δάσος ο λύκος, απ’ όπου πέρασε η Κοκκινοσκουφίτσα.
Η αρχαία πόλη της Κρήτης Ραμνούς, πήρε το όνομα από τον Ράμα + Ινώ, προϊστορικά ιερά ονόματα; ή από τους ραμνούντες (ασπαλάθους) που φύονται στην περιοχή;
Πάνω και μέσα στον ασπάλαθο, μπορεί να ζήσει μόνο ο σαλίγκαρος, που κυκλοφορεί μέσα στ’ αγκάθια, χρησιμοποιώντας α) τα σάλια του για να γλιστρά πάνω, κάτω, παντού και β) τα κέρατά του για να βλέπει, γιατί εκεί βρίσκονται τα μάτια του.
Στους ασπαλάθους κρύβονται οι λαγωοί (λαγοί) και αι πέρδικες. Πέρδιξ -ικος, από το αρχαίο ρήμα πέρδομαι (= περδίζω, πορδίζω μετά συγχωρήσεως). Γιατί το πέταγμά της ηχεί παρόμοια πρρρ με την ηχηρή μπάσα, κατά ριπάς έξοδο αερίων. Αυτά λέει ο ηγούμενος της γραμματικής Μπαμπινιώτης από το Μπαμπίνι του Ξηρομέρου.
Ο ωραίος την άνοιξη, αγκαθωτός και γκρίζος τον περισσότερο χρόνο, ασπάλαθος, δεν ζει πολλά χρόνια και δεν καλύπτει συνεχείς εκτάσεις. Από το ξυλώδες μέρος του στις αρχές του περασμένου αιώνα, τα παιδιά των χωριών έφτιαχναν αυτοσχέδιες στρακαστρούκες (πυροτεχνήματα): Έκαιγαν τον ασπάλαθο, έπαιρναν το καυτό κάρβουνο και το έβαζαν πάνω σε πλάκα (πέτρα) μαζί με σάλιο. Κτυπούσαν απότομα με άλλη πλάκα και έβγαινε ένας κρότος. Ήταν οι λεγόμενες “καρβουνόβιβες” (από το κάρβουνο + βίβα = ζήτω, μπαμ).
Καρβουνόβιβα και οι δασικοί, γκρίζοι χάρτες των μεγάλων φωστήρων, νονών, που βάφτισαν δασικά τον ασπάλαθο και το πορδόχορτο (μη γελάτε, υπάρχει). Γλωσσικά από το αρχαίο πέρδομαι και ενεργειακά συνώνυμα της φασολάδας. Έτσι:
«Γίναν οι λύχνοι θυμιατά, (οι) απήγανοι λιβάνια!
(οι) ασπάλαθοι Κυπάρισσοι και οι βουρλιές Πλατάνια!!»
Εμείς οι ψηλοί του δάσους… θα λέει τώρα ο ασπάλαθος στο αρσενικό κυπαρίσσι… θα γελά ο απήγανος και θα βήχει ο φλόμος.
Άλλο κανονιά, άλλο τουφεκιά κι άλλο καρβουνόβιβα.
Υπάρχει πευκόδασος, κεδρόδασος, ασπαλαθόδασος; υπάρχει; Θα φανεί… Θα αποφασίσουν οι Μεγάλες Πνευματικές Δυνάμεις, να μάθουν και οι νάνοι του λαού. Στις δημοκρατίες το κουτόχορτο δεν κρατάει για πολύ…
Ή φέτος θα δώσει Πανελλήνιες και ο ασπάλαθος; θα περάσει; θα μπει στην τριτοβάθμια δασική κατηγορία; Ή θα τον περάσουμε για να μην κατηγορηθούμε ρατσιστές (είναι της μόδας) επειδή είναι κοντός (θάμνος). Μετάλλαξη Ελληνική σαν τον φοβερό ιό; και θα σχηματίσουμε το ψευδοδάσος; όπως έχουμε τις ψευδοπλευρές και τα ψευδοκοσμήματα;
Μπορεί να το επιδοτήσουν και οι κουτόφραγκοι.
Από τον επόμενο χρόνο θα αναδασώνουμε με ασπάλαθους! Πωλούνται και ασπαλαθοδενδρύλλια. Σωθήκαμε! Νέες θέσεις εργασίας! “Ανάφτυξη!”
…Η άγια Μάνα, ελληνική Γαία, Γη ποτισμένη με αίμα, ιδρώτα και δάκρυα τώρα βρίσκεται και κρίνεται στο στάδιο των Δασικών ασπαλαθοχαρτών. Επόμενο στάδιο στο χασαπόχαρτο; σαν φιλέτο… ψαρονέφρι; Τι σου είναι ο Ρωμιός;!!
…Όταν στη Σμύρνη το αίμα και η φωτιά, το ξερίζωμα έγιναν συνωστισμός…
Όταν τώρα, ο ασπάλαθος γίνεται δέντρο…
…Τότε υποτιμάται η απλή, κοινή λογική.
Τότε ευτελίζεται ο πολιτικός βίος. Γιατί τότε δολοφονείται ο ελληνικός ορθολογισμός και σταυρώνεται η αλήθεια, χάνεται η όρθια στάση, πισωγυρνάμε στο άλογο… δίποδο ή τετράποδο – Θεέ βοήθεια. Βρέξε λίγο μυαλό…
Αγαπητε, κ. Μανολη Κογχυλακη, και παλι ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Εγραψα κι εστειλα χτες σχετικο με το ανωτερω σπουδαιο δοκιμιο σας σχολιο μου, αλλα δεν το βρισκω σημερα. Εν παση περιτωσει ηταν απο τα πιο βαθυστοχαστα, περιεκτικα, συγκλονιστικα και με απιστευτο χιουμορ κειμενα που δημοσιευτηκαν. Σας συγχαιρουμε και ευχαριστουμε που μοιραζεστε μαζι μας τοσο ομορφες, χρησιμες κι επικαιρες σκεψεις, αλλα κι αποκρυφους προβληματισμους της σημερινης κοινωνικης πολυπλοκοτητας. Να ειστε παντα καλα. Με εκτιμηση Γιωργος Καραγεωργιου., συντχος νομικος, κοινωνιολογος ΧΑΝΙΑ.