Αγαπηµένε µας
∆αµασκηνέ,
πολύ δύσκολο το αντίο, το αντίο για πάντα από την οικογένειά σου. Μας είχες συνηθίσει στα θαύµατα τις πολύ δύσκολες στιγµές της ζωής σου. Έτσι και αυτή τη φορά, µετά από ένα πολύωρο και δύσκολο χειρουργείο βγήκες νικητής. Πιστέψαµε ότι για µια ακόµη φορά τα κατάφερες. Όµως οι επιπλοκές διαδέχονταν η µία την άλλη και ο κουρασµένος οργανισµός σου δεν είχε περιθώρια αντίδρασης
Στη διάρκεια της σύντοµης ζωής σου γνώρισες πολλές δυσκολίες. Ορφάνεψες από παιδί µικρό, όµως κατάφερες να κάνεις πράξη όσα επιθυµούσες, µε πίστη, µε κόπους, µε πόνο και προσήλωση στον στόχο σου. Στη συνέχεια γνώρισες και άλλες απώλειες, τις οποίες µε δύναµη ψυχής και καρτερία αντιµετώπισες.
Κάποια στιγµή όµως σε πρόδωσε η υγεία σου και ανέβηκες άλλο ένα Γολγοθά. Ζήσαµε από κοντά εκείνη τη µεγάλη δοκιµασία σου στον Ευαγγελισµό. Εκεί είχαµε την ευκαιρία να διαπιστώσουµε το µέγεθος της Αγάπης, του ενδιαφέροντος και της µεγάλης αγωνίας των ανθρώπων, που σαν καλός ποιµένας υπηρετούσες! Έπαιρναν το πλοίο ή το αεροπλάνο και έρχονταν να σε δουν από κοντά, έστω για λίγο και να φύγουν. Απλοί άνθρωποι απ’ τις ενορίες σου, τον Αποκόρωνα και από τα Χανιά που µε αγωνία ρωτούσαν να µάθουν! Εκείνη την περίοδο, τις ατέλειωτες ώρες της ανάρρωσής σου συνειδητοποιήσαµε τι σηµαίνει ποιµένας! Ποιµένας ανθρώπινων ψυχών! Ποιµένας όπως πρέπει! Ταπεινός, απλός, προσηνής, ευαίσθητος, κοντά στους ανθρώπους! Καταλάβαµε τότε, ότι µόνο ένας άνθρωπος που έχει πονέσει και έχει υποφέρει στη ζωή του, µπορεί να πλησιάσει έτσι τους ανθρώπους! Να δώσει κουράγιο και δύναµη µε απλά λόγια αγάπης, πίστης, ανακούφισης και υποµονής σε ανθρώπους πονεµένους! Ίσως αυτό γιάτρευε και τη δική σου δύσκολη ποιµαντική ζωή…
Κάποτε στο τηλέφωνο, σε παράπονα ότι χαθήκαµε, είχες πει: «Υπάρχει µεγάλος πόνος, µεγάλη δυστυχία εκεί έξω…». ∆οσµένος ολόκληρος στο εκεί, στην προσφορά! Έφυγες σε µέρες υψηλού συµβολισµού!
Μέρες Παθών και αναµονή Ανάστασης !
Κάπως έτσι πέρασε και η ζωή σου… Ευχόµαστε εκεί που θα είσαι, να έχεις την ηρεµία και την γαλήνη, που τον τελευταίο καιρό, τόσο επιζητούσες…Ίσως τώρα σε είχαµε όλοι ανάγκη λόγω των δύσκολων εποχών… Ίσως κουράστηκες και πας να κοιµηθείς… Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει…
Ολόκληρη η οικογένειά σου µε πολλή αγάπη, πολύ πόνο και µεγάλο σεβασµό σε αποχαιρετά.
Μένεις στις αναµνήσεις µας από τα παιδικά χρόνια ένα ζωηρό και χαρούµενο γελαστό παιδί! Μένεις στις ψυχές µας για πάντα!
Φτωχούλη του Θεού, ∆αµασκηνέ µας! Καλή ανάπαυση στην γη που αγάπησες και υπηρέτησες, εκεί όπου οι δίκαιοι αναπαύονται…
Για την οικογένειά του
Στέλλα Παπαγιαννάκη
