Ακόμη ένας χρόνος έρχεται στο τέλος του και μας αφήνει με τις θύμησες και τις αναμνήσεις του.
Το 2019 φεύγει με την κατάσταση του κόσμου να είναι η ίδια ή και χειρότερη από τις προηγούμενες χρονιές. Τουλάχιστον, καμμία αλλαγή προς το καλύτερον.
Το πρόβλημα στη Μέση Ανατολή παραμένει άλυτον. Οι αντιπαλότητες μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων συνεχίζονται με την ίδιαν ένταση. Στη Συρία η τραγωδία συνεχίζεται και οι μετανάστες φεύγουν προς τη Δύση για να σωθούν από τα δεινά του πολέμου. Το πρόβλημα του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους παραμένει άλυτον. Εκείνο που συμβαίνει επίσης είναι οι αντιπαλότητες μεταξύ των Δυνάμεων της περιοχής. Όχι μόνον οι ηγεμονικές τάσεις ορισμένων τοπικών Δυνάμεων αλλά επίσης οι αντιπαλότητες μεταξύ τους.
Προβλήματα επίσης στην Ασία, στο Αφγανιστάν, στην Ινδία, στο θέμα του Κασμίρ, στην Αφρική, στην Λατινικήν Αμερική.
Υπήρξαν πολλά ζητήματα που απασχόλησαν τον κόσμο. Δυο από αυτά ήταν η κλιματική αλλαγή και το Brexit.
Διαφορετικά θέματα αλλά εξ ίσου σημαντικά. Η κλιματική αλλαγή ταλαιπωρεί ολόκληρον τον πλανήτην. Ταλαιπωρεί βέβαια και τις χώρες μας. Η Κύπρος και η Ελλάδα είναι τραγικοί μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Καταστροφικόν για τον καθένα.
Το Brexit ήταν κάτι που στην αρχήν κανένας δεν το πίστευεν. Και όμως: το δημοψήφισμα έδωσεν οριακόν αποτέλεσμα προς την έξοδον. Μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, φαίνεται ότι οι Βρεττανοί αποφάσισαν να εξέλθουν της ΕΕ δίνοντας ισχυρήν εντολή στον κ. Boris Johnson. Ακόμη, βέβαια, η υπόθεση δεν έληξε. Ενώ, λοιπόν, την ΕΕ κυβερνούσαν , στην ουσίαν, οι Γαλλο-Γερμανοί, με πρώτο συνέταιρον τη Γερμανία, αυτήν την φοράν έκαμαν ακόμη ένα βήμα και επέλεξαν Πρόεδρον της Commission μια Γερμανίδα. Ίσως αυτό να ξεχείλισεν το ποτήρι. Οι Βρεττανοί θυμήθηκαν φαίνεται το Αυτοκρατορικόν τους παρελθόν (“who won the war?”) και αποφάσισαν τελειωτικά να φύγουν. Η Σκωτία, όμως, θέλει να μείνει – αν τη δεχθούν – όπως και η Βόρειος Ιρλανδία. Τί θα γίνει; Επικίνδυνη και εύθραυστη κατάσταση που χρήζει λεπτού χειρισμού από το Westminster.
Κι’ ερχόμαστε τώρα στη γειτονιά μας και στις φιλοδοξίες και πράξεις της Τουρκίας. Για το θέμα της Κυπριακής ΑΟΖ, έχει από καιρόν εισβάλει σ’ αυτήν και συνεχίζει την εισβολήν και τις παράνομες ενέργειες της. Οι δικαιολογίες του κ. Ερτογάν δεν μπορούν να στηριχθούν νομικά, αφού, εκτός των άλλων, δεν υπάρχει αναγνωρισμένον κράτος που να λέγεται «TRNC». Η μόνη χώρα που το αναγνωρίζει είναι η Τουρκία.
Η Τουρκία προχωρεί τώρα στην επίθεσή της κατά των ελληνικών συμφερόντων. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να ακυρώσει ορισμένα από τα αποτελέσματα των Βαλκανικών Πολέμων, τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου κ.α. συναφή. Με άλλα λόγια: το Αιγαίον και τα νησιά του δεν μπορούν να ανήκουν μόνο στην Ελλάδα, λέγουν. Η Τουρκία διεκδικεί μερίδιον. Από εδώ αρχίζει η ιστορία και συνεχίζεται. Θέλει να επαναδιαπραγματευθεί τις Συνθήκες.
Αυτή είναι η κατάσταση στον κόσμο σήμερα. Αυτή βλέπομεν όλοι μας και ελπίζομεν και ευχόμαστε στο νέο χρόνον η κατάσταση να καλυτερεύσει. Πως; Με κάποιο μαγικό ραβδί;
