Θαρρεί κανείς πως αν πάρεις χαρτί και µελάνι και αραδιάσεις ειδήσεις, µπορείς να φτιάξεις µια εφηµερίδα. Τις εφηµερίδες όµως, τις κάνουν οι άνθρωποι. Κι έναν τέτοιο, ξεχωριστό άνθρωπο, αποχαιρετούµε µε πόνο καρδιάς.
Ο Γιώργος Μαρουλοσηφάκης, ξεχωριστό µέλος της οικογένειας των “Χανιώτικων νέων” έφυγε χθες από τη ζωή.
Συνοδοιπόρος από τα πρώτα βήµατα αυτής της εκδοτικής προσπάθειας, µε τεράστια και πολυδιάστατη προσφορά στην εφηµερίδα.
«Μέσα στην εφηµερίδα, έχω περάσει από όλα τα πόστα που θα µπορούσε να έχει περάσει κάποιος π.χ. έχω υπάρξει µαρµαράς, πιεστής, τυπογράφος και δηµοσιογράφος»… δήλωνε ο ίδιος σε αφιέρωµα των “διαδροµών” πριν από µερικά χρόνια.
Από 14 χρονών καταπιάστηκε µε την τέχνη της Τυπογραφίας, σε καιρούς δύσκολους για το µεροκάµατο και για την ελευθερία της έκφρασης.
Γρήγορα τον κέρδισε το ρεπορτάζ και η µάχιµη δηµοσιογραφία. Από το 1963 αρθρογραφούσε ως ανταποκριτής σε δύο αθηναϊκές εφηµερίδες, στον “Ελεύθερο κόσµο” και “Τα Σηµερινά”.
Από το 1965 ξεκινά συνεργασία µε την ιστορική εφηµερίδα “Παρατηρητής”.
Ακολουθεί τα “Χανιώτικα νέα” από τον πρώτο καιρό της ίδρυσής τους, εργαζόµενος παράλληλα ως ανταποκριτής για την “Ακρόπολη” και την “Απογευµατινή”.
Τα αστυνοµικά ρεπορτάζ του Γιώργου Μαρουλοσηφάκη αφήνουν εποχή, µα πάνω απ’ όλα η προσωπικότητά του, το µεράκι, ο καλόκαρδος χαρακτήρας του, χαράσσονται για πάντα στον “πυρήνα” των “Χανιώτικων νέων”.
«Ήµασταν όλοι, οι δηµοσιογράφοι, οι τυπογράφοι, οι λινοτύπες, και ο διευθυντής µας, σαν να ήµασταν αδέρφια. Μια οικογένεια που λειτουργούσε άψογα»… έλεγε ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Πορεία δεκαετιών, µε αναγνώριση από την τοπική κοινωνία. Άρρηκτος ο δεσµός του µε τα “Χ.ν.” καθώς αρθρογραφούσε µέχρι τους τελευταίους µήνες της ζωής του, παρεµβαίνοντας δυναµικά σε θέµατα της επικαιρότητας.
Μεγάλη η αγάπη του όµως και για την πρώτη του τέχνη, την Τυπογραφία. Ακόµα και στα συντάξιµα χρόνια του, έδινε το “παρών” στο Μουσείο Τυπογραφίας, εκεί όπου µοιραζόταν γνώσεις και ιστορίες µε µικρούς µαθητές.
Μια ζωή γεµάτη… µελάνι, στην οποία έγραψε και το σπουδαίο κεφάλαιο της οικογένειάς του. Έχασε νωρίς τη σύζυγό του Μαρία και βίωσε τον πόνο της απώλειας της µιας του κόρης, της αγαπηµένης του Κατερίνας.
∆ίπλα του, “βράχος” µέχρι τέλους, η άλλη του κόρη, η αγαπηµένη µας συνάδελφος Γιάννα Μαρουλοσηφάκη.
Στη Γιάννα, σε όλη την οικογένειά του και στους οικείους του, τα ειλικρινή µας συλλυπητήρια για αυτόν τον άνθρωπο που µας προσέφερε τόσα πολλά.
