Αποχαιρετώντας τον πρωταθλητή της ζωής Γιώργο Μακρίδη

Καλοκαίρι του 2015 ήταν, όταν πέρασε την πόρτα των “Χ.ν.” με τον πατέρα του, ένα νέο παιδί, ο Γιώργος Μακρίδης.
Το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε μπορεί να τον είχε καθηλώσει στο αναπηρικό αμαξίδιο, όμως το μυαλό του έτρεχε στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, και συγκεκριμένα σε αυτά της Βρετανίας.
Μορφωμένος, ευγενικός, φίλαθλος, βαθύς γνώστης των ποδοσφαιρικών τεκταινόμενων στο “νησί”, ο Γιώργος ζήτησε από εμάς μια ποδοσφαιρική “γωνιά”, για να μοιράζεται μαζί με το αναγνωστικό κοινό των “Χ.ν.” σκέψεις για το ποδόσφαιρο.
Τα μάτια του γεμάτα ειλικρίνεια και πάθος γι’ αυτό που αγαπούσε να κάνει. Να γράφει για το ποδόσφαιρο στην εφημερίδα. Το χαρτί άλλωστε ήταν αυτό που τον συνέπαιρνε. Του άρεσε να βλέπει τυπωμένη τη στήλη του. “George Street” ήταν το όνομα που της έδωσε μέσα στην πορεία αυτής της συνεργασίας μας.
Σε αυτά τα πέντε χρόνια που μας τίμησε με την παρουσία του στις σελίδες μας, ζήσαμε με τον Γιώργο μεγάλες στιγμές μέσα από τη στήλη του στα “Χανιώτικα νέα”.
Χαρακτηριστικότερο ίσως, το ποδοσφαιρικό θαύμα της Λέστερ. Στην τελευταία, φετινή χρονιά του Γιώργου, ζήσαμε και το ποδοσφαιρικό παραμύθι της Λίβερπουλ.
Oποτε μπορούσε ερχόταν με τον πατέρα του να μας επισκεφθεί για να τα πούμε από κοντά, να επιβεβαιώσουμε αυτή την όμορφη σχέση που είχε αναπτύξει μαζί του όλο το δημοσιογραφικό -και όχι μόνον- τμήμα της εφημερίδας μας.
Βράχος δίπλα του, ο πατέρας του ο Πάνος. Ο Γιώργος ήταν το “δεκάρι” της οικογένειας και ο Πάνος ο “κόφτης” που έπαιζε δίπλα του και τον προστάτευε, μέχρι τελευταία στιγμή.
Κι αυτή η στιγμή ήρθε δυστυχώς πρίν λίγες μέρες.
Μια εβδομάδα πριν οι δυο τους ήρθαν να μας χαιρετίσουν καθώς ετοιμάζονταν να μετακομίσουν από τα Χανιά στον Θεολόγο, εκεί που ο Γιώργος θα αναζητούσε τις παιδικές του αναμνήσεις και θα μας έστελνε μέσω email τα κείμενά του, όπως είχαμε συμφωνήσει.
Αντί για το ταξίδι στην παιδική νιότη όμως, ο Γιώργος έκανε το μεγάλο ταξίδι. Λίγα 24ωρα από την τελευταία επίσκεψή του στα γραφεία μας, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Χανίων, εξαιτίας του χρόνιου προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε.
Έφυγε νικητής, πρωταθλητής της ζωής. Eφυγε αφού μας έδωσε ένα τεράστιο μάθημα, να μην παρατάμε ποτέ τα όνειρά μας, να παλεύουμε, να ονειρευόμαστε.
Ο Γιώργος μας υπενθύμιζε τον λόγο για τον οποίο γράφουμε καθημερινά στις στήλες αυτής της εφημερίδας. Για το μεράκι, για την αγάπη για το χαρτί, για την ευθύνη και τη χαρά του να μοιραζόμαστε ειδήσεις και σκέψεις.
Είμαι σίγουρος πως εκεί πάνω θα ’χει πιάσει θέση ήδη στα δημοσιογραφικά θεωρεία. Να παρακολουθεί την αγαπημένη του Μπράιτον, να “σκανάρει” τα νέα ταλέντα από το “Νησί”.
Eνα μεγάλο ευχαριστώ απ’ όλους εδώ στα “Χανιώτικα νέα” για την παρουσία σου δίπλα μας. Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στον μαχητή πατέρα σου, τον Πάνο, και σε όλους τους δικούς σου ανθρώπους.
Αποχαιρετούμε τον πρωταθλητή της ζωής.