Αποχωρήσεις και σκοπιμότητες

Η κινητικότητα αποχωρήσεων που παρατηρείται στους ΑΝ.ΕΛ., ίσως καταλήξει σε διάσπαση. Το κόμμα από 20 βουλευτές αριθμεί πλέον 13 και αν πέσει κάτω από 10 θα έχει πρόβλημα υπόστασης. Είναι η μοίρα των μικρών κομμάτων, όταν προέρχονται από μεγάλα. Μερικοί βουλευτές εξεγείρονται είτε λόγω της πολιτικής του αρχηγού τους είτε λόγω του ηγεμονισμού του, αποκηρύσσουν το κόμμα, φτιάχνουν δικό τους ή αν δεν ενταχθούν σε άλλο, μένουν ανεξάρτητοι. Αφήνουν, όμως, πίσω τους την πόρτα μισάνοιχτη μήπως αλλάξουν τα πράγματα και ανάλογα με τις συγκυρίες, αν το επιτρέψουν οι συσχετισμοί, ξαναγυρίζουν σύμμαχοι με αυτούς που απέρριπταν και ξαναμπαίνουν στο… “μαντρί”.
Ο λόγος για τη βουλευτή Δωδεκανήσου και ειδική αγορήτρια των ΑΝ.ΕΛ. κα Μίκα (Τσαμπίκα) Ιατρίδη, που μετά τον κ. Καπερνάρο πήρε το καπελάκι της και συρρίκνωσε πιο πολύ το κόμμα του κ. Καμμένου. Με επιστολή της στον πρόεδρο τον ευχαριστεί μπλα – μπλα και δηλώνει την αποχώρησή της, επειδή “το κίνημα έχασε τον προσανατολισμό του”, επειδή “το μήνυμά μας προς τους πολίτες δεν ήταν σαφές και ξεκάθαρο”!
Είναι η μια εκδοχή. Κυκλοφορεί και η άλλη ότι παραιτήθηκε από διαφορετική αιτία. Εμαθε ότι ο πρόεδρος σε συνέντευξή του αποκάλυψε πως δεν θα ενδώσει για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και ζήτησε απ’ τους βουλευτές του να δεσμευθούν ότι θα καταψηφίσουν οποιαδήποτε υποψηφιότητα. Η πρόταση αυτή αντιμετωπίστηκε απ’ τα μέλη της Κ.Ο. με επιφυλάξεις. Θα ήταν σκόπιμο, υποστηρίχθηκε, να περίμεναν την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, να στάθμιζαν την κατάσταση τότε και ν’ αποφάσιζαν. Ομως από πλευράς ηγεσίας διέρρευσε η πληροφορία ότι αυτές οι αποχωρήσεις έχουν μεθοδευτεί για την εξασφάλιση του αριθμού των 180 ψήφων για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η κα Ιατρίδη διερωτήθηκε, αν την απόφαση αυτή μπορούσε να την πάρει μόνος του ο πρόεδρος, χωρίς να ρωτήσει την Κ.Ο.
Μα η κα βουλευτής “κομίζει γλαύκα εις Αθήνας”; Για νέο μας φέρνει το γνωστό σε όλους ότι οι βουλευτές που εκλέγονται υπό τη σημαία ενός κόμματος υποχρεούνται να ακολουθούν τη γραμμή του αρχηγού; Τα περί ελευθερίας έκφρασης γνώμης είναι λόγια… Παρατηρούνται, βέβαια, κατά καιρούς σ’ όλες τις παρατάξεις διαφοροποιήσεις βουλευτών με αποτέλεσμα πολλοί να περιθωριοποιούνται και να απαξιώνονται.
Αν μια παραίτηση γίνεται για πολιτικούς λόγους, τους εκθέτεις στην Κ.Ο. και φεύγεις. Αν όμως γίνεται για προσωπικούς, δεν υπάρχει δικαιολογία. Πάσχει από ευθυκρισία. Στην προκειμένη περίπτωση αφήνεται να πιστευθεί ότι συνεχίζεται το πριόνισμα σ’ όλα τα παρακλάδια του πολιτικού δέντρου. Τα μικρά κόμματα δεν αποτελούν διέξοδο στην κρίση. Βλάπτουν τα κόμματα εξουσίας. Φοβούνται και την ελαχιστοτάτη μεγέθυνσή τους, εκτός και αν είναι δημιουργήματα δικά τους. Τάζουν, λοιπόν, λαγούς με πετραχήλια, σε όσους βουλευτές, κομματικούς παράγοντες και ψηφοφόρους επανακάμψουν. Μετέρχονται κάθε μέσον, μεθοδεύουν τον κατακερματισμό των μικρών κομμάτων ενισχύοντας τους εντός τούτους εξουσιομανείς, ώστε να λειτουργήσει το αγγλοσαξονικό σόφισμα “διαίρει και βασίλευε”!
Βλέπουμε ότι όλες αυτές οι διακυμάνσεις μετρούν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Οι μικροί, οι μεμονωμένοι αντιρρησίες, τρέφονται απ’ τους μεγάλους. Ανοίγουν την όρεξή τους, η δε βουλημία για ικανοποίηση προσωπικών ορέξεων οδηγεί σε συμφωνίες. Ετσι προσαρμόζοντας τα φρονήματα και τις ιδέες τους, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, συνδιαλέγονται με τους… “χαμαιλέοντες” των πολιτικών παρασκηνίων, έως ότου εκείνοι να κάνουν τη δουλειά τους και αυτούς, αν δεν τους κάψουν σε πρώτο χρόνο, τους καίει ο κόσμος στις εκλογές.