Η πρόσφατη απόφαση του ∆ηµοτικού Συµβουλίου για τη δηµιουργία ενός «προσωρινού» χώρου στάθµευσης στο πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου, εξελίσσεται σε ένα κεντρικό θέµα συζήτησης στο δηµόσιο διάλογο, µε έντονη κριτική για την αναντιστοιχία της επιλογής αυτής µε την ανάγκη για µια βιώσιµη πόλη µε αειφόρο προοπτική. Η δηµιουργία πάρκου αστικού πρασίνου στο Μαρκόπουλο, είναι στον πυρήνα αυτής της προοπτικής.
Μετά την απόφαση της ∆ηµοτικής Αρχής(για δεύτερη φορά), για αγορά έκτασης πενήντα δυο στρεµµάτων, από το πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου, µε σκοπό τη δηµιουργία πάρκου πρασίνου, κατατέθηκε για συζήτηση στο ∆ηµοτικό Συµβούλιο, προς έκπληξη πολλών, µια πρόχειρη και ανεπαρκής εισήγηση της Τεχνικής Υπηρεσίας προς µια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.
Το ∆ηµοτικό Συµβούλιο της 18 ∆εκ 24, κλήθηκε να αποφασίσει όχι για την έναρξη του σχεδιασµού ενός ‘’Υπερτοπικού’’ Πάρκου Πρασίνου, αλλά για την «προσωρινή» χρήση ενός µεγάλου µέρους του, επιφάνειας δώδεκα περίπου στρεµµάτων, για λειτουργία χώρου στάθµευσης οχηµάτων.
Στο Συµβούλιο αυτό έδωσαν ένα ουσιαστικό παρόν πολλοί φορείς και συλλογικότητες της πόλης µας, εκφράζοντας τις ανησυχίες και τους προβληµατισµούς τους για τις βλαπτικές συνέπειες που θα έχει η, χωρίς σχεδιασµό και µελέτη, επιλογή της λειτουργίας πάρκινγκ, στο µοναδικό εναποµείναντα χώρο στη πόλη για τη δηµιουργία πνεύµονα πρασίνου. Σύσσωµοι οι εκπρόσωποι της µειοψηφίας καθώς και οι πιο πάνω φορείς στήριξαν µε εµπεριστατωµένα επιχειρήµατα και επιστηµονικές τοποθετήσεις, την άποψη ότι θα αποτελέσει ένα τεράστιο λάθος, µε µακροχρόνιες συνέπειες, η επιλογή της λειτουργίας ενός πάρκινγκ στο χώρο αυτό. Αναδείχτηκε από όλες τις τοποθετήσεις ότι οι συνθήκες επιβάλουν την άµεση και χωρίς άλλη καθυστέρηση δηµιουργία ενός πάρκου αστικού πρασίνου σε όλο το χώρο του πρώην στρατοπέδου.
∆υστυχώς η ∆ηµοτική Αρχή στη συνεδρίαση αυτή δεν παρουσίασε κανέναν σχεδιασµό ή µελέτη που να δικαιολογεί την αυθαίρετη επιλογή της για δηµιουργία χώρου στάθµευσης στο Μαρκόπουλο, στην ανακούφιση του κυκλοφοριακού προβλήµατος της πόλης. Για µια ακόµη φορά επιλέχθηκε η απόφαση των πρόχειρων διεξόδων, γιατί όπως επιστηµονικά αποδείχτηκε κατά τη συζήτηση, το «προσωρινό» πάρκινγκ δεν θα δώσει λύση στο πρόβληµα. Η έλλειψη σχεδιασµού για την υλοποίηση των περιφερειακών πάρκινγκ, που τόσο χρειάζεται η πόλη, ακυρώνει αυτόµατα τον χρονικό προσδιορισµό της «προσωρινότητας» του πάρκινγκ, που υπόσχεται η ∆ηµοτική Αρχή. Ελάχιστα βήµατα έχουν γίνει από το ∆ήµο στα πλαίσια του Σχεδίου Αστικής Βιώσιµης Κινητικότητας, ενώ ταυτόχρονα έχει χαθεί το τρένο της αναθεώρησης του Γενικού Πολεοδοµικού Σχεδιασµού και δεν έχει ακόµα έως και σήµερα ξεκινήσει η διαδικασία των Τοπικών Πολεοδοµικών Σχεδίων.
Η ∆ηµοτική Αρχή στήριξε µια ελλιπέστατη εισήγηση, που δεν συνοδευόταν ως όφειλε, από καµία µελέτη η οποία θα τεκµηρίωνε τις επιλογές της. Στην συζήτηση γι’ αυτό το τόσο σοβαρό θέµα, που ξεπερνά ίσως και τα όρια του ∆ήµου, οι περισσότεροι από τους δηµοτικούς συµβούλους της πλειοψηφίας επέλεξαν να µην τοποθετηθούν και να στηρίξουν µε θέσεις την επιλογή της ∆ηµοτικής Αρχής, έλαµψαν δια της σιγής τους. Ο κος ∆ήµαρχος, και ορισµένοι από τους αντιδηµάρχους, επιχείρησαν µε σαθρά επιχειρήµατα να αντιπαραβάλουν το πρόβληµα της έλλειψης θέσεων στάθµευσης, µε την ανάγκη µας για µια αειφόρο και βιώσιµη πόλη.
Για να καλυφθεί η ένδεια επιχειρηµάτων για την αυθαίρετη επιλογή της, η ∆ηµοτική Αρχή επέλεξε τη συνεδρίαση αυτή για να ανακοινώσει την πρόθεση για έναρξη του συµµετοχικού σχεδιασµού του πάρκου, από έναν καταξιωµένο αρχιτέκτονα της πόλης µας, χωρίς όµως η ανακοίνωση αυτή να πλαισιώνεται και από άλλους ειδικούς επιστήµονες, π.χ. γεωπόνους, δασολόγους κλπ.
Όπως ήταν αναµενόµενο το «προσωρινό» πάρκινγκ στο Μαρκόπουλο, ψηφίστηκε µόνο από την πλειοψηφία της ∆ηµοτικής Αρχής δροµολογώντας πλέον εξελίξεις που θα έχουν αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον, θίγοντας κατοχυρωµένα συνταγµατικά µας δικαιώµατα. Το άρθρο 24 του Συντάγµατος αφορά ειδικά στην προστασία του περιβάλλοντος και µάλιστα και σε όλες τις διαστάσεις του: φυσικό και ανθρωπογενές. Σύµφωνα µε το άρθρο αυτό είναι υποχρέωση της Πολιτείας να λαµβάνει όλα εκείνα τα µέτρα για την προστασία του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και να προβαίνει σε ολοκληρωµένο χωροταξικό και πολεοδοµικό σχεδιασµό µε στόχο την αειφορία. ∆εν δικαιολογείται σε κανέναν, ούτε προβλέπεται πουθενά καµία είδους «προσωρινή» δραστηριότητα που να έχει βλαπτικές επιπτώσεις στο περιβάλλον που ζούµε, στην ψυχική και σωµατική µας υγεία.
Η πρόσφατη απόφαση της πλειοψηφίας της ∆ηµοτικής Αρχής έρχεται να ανατρέψει ένα συνταγµατικά κατοχυρωµένο δικαίωµά µας και να επιβάλει µια επιλογή της που µας θίγει άµεσα.
Σε µια ∆ηµοκρατία όµως, µπορεί η πλειοψηφία να είναι παντοδύναµη? Εκείνο που συχνά λησµονούµε είναι ότι η ∆ηµοκρατία δεν είναι µόνο η αρχή της πλειοψηφίας. Η όποια πλειοψηφία δεν µπορεί και δεν πρέπει να θίγει τα συνταγµατικά δικαιώµατα µας. Οι αποφάσεις της πλειοψηφίας υπόκεινται στον έλεγχο των θεσµών, οι οποίοι διασφαλίζουν ότι κανείς δεν µπορεί να στερήσει τις µειοψηφίες από τα θεµελιώδη δικαιώµατά τους.
Υποχρέωση όλων µας είναι να συµµετέχουµε ενεργά στην προαγωγή των τοπικών υποθέσεων, στην προστασία και επαύξηση του αστικού πρασίνου.
