Μέσα σε αναπάντητα ερωτηματικά, βρίσκεται η Ελλάδα.
Πατριωτισμός δεν είναι να καπηλεύεσαι το εθνικό αίσθημα, ούτε να επιδιώκεις τη χειρότερη δυνατή λύση για τη χώρα σου.
Ο πατριωτισμός είναι ευθύνη, ρεαλισμός, κάτι της σαν κι αυτό που, βροντοφωνάζει ο Μπουτάρης.
Μα κι ο Γλέζος, ο Μίκης πατριώτες είναι κι αυτοί, στα σίγουρα.
Μέσα σε αυτό το πλέγμα των ανησυχιών που διατυπώνεται ο δημόσιος διάλογος θα βρούμε την ιδανική λύση με τα Σκοπια, γιατί αλλιώς σε 5 χρόνια κι άλλα 20 κράτη θα τους αναγνωρίσουν με το όνομα “Μακεδονία”
Και αυτό θα είναι μια ταπεινωτική ήττα για μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον Ερντογάν να καλεί Τούρκους επιχειρηματίες, να επενδύσουν στη FYROM.
Αυτή τη δουλειά την ξέρουμε να την κάνουμε καλά και εμείς.
Για να παραφράσω τους υπερπατριώτες: «όποιος παραχωρεί επενδύσεις, παραχωρεί έδαφος».
Ετσι είναι ή περίπου έτσι…
Θέλω να πω ότι, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο “μουσουλμανικό τόξο” τις οικονομικές δρομολογήσεις στα Σκόπια.
Επ’ ουδενί λόγω. Το παιχνίδι βεβαια είναι ανοιχτό, αλλά πρέπει να προκάμουμε.
Πάμε παρακάτω. Είμαστε καμιά φορά άδικοι.
Τώρα μετά την κρίση στα Ιμια, ελπίζω ότι θα κάνουμε τουλάχιστον ένα… συλλαλητήριο.
Ενα συλλαλητήριο για να διατρανώσουμε την ελληνικότητα της βραχονησίδας.
Δεν προβοκάρω συνειδήσεις, απλά αναρωτιέμαι στην παρούσα καμπή τι μας συμφέρει;
Η FYROM να έχει φιλικές σχέσεις με την Ελλάδα ή να “ξαπλώσει στη αυλή” του Ερντογάν;
Περιμένουν και οι Αλβανοί…
Θαρρώ πως σε “δύο μέτωπα” δεν πολεμά κανείς.
Ετσι δεν είναι;
Aποφάσεις, προκλήσεις & μέτωπα
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Ραούφ Ντενκτάς:”Δεν με ενδιαφέρει αν δεν με αναγνωρίσει κανείς στον κόσμο αρκεί να με αναγνωρίσουν η Τουρκία και οι ΄Ελληνες”.Αυτό και μόνο λέει πολλά για την πολυπλοκότητα των διεθνών σχέσεων,όπου σχεδόν πάντοτε τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.Αυτό που συμβαίνει στα βόρεια σύνορά μας είναι προϊόν αποδημησάντων κομμουνιστικών καθεστώτων που στην εμφάνισή του αποτελούσε αιτία πολέμου για τους συμμάχους μας (βλέπε εγκύκλιο Υφυπεξ ΗΠΑ Stettinius 1944).Δυστυχώς η πατρίδα μας εκείνη την εποχή έπερνε μαθήματα “δημοκρατίας” από την κουμμουνιστική λέλαπα,η οποία της στέρησε την δυνατότητα να διεκδικήσει αυτά που δικαιούταν ,με βάση την προσφορά της σε αίμα στα παιδία των μαχών, και ως εκ τούτου ευνοϊκή επίλυση των εθνικών μας θεμάτων.Η Ελλάς δεν έχει κανένα λόγο να επιδιώκει ένταση με τα Σκόπια.΄Αλλοι είναι αυτοί που έχουν “αδιευκρίνιστου στόχους”.΄Οσο αφορά το “παζάρι” αυτό πάντα βρίσκει το δρόμο του που τα τελευταία χρόνια λόγω του ανύπαρκτου τραπεζικού τομέα ,της φορολογικής σχιζοφρένειας κλπ, έχει για τις επιχειρήσεις γίνει μονόδρομος από νότο πρός βορά.Το ζήτημα στην παρούσα φάση τουλάχιστον είναι αν θα επιρέψουμε στους “πρώην φονιάδες των λαών” για τους δικούς τους γεωστρατηγικούς στόχους να κάνουν μνημόσυνο με ξένα κόλυβα. Η στάση του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου στο “σχέδιο Ανάν” είναι θεωρώ καλός προσανατολισμός.Ελπίζω ότι τα τελευταία γεγονότα στα ΄Ιμια να βοήθησαν τον κ.Πρωθυπουργό να κατανοήσει δύο πράγματα:α)΄Οτι πράγματι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και β) ότι η Τουρκία έχει,σε ότι μας αφορά, από το 1956 εκπονήσει συγκεκριμένη στρατηγική,η οποία είναι βήμα-βήμα σε πλήρη εξέλιξη και απλώς περιμένει πότε θα βρεί απέναντί της αιθεροβάμονες η χρήσιμους ηλίθιους.Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι στην κατάσταση που είναι η πατρίδα μας και με την κοινωνία να έχει ποτιστεί με το δηλητήριο του διχασμού (εμείς η αυτοί κλπ,κλπ…..) είναι σοφότερο να μην “ανακατεύουμε”τα Εθνικά μας θέματα.Με εκτίμηση.